Posts tonen met het label Verhuisverhalen. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Verhuisverhalen. Alle posts tonen

Van Friesland naar Zuid-Holland

Thamara (26) verhuisde eind januari 2014 van het rustige dorpje Creil in Friesland, naar Rozenburg in Zuid-Holland.

Ze woonde daar in een doodlopend hofje waar weinig gebeurde. Nu woont ze in een vrijstaande woning vlakbij een basisschool. 'Het is een omgeving die leeft,' vertelt Thamara.

Reden van de verhuizing


De verhuizing werd veroorzaakt door de nieuwe functie van haar man in Numansdorp. Thamara ervaart de verhuizing als een 'emigratie'. Ze liet dan ook veel achter: haar familie, vrienden, kennissen en de plek waar ze opgroeide. Maar om als gezin weer samen te kunnen zijn, was een verhuizing noodzakelijk.

Want door de grote afstand kon haar man door de week niet thuis zijn, en moest hij in Numansdorp overnachten. In diezelfde tijd werd ook nog hun tweeling geboren. De eerste maand na de geboorte van de meisjes was Thamara's man thuis, maar daarna moest hij terug naar Numansdorp.

'Als kersverse moeder van een tweeling alleen thuis zitten is geen pretje,' zegt Thamara daar nu over.

Gemengde gevoelens over de verhuizing


Enerzijds had Thamara veel zin in de verhuizing, anderzijds vindt ze het moeilijk. De aankomst in Rozenburg voelde dan ook dubbel. Thamara: 'Ik was aan de ene kant dolgelukkig omdat ons gezin weer compleet was. Maar ik was ook erg verdrietig omdat het tot me doordrong dat het nu definitief was. Het eerste wat ik deed in dit huis was om me heen kijken, en proberen te accepteren dat dit voorlopig mijn thuis is.'

Thamara mist haar familie en vrienden, en de omgeving. Daar kon ze alles vinden, en hoefde ze niet te zoeken naar bijvoorbeeld een supermarkt. Ze heeft dan ook wel eens last van heimwee. Omdat de verhuizing nog zo vers is, ziet ze vooral de voordelen van Friesland:

  • Geen rekening hoeven houden met files

  • Weten waar je heen kan

  • Familie vlakbij

Toch is er ook één ding dat leuker is aan haar nieuwe woonomgeving: de levendigheid!

Debby's verhuizing

Je hoort het tegenwoordig niet zo vaak meer, maar Debby en haar man verkochten hun huis zo snel dat ze nog geen nieