Petra in Curacao

Petra verhuisde in 2000 naar Curacao met haar toenmalige partner.

Inmiddels is Petra (50) van hem gescheiden en hertrouwd met René, maar op Curacao woont ze nog steeds! Toen ze Nederland verruilde voor Curacao waren haar kinderen pubers. Om te integreren leerde Petra de taal want ook al spreken de meeste mensen ook Nederlands, pas als je Papiaments spreekt hoor je er echt bij.

Curacao is vrijheid

Het is de vrijheid waarvan Petra het meest geniet in Curacao.

'De mensen worden hier vrijer gelaten. Je hebt meer mogelijkheden om je te ontwikkelen en je eigen keuzes te maken omdat er weinig regels zijn. Nederlanders denken dat ze heel vrij zijn, maar mogen bijvoorbeeld nog niet eens een boom omzagen in hun eigen tuin zonder eerst een vergunning aan te vragen.  Nederland kan wat dat betreft een voorbeeld aan Curacao nemen: als je mensen vrijer laat, verbetert de kwaliteit van het leven.

Of dit met vrijheid te maken heeft weet Petra niet, maar het valt haar op dat bejaarden in Curacao veel blijer zijn:  'Bejaarden verzorgen en tutten zich op om met vrienden of familie lekker een hapje en een drankje te doen.  In Nederland valt me steeds weer op dat de Nederlandse bejaarde veel minder vrolijk is, en waarschijnlijk bij de pensioengerechtigde leeftijd een rollator kado krijgt.'

Ergens op bezoek gaan is hier ook veel vrijer en spontaner. Iedereen kan gewoon aanschuiven, en als je ergens naar toe gaat waarvan je weet dat ze het niet breed hebben, dan neem  je gewoon een pan met eten mee! Er wordt niet zo moeilijk gedaan met de agenda.'

Ook op het gebied van de gezondheidszorg kan Nederland nog wat van Curacao leren wat Petra betreft. 'De gezondheidszorg wordt hier nog steeds door de werkgever betaald. De zorg is prima, de wachttijden en lijnen kort. Als ik een vraag aan mijn arts heb dan bel ik hem en hij neemt ook op, zelfs de internist. Gewoon op zijn mobiel!'

Moeders in alle smaken

Petra zie in Curacao een grote variëteit van moederen: fulltime buitenshuis werken, parttime buitenshuis werken en fulltime moederen.

Petra:

• Je hebt hier veel fulltime moeders, vaak vrouwen waarvan de man bij de marine werkt, die hier maar voor drie jaar zijn.


• Je hebt ook een grote groep vrouwen, vermogend, met inwonend dienstmeisje, die alleen maar bezig zijn de kinderen rond te rijden of naar de sportschool gaan. Pubers op een fiets of brommer heb je hier niet. Ze worden gebracht door moeder of vader, en geloof me, dat kost tijd, veel tijd. Overigens hebben veel families hier een dienstmeisje, al dan niet inwonend, en vaak zelfs in uniform.


• Daarnaast is er natuurlijk een hele grote groep die fulltime werkt en de kinderen na school op de opvang heeft. Vaak is dit uit carrieredrang, maar vaak  ook uit pure noodzaak. De man van hier laat het maar al te vaak afweten financieel, en heeft vaak ook nog een of meerdere bijvrouwen waar hij kinderen bij heeft.

Buiten de deur wordt vaak gegeten

Ondanks een dienstmeisje wordt er veel buiten de deur gegeten in Curacao. 'Het ontbijt wordt door de lokale bevolking vaak bij de snek gekocht, dit is een soort snackbar, waar je maaltijden kunt kopen. Ook buitenshuis lunchen is hier veel gewoner. Het leven speelt zich zowiezo meer buiten de deur af, de mensen gaan vaker na het werk ergens een hapje eten of een borrel drinken met vrienden.'

Kinderopvang en school in Curacao

Kinderopvang is aanzienlijk goedkoper in Curacao dan in Nederland alhoewel het niet gesubsidieerd is. Petra's kleinkind gaat vijf dagen per week naar de crèche van half acht tot half zes voor slechts 131 euro per week. Daar zit een warme maaltijd bij inbegrepen. Luiers en andere spullen brengen ouders zelf mee. En als je je kind 's avonds weer ophaalt is het zelfs al gedoucht. De naschoolse opvang voor Petra's oudste klein kind kost even veel.

In Curacao gaan de kinderen alleen 's ochtends naar school: de schooltijden variëren van zeven/half acht tot half een/een uur.

Moederen in Curacao

In Nederland is zwemles een verplicht nummer, maar in Curacao gaan in het algemeen alleen Europese kinderen naar zwemles. Dat komt volgens Petra omdat iedereen dichtbij de zee woont, en het bijna altijd mooi weer is. 'De kinderen groeien op met water, en leren spelenderwijs zwemmen, vaak van elkaar.

Afhankelijk van het budget worden kinderfeestjes bijvoorbeeld bij McDonalds, de Movies of het verkeerspark gevierd. De entree voor de dierentuin is gratis in Curacao, en daar wordt dan ook veel gebruik van gemaakt. Maar ook worden er kinderfeestjes thuis georganiseerd met bijvoorbeeld een speurtocht.

Kinderen wordt geleerd om netjes 'u' te zeggen, en juffrouwen worden met 'tante aangesproken.

Debby's verhuizing

Je hoort het tegenwoordig niet zo vaak meer, maar Debby en haar man verkochten hun huis zo snel dat ze nog geen nieuwe woning hadden!

Daarom huurden ze noodgedwongen tijdelijk een bovenwoning in een drukke straat in Geldrop. Ondertussen zochten ze naar een huis met een tuin zodat hun dochter en de hond lekker buiten konden spelen. Ze vonden het in Nuenen, vijf kilometer vanaf Geldrop, en verhuisden tussen Kerst en Nieuwjaar in 2012. In plaats van aan een drukke weg, wonen ze nu tegen een bosrand.

Er verandert eigenlijk weinig

Omdat de bovenwoning een tijdelijke oplossing was, viel het afscheid Debby niet bepaald zwaar. Net als veel van de andere geïnterviewden had Debby last van luidruchtige buren, en de drukke weg voor hun huis mist ze ook niet. Bovendien is het nieuwe huis wat ze eigenlijk wilden, en binnen een week was Debby dan ook helemaal gewend. Hun woonomgeving veranderde eigenlijk weinig, omdat het nieuwe huis maar vijf kilometer verderop ligt. De mensen in hun nieuwe omgeving kenden ze al, en ze wonen nog steeds dichtbij hun vrienden. Wel viel hen de stilte op de eerste nacht: 'We waren de drukte en herrie gewend, en hier hoor je helemaal niets.' Debby's dochtertje mist alleen nog het bad van hun oude huis.

Debby praat makkelijk, en ze maakten bewust contact met hun nieuwe buren. Een vriendelijke buurvrouw nam zelf het initiatief en nodigde Debby's dochter uit om te komen spelen.

De verhuizing

Om de grote spullen over te huizen, schakelden ze een officieel verhuisbedrijf in. De verhuizers kwamen, en binnen een halve dag was alles klaar. Het kwam goed uit dat Debby twee weken vakantie had, en die periode gebruikte ze om alles op orde te brengen. Van te voren creëerde ze een speelkamer in hun nieuwe huis, maar verder hoefden ze weinig te doen. 'Er was pas recent geschilderd en we kennen de mensen van wie we dit huis hebben dus hebben dat niet meer opnieuw gedaan.'

Debby is voorlopig wel even klaar met verhuizen. De volgende verhuizing hoopt ze niet eerder te doen, dan als ze naar een bejaardentehuis moet.

Natacha in Luxemburg

Ik kijk graag naar de serie Grenzeloos Verliefd, en elke keer zeg ik tegen mijn man: 'Zie je wel! Geen buitenlandse stages voor onze kinderen, want dan heb je kans dat ze op een buitenlander verliefd worden en emigreren!' Maar Natacha (50) ontmoette haar Luxemburger gewoon in de trein!

Inmiddels is Natacha alweer 25 jaar met hem getrouwd, en hebben ze samen vier kinderen: twee zonen van twintig en tweeëntwintig die ondertussen op kamers wonen in Duitsland, en een negenjarige dochter en zevenjarig zoontje dat ze adopteerden in Zuid Afrika.

