Op haar vijftiende wist Inge (32) het al: 'Ik blijf niet in België.'
Toen ze op haar negentiende de middelbare school toerisme voltooid had vertrok ze voor haar stage naar Spanje. Daar leerde ze haar man David kennen en bleef er vervolgens twee jaar.
Door gebrek aan werk besloten Inge en David naar Lanzarote (Canarische eilanden) te verhuizen. Daar woont ze inmiddels alweer elf jaar. Inge werkt daar aan de receptie van verschillende hotels, en hielp in het begin mee in het restaurant van haar man David.
Samen met David kreeg ze daar een zoontje: Jordi van drie jaar. Inge is eind november uitgerekend van hun tweede kindje.
Dit is haar verhaal!
Wonen in in Lanzarote
Ik huur samen met mijn man een huisje met drie slaapkamers, en een enorm terras met zwembad in Playa Blanca. Het huisje staat net buiten het centrum, aan de kant van de vuurtoren. Daar is net ietsje meer wind, waardoor het iets minder warm is. Het is daar vrij rustig om wonen. Verhuizen staat in ieder geval niet op mijn lijstje!
Overgang van België naar Spanje
Alle begin is moeilijk. De taal was een probleem. Ondanks mijn lessen Spaans was het niet gemakkelijk om de plaatselijke bevolking te verstaan of om me verstaanbaar te maken.
In het dorpje waar ik eerst woonde sprak men met een heel sterk Andalusisch accent. En ze deden niet veel moeite om me te begrijpen. Maar omdat ik jong was, paste ik me vrij snel aan. Het enige dat ik me nog kan herinneren is dat het papierwerk moeizaam verliep. Zelfs nu nog, als ik iets nodig heb zoals een nieuw rijbewijs, rijzen mijn haren te berge.
Moederen in Lanzarote
Als vrouw heb ik een mooi leven, met tot voor kort altijd een job en financieel net genoeg om te overleven hier. Ik denk dat moederen in Lanzarote vergelijkbaar is met België. Behalve dan op professioneel vlak.
Een dag uit mijn leven in Lanzarote
Toen ik nog aan het werk was, werkte ik van 08-16. Daarna haalde ik mijn zoontje van de crèche/ (schoon)ouders en daarna ging ik misschien naar het strand, speeltuin of lekker thuis in het zwembad.
Nu ik de ganse dag thuis ben, breng ik mijn zoontje naar school. Daarna ga ik weer naar huis en doe ik huishoudelijk werk. Wassen, strijken, schoonmaken, kinderkamer in orde maken... Soms ga ik uit met een vriend(in) en werk ik aan mijn blog.
Om 16:00 zoontje haal ik mijn zoontje van school, en gaan we naar strand, speeltuin, bij vriendje spelen of lekker thuis in het zwembad spelen.
In Lanzarote heb je niet vaste vrije dagen. En in de weekends wordt er gewoonlijk gewerkt.
Arbeidsparticipatie in Lanzarote
Hier op het eiland is een fulltime baan de norm. Je wordt zelfs raar bekeken als je zegt dat je een sabbatjaar gaat nemen omdat je tweede geboren gaat worden :-/
Tegelijkertijd zijn werkgevers weinig behulpzaam als het gaat om de combinatie moederschap en werken. Ik heb hier veel problemen mee gehad. Na jaren in hetzelfde bedrijf gewerkt te hebben, vonden ze dat ik geen vast contract kon hebben of gepromoveerd kon worden vanwege mijn moederschap. Hun probleem was dat ik niet alle shifts kon werken, terwijl ik enkel avondshifts (16:00-24:00) niet kon doen. Ik werkte zelfs ‘s nachts, wat niet evident is met een zoontje thuis!
Daarom heb ik er nu voor gekozen me volledig aan het moederschap te wijden, en daarna parttime te gaan werken.
Kinderopvang in Lanzarote
Kwalitatief hoogstaande opvang voor de kleinsten is er eigenlijk niet zo veel. Ik wil het beste voor mijn kinderen, en zal ze nooit ergens achter laten waar ik niet 100% zeker van ben. Hier in Playa Blanca is een Engelse school met opvang voor de baby's van 0-3 jaar. Voor de allerkleinsten kan je er terecht van 07:30 tot 17:00 van maandag tot vrijdag. Tegen extra betaling krijgen kinderen vers eten en een vieruurtje.
Naschoolse opvang heb je hier niet. Uiteraard zijn er mensen die (zwart) op je kindjes kunnen passen, maar dit vind ik eigenlijk niet goed. In België is er Kind en Gezin, die alles min of meer in goede banen leidt. Maar hier ben je eigenlijk min of meer verloren als je geen familie hebt wonen. Ik ben dan ook erg blij dat mijn ouders hier iets meer dan een jaar geleden zijn komen wonen.
Opvoeden in Lanzarote
Zwemles
Zwemles is hier niet standaard. Wij beginnen in oktober 2015 met zwemles voor ons zoontje, omdat
we het belangrijk vinden dat ons zoontje kan zwemmen. Zeker op Lanzarote, met een zwembad in elk huis en de zee op enkele meters. Ideaal het enige dat je nodig hebt is zwemkleding voor jezelf en een baby badpak voor je kind.
Kinderfeestjes
Dankzij het bijzonder mooie weer, worden kinderfeestjes buiten georganiseerd. Ofwel thuis, ofwel in waterparken. Al vanaf 3 jaar worden er verjaardagsfeestjes georganiseerd, en de hele klas wordt uitgenodigd.
Smartphones
Ook hier loopt iedereen met een smartphone. Hoe moderner, hoe beter! Ook zit iedereen op facebook, twitter, instagram,... We zien veel ouders constant op hun mobieltje kijken, en de kinderen negeren. Of de kinderen op hun mobieltje laten spelen om ze stil te krijgen :-/
Omgangsvormen
Ik ben nogal strikt in de opvoeding, met een routine en strikte eet-en slaaptijden, beleefdheid boven alles in alle opzichten. Mijn belangrijkste doel is dat mijn kinderen later kunnen terugblikken naar een prettige en onbezorgde kindertijd.
Op Lanzarote zie ik heel veel onbeleefde kinderen, met een vreselijk Canarisch dialect :-( Dit wil ik vermijden voor mijn kinderen.
Verschillen Lanzarote en België
Op Lanzarote is iedereen meer open en tevreden. Maar ook lawaaieriger. Ze roepen van de ene kant naar de andere. Op feestjes is het constant door elkaar praten en roepen.
De Belgen zouden tevredener door het leven moeten gaan, minder gebukt gaan onder verantwoordelijkheden en meer genieten van het leven.
Integereren in Lanzarote
Soms is integreren wel lastig. Vooral de echte plaatselijke bevolking heeft het er soms moeilijk mee dat er zoveel vreemdelingen wonen. Toen mijn man het familierestaurant opende, kwamen er veel bezwaren van de plaatselijke bevolking. En hij komt dan nog gewoon van Barcelona. We proberen gewoon ons ding te doen, en vooral onszelf te zijn.
Heimwee
Ik heb niet veel heimwee, aangezien mijn ouders en broer hier wonen. Soms heb ik wel eens heimwee, maar dat komt dan in de zin van de plotse drang een reis naar België te organiseren, of gewoon even met mijn beste vriendin te telefoneren.
Tips voor mensen die willen emigreren
- Ga naar een plaats waar je zelf zin in hebt, en laat je niet (te hard) beïnvloeden door je naaste omgeving.
- Informeer je op voorhand naar de formaliteiten die je moet doen om te kunnen emigreren, zowel in je vaderland als waar je naartoe gaat.
- Probeer ook een beetje de plaatselijke taal en cultuur te leren.
Vond je dit een leuke post? Neem dan een gratis abonnement op Expat Mama's!
