Kinderkleding in het buitenland

Kinderkleding is mode- en land gevoelig

Kinderkleding is net als volwassen kleding modegevoelig. Bovendien verschilt kinderkleding per land. Online winkelen maakt je onafhankelijk van de lokale mode en voorzieningen. Zo kun je je kind(eren) toch naar eigen smaak kleden.

Verschillen in kindermode en gewoontes

Kinderkleding in bijvoorbeeld Duitsland is vaak wat conservatiever dan Nederlandse kinderkleding. Maar ook kleedgewóóntes kunnen anders zijn. Zo was de Amerikaanse Celeste Bennekers stomverbaasd dat Nederlandse jongens in de winter gerust een maillot onder hun broek dragen. In onder andere Engeland dragen veel kinderen een schooluniform. En in het warme Qatar is het lastig en duur om UV-kleding (zogenaamde rash shirts) voor kinderen te kopen.

Naast de stijl kan dus ook de prijs van kinderkleding een reden zijn om online te kopen, of te wachten tot je weer in Nederland bent.

Veel expat vrouwen slaan kinderkleding in als ze even terug zijn, tijdens bijvoorbeeld een jaarlijks bezoek aan familie en vrienden. Zoals Martine  die als expat mama in Peru woont.

Eerste Hulp bij Kinderkleding

Maar online winkels zijn ook een uitkomst als je bepaalde dingen vergeten bent mee te nemen, of wanneer je kind ineens een groeispurt heeft. Plotseling passen die leuke Bob de Bouwer truien bijvoorbeeld niet meer. En nergens in je nieuwe woonomgeving zijn ze te koop. Via internet koop je ze gewoon online.

Het kan ook nog zo zijn dat je ergens woont waar nauwelijks voorzieningen zijn. Zo vertelt in Ik mis nog steeds de Hema een Nederlandse expat moeder:

'We wonen op een eiland vijf minuten van het dorp. Dat betekent dat we met de kano heen en weer gaan voor boodschappen, en mijn man naar zijn werk. Dit jaar zal mijn oudste zoon Lief elke dag met de kano naar de bushalte gaan om naar school te gaan in het volgende dorp, vijftien minuten verderop.'

Lange leve online shoppen dus!

Hoe zijn jouw ervaringen met kinderkleding in het buitenland? Wat zijn verschillen met Nederland? 

Repatriëring: van Zwisterland terug naar Nederland

In april van dit jaar interviewden we Ingrid over haar leven als expat in Zwitserland. Inmiddels woont Ingrid weer met haar gezin in Nederland. Terugkeren of tewel repatriëring gaat gepaard met haar eigen uitdagingen!

Ingrid schreef een post over de neiging te vergelijken.

Na de repatriëring: Kijk en vergelijk

Door Ingrid Huibers

Eenmaal terug in Nederland begint het onvermijdelijke vergelijken. En dat zullen we voorlopig nog wel even blijven doen ook, vrees ik.

Gelukkig werkt de gehele kosmos voorlopig mee, om Nederland in een rooskleurig licht te laten baden. Zo is het al zeven dagen achter elkaar prachtig weer. Vijfentwintig graden, ochtend in, avond uit. Heerlijk. Verder zijn de meeste mensen hier met vakantie en is het dus heerlijk rustig rijden. Bovendien kun je overal parkeren.

Tot zover, prima dus. Een beetje weinig bergen wellicht en geen onbekende uithoeken die om verkenning vragen (alhoewel, Groningen, Limburg, Friesland en de nachtwacht wel weer (her)ontdekt kunnen worden), maar daar kan ik voor nu wel mee leven. Iets te weinig mensen om Engels mee te spreken, dat wel, maar daar moeten we te zijner tijd maar eens iets aan doen.

Vriendinnen dichterbij

Wel prettig: vriendin L. woont twintig minuten rijden ten noorden van m'n nieuwe huis. In de afgelopen zeven dagen, zag ik haar reeds drie keer. Ter vergelijk: in de afgelopen acht jaar zag ik haar denk ik een keer of twintig. Om vriendin W. te zien, hoef ik ook maar twintig minuten te rijden. Sinds eind vorige eeuw, woonden we niet meer zo dicht bij elkaar. Nog een bonus: vrienden A., W., P., en M. wonen op vijf minuten fietsen!

Fijn fietsen

Dat fietsen is trouwens ook fijn. Vooral omdat het alsmaar vijfentwintig graden is. In Zwitserland konden de kinderen ook wel een beetje door het dorp fietsen, maar hier kunnen ze naar het zembad fietsen. En straks naar school, muziekles en het hockeyveld. Of - als het mij goed uitkomt - naar de bakker, de slager en de visboer.

Fietshelmen raar in Nederland

Hun fietshelmen, die ze overal waar we woonden altijd braaf droegen, hebben ze alleen helaas al aan de wilgen gehangen. Daar fiets je mee voor gek in Nederland. Jammer want zo heel goed fietsen kunnen ze nog steeds niet en een ongeluk zit nog altijd in een klein hoekje. Toch heb ik de strijd om de helm - zeker met mijn bijna puber zoon - al verloren. Vooral ook omdat mijn eigen fietshelm 'gek' genoeg nooit uit de verhuisdozen tevoorschijn is gekomen.

Beter toezicht in het zwembad

De afgelopen dagen brachten de kinderen en ik in het zwembad door. Ik mis er vooral het uitzicht op besneeuwde pieken. Mijn dochter mist haar vriendinnetjes - want wie kan ze hier interesseren voor 'imaginative play'. Mijn zoon echter mist helemaal niets. Een duikplank blijft tenslotte een duikplank, en een salto een salto. Zolang hij deze twee zaken vrijuit kan combineren, is het leven wat hem betreft goed.

En wat een toffe badmeesters heb je hier. In Zwitserland zijn badmeesters vooral druk bezig om te kijken of je toch niet stiekem een propje op de grond hebt laten vallen, of een druivenpitje over het hoofd hebt gezien. In Nederland staan badmeesters alert rond het zwembad, klaar om er zonodig in te duiken. En ondertussen zijn de zwembadmeneren en -mevrouwen ook niet te beroerd om in de gaten te houden of een kind niet urenlang een van de schaarse opblaasbanden bezet houdt, of de hele middag op het in- en uitklimtrapje zit. Fijn! Kan ik lekker een boek lezen.

Nederland positief uit de vergelijking

Voorlopige conclusie: zolang het vijfentwintig graden en zomervakantie blijft, kan ik het best met Nederland vinden. Daarna zou de kijk-en-vergelijk-actie best wel eens een andere conclusie kunnen opleveren, maar dat zien we dan wel weer. Ga ik toch gewoon weer lekker zeuren.

Benieuwd hoe het Ingrid vergaat in Nederland?

• Bezoek dan haar blog Terug naar Nederland.


• Of haar Engelstalige blog: My fabulous Swiss,Italian, English expat life

Parttime Expats

In het tijdschrift Esta (nr.15, 2013) vind je een reportage over drie vrouwen die deels in het buitenland wonen, deels in Nederland. Zij zijn dus eigenlijk parttime expats.

'Dubbelleven': wat kun je er van verwachten

De reportage is getiteld Dubbelleven. Overigens is dit het allerlaatste nummer van de Esta. Het tijdschrift is opgeheven vanwege een dalende oplage.

• Esther Jacobs (42) woont vier maanden per jaar in Nederland, en acht maanden per jaar in Curacao.


• Diana Paisis (35) wisselt om de twee maanden Utrecht en Hong Kong af. (Inmiddels is Diana moeder geworden)


• Carolijn Bijker (33) wisselt al tien jaar lang zes maanden in Panama af met zes maanden in Haarlem. Zij is de enige met kinderen.

Dit Esta nummer ligt nu in de winkel en kost 3,95 binnen de Benelux. Buiten de Benelux moet je 6,35 neer tellen.