Heimwee

Natacha emigreerde voor de liefde, maar in het begin moest ze erg wennen en had veel heimwee. 'Als we een paar dagen naar Nederland gingen, huilde ik altijd op de terugweg.'

Met haar opleiding Schoevers vond Natacha een baan in Luxemburg bij de Navo. Die baan maakte de overgang makkelijker. Ook het leren van de taal speelde een belangrijke rol bij Natacha's integratie. 'De officiële taal is hier Frans, maar thuis spreekt met Luxemburgs, een soort mengelmoes van Duits en Frans. Frans had ik gelukkig op het VWO geleerd, en Luxemburgs ben ik meteen gaan leren. Dat ik een baan had in Luxemburg, bij de Navo, maakte de overgang wel makkelijker.  De Luxemburgers zijn misschien wat terughoudender voordat je ze echt leert kennen, maar door mijn Luxemburgse schoonfamilie, was de integratie voor mij niet zo moeilijk.'

Landelijk en internationaal wonen

Tijdens de tweede zwangerschap kochten Natacha en haar man een stuk grond in een klein dorpje, ongeveer vijftien kilometer van Luxemburg, en bouwden daar hun eigen huis. Zo konden hun kinderen opgroeien in een landelijke, fijne omgeving. Natacha constateert dat mensen in Luxemburg dichter bij de natuur leven: iedereen die een beetje een eigen tuin heeft, verbouwt bijvoorbeeld zijn eigen groente.

Behalve landelijk groeien de kinderen ook internationaal op: hoewel hun gemeente bestaat uit drie kleine dorpen, wonen er mensen uit maar liefst zestig verschillende landen! Het is dan ook heel gewoon als je kind in een klas zit met wel tien verschillende nationaliteiten.

Fulltime buitenshuis werken is de norm

Natacha denkt dat in Luxemburg meer moeders fulltime buitenshuis werken dan in Nederland. 'De levensstandaard is relatief hoog en dat moet betaald worden,' legt ze uit. Doordat de werkeloosheid niet zo hoog is, vinden mensen bovendien makkelijk werk op hun vakgebied.

Natacha en haar man hebben alle mogelijke combinaties geprobeerd:

• twee inkomens - geen kinderen


• twee inkomens - één kind


• 1½ inkomen - twee kinderen


• één inkomen - twee kinderen


• ½ inkomen - drie kinderen (na onze eerste adoptie hebben we een jaar lang de afbetaling van de hypotheek op ons huis stopgezet en is mijn man halve dagen gaan werken terwijl ik ook fulltime thuis was)


• 1 inkomen - vier kindern (dat is ook onze huidige situatie)

Maison Relais: de droom van iedere werkende ouder

Toen Natacha buitenshuis werkten, maakte ze naar volle tevredenheid gebruik van crèches. Wel waren er destijds lange wachtlijsten. Inmiddels zin er overal crèches, en sinds een paar jaar is er in de gemeente waar Natacha en haar gezin wonen een 'Maison Relais'. Daar kunnen schoolkinderen van 07.00 tot 19.00 terecht. Ze eten er alle maaltijden, maken er hun huiswerk en spelen er. Ieder kind heeft zelfs recht op een paar gratis uren per maand. Er is korting als je meerdere kinderen hebt.

Mijn kinderen komen gewoon iedere dag naar huis tussen de middag en na school, maar het is superhandig als je eens een afspraak hebt omdat je ze ook per uur kunt aanmelden. In de vakanties gaat de opvang gewoon door en het is voor mijn kinderen altijd een feest als ze eens een middag daar mogen gaan eten en spelen, omdat veel van hun vriendjes en vriendinnetjes er ook zijn. Ik heb ze een keer gebeld toen ik me vreselijk beroerd voelde en ook dat was geen enkel probleem. Echt super!

Een dag uit het leven van Natacha in Luxemburg

Op een gewone dag sta ik om 06.15 op. Aan het einde van onze straat stopt rond 07.30 de schoolbus die de kinderen naar school brengt. Daarna doe ik gewone mama-dingen totdat de kinderen om 12.15 thuis komen eten (men eet hier tussen de middag warm). ´s Middags hetzelfde verhaal.

Schooltijden in Luxemburg

Net als in Nederland is er een vrij lange middagpauze op de basisschool. De schooltijden zijn van acht tot twaalf, en 's middags van twee tot vier. De dinsdag- en de donderdagmiddag zijn alle kinderen vrij! Dat klinkt als een nachtmerrie voor werkende ouders, maar dankzij de Maison Relais is het geen probleem.

Op dinsdag- en donderdagmiddag zijn de basisschool kinderen vrij. Kinderen hebben hier vanaf groep drie huiswerk. Huiswerk maken neemt een heel groot deel van onze middagen in beslag. Dit komt vooral door de vele talen die de kinderen al van jongs af aan moeten leren. In groep 3 beginnen ze met Duits en in groep 4 met Frans. Op de middelbare school leren ze Engels. Het verschil met Nederland is dat op school andere vakken ook vaak in het Duits of in het Frans gegeven worden. Dus bijv. in de wiskundeles wordt alleen Frans gepraat. Hierdoor is eigenlijk iedere Luxemburger minimaal 4-talig. Ik zit op gewone schooldagen toch iedere middag wel zo’n twee uur aan de eettafel huiswerk met de kinderen te maken.

Mijn kinderen dansen allebei. Dochter drie keer per week en zoon twee keer. De dansschool is in de stad Luxemburg, zodat ik op dinsdag-, woensdag-, donderdag- en zaterdagmiddag de kinderen naar dansles moet brengen. Gelukkig werkt mijn man in de buurt, zodat ik meestal alleen héén hoef te rijden en niet hoef te blijven wachten tot de les afgelopen is.
Op zaterdag wordt er muziekles georganiseerd door de gemeente, daar gaan ze ook heel graag naartoe.

Over zwemlessen en kinderfeestjes

In Luxemburg is veel minder water, en dat is wellicht een reden waarom zwemles in Luxemburg minder belangrijk wordt gevonden dan in Nederland. Kinderen kunnen pas op zesjarige leeftijd op zwemles. Wel is er vanaf groep drie of vier schoolzwemmen.

Net als in Nederland worden kinderfeestjes steeds vaker buitenshuis gevierd. Natacha heeft alle feestjes altijd thuis gevierd, maar moet er eerlijk bij zeggen dat ze bij sommige feestjes vreesden dat ze het niet zouden overleven… Omdat Natacha haar kinderen wil leren tevreden te zijn met kleine dingen, heeft ze wel eens moeite met de Luxemburgse gewoonte om (te) dure cadeau's te geven.

Opvoeden in Luxemburg

Natacha denkt dat men in Luxemburg in het algemeen beleefder is. 'Dat ge-jij en ge–jou is hier minder aan de orde omdat in het Duits, Frans en zelfs in het Luxemburgs een tussenvorm bestaat om mensen aan te spreken. Je kunt iemand bij zijn voornaam noemen, maar toch u zeggen. Ook is er meer respect voor gezag: op de middelbare school van mijn oudste zonen, stond iedereen op als de rector binnenkwam. Maar helaas hoor je ook hier de laatste tijd steeds vaker over drugsproblemen op middelbare scholen.'

Verschillen Nederland en Luxemburg

Terwijl het in Nederland heel gewoon is dat je 'op kamers' gaat, zijn er in Luxemburg bijna geen studentenkamers. Jonge mensen blijven daar gewoon thuis wonen. Ook het medisch circuit is duidelijk anders: 'Je hoeft niet voor alles doorverwezen te worden door je huisarts. Als je bijvoorbeeld pijn op je borst hebt, mag je gewoon zelf naar de cardioloog gaan. Of bij keelpijn naar de kno arts.

Meer lezen van Natacha?

Bezoek dan haar blog A storm inside my head.

De Expat: wonen in Singapore

De Expat uit de titel is de Nederlandse Julia. Julia doet waar de feministes voor waarschuwen: ze geeft haar succesvolle carrière op, om haar man Paul te volgen naar Singapore.

Matige chicklit in een thrillerjasje

Maar ze doet dat met het idee daar zelf ook weer aan de slag te gaan. Als dat niet lukt, gaan de feestjes, de etentjes, het koffie drinken met andere expat vrouwen enz. al snel vervelen. Als Paul dan ook nog steeds afweziger wordt, en hun relatie in snel tempo verslechterd, valt Julia voor de charmes van haar buurman Dave. Helaas blijkt Dave een  hele slechte keuze want hij handelt in kinderen, die hij ronselt voor de seksindustrie, en er komt een moment waarop Julia zelfs vreest voor haar leven.

De Expat is chicklit verpakt in het jasje van een thriller. Daarbij schuwt Patricia Snel zware materie niet, want mensenhandel is geen lichte kost. De Expat is niet bijster goed geschreven, maar het verhaal krijgt je uiteindelijk toch te pakken.

Het leven in Singapore

Maar veel leuker en interessanter dan het verhaal, is alle informatie die je tijdens het lezen over Singapore krijgt! Patricia Snel woont sinds 2010 in Singapore. We zetten zoveel mogelijk informatie die Patricia tussen neus en lippen geeft op een rijtje!

• Singapore is een schiereiland, waarop maar liefst 5,2 miljoen mensen wonen.


• In Azië draag je binnenshuis geen schoenen: dat is onrein. Je draagt of huisslipers of loopt op blote voeten.


• Aziaten zijn geen sterke zwemmers: in alle zwembaden kun je dan ook staan.


• Het echtscheidingspercentage onder expats is hoog: tachtig procent van de huwelijken haalt de eindstreep niet. Factoren die hierbij een rol spelen zijn o.a. hogere werkdruk, wennen aan nieuwe cultuur, warmte en vermoeidheid.


• Als iemand je iets aanreikt neem je dat met twee handen tegelijk in ontvangst. Anders ben je onbeleefd. Denk bijvoorbeeld aan visitekaartjes.


• Als je een maid wilt inhuren moet je eerst een online examen doen via het Ministry of Manpower.


• Condo's en huizen in Singapore hebben verplicht een bomb shelter vanwege de angst van de overheid voor oorlog met Maleisië en Indonesië. Een kamertje van anderhalf bij twee meter met een stalen deur als van een bankkluis. De bomb shelters fungeren ook als kamertje voor maids.


• In Singapore mag je op de stoep fietsen. Er zijn geen fietspaden, maar langs het strand zijn paden aangelegd waar je rustig tien kilometer kunt skeeleren, fiesten, wandelen of joggen.


• In Singapore mengen vrouwelijke expats nauwelijks met andere nationaliteiten: de Zweedse vrouwen zitten bij de Zweedse vrouwen, de Russen bij de Russen etc.


• In Singapore zijn veel Westerse producten verkrijgbaar. Denk aan paneermeel voor een gehaktbal, drop, pindakaas en pannenkoekenmix.


• In Singapore zijn verschillende expat clubs, waaronder een Nederlandse club die lijkt op een luxe buitenwijk in Wassenaar. Er is daar zelfs een Hollandse school.


• Om de tijgermug te vernietigen en kakkerlakken te verjagen wordt wekelijks 'gefogd': mannen in groene overalls met gasmakers op en gele kaplaarzen blazen giftige dampen rond. Alle ramen en deuren moeten dan gesloten blijven.


• Om Singapore groter te maken hebben Nederlandse baggeraars in het zuiden van de stad het schiereiland Sentosa gecreëerd. Er zijn golfbanen, vijfsterrenhotels, spa's en een heus themapark.


• Op kleine vergrijpen staan in Singapore grote straffen: een sigarettenpeuk, een papiertje op straat: het kost al gauw zeshonderd dollar. Fietsen on der een tunnel door zonder af te stappen duizend. Voor diefstal van een fiets kun je een gevangenisstraf van 5 jaar krijgen.


• Gemiddeld heeft Singapore maar liefst 271 onweersbuien per jaar!

Meer weten?

Op Trendystyle lees je een interview met Patricia Snel over haar boek De Expat, en Patricia Snel heeft een eigen website.

Praktische informatie

De Expat is voor 16,50 te koop bij Bol.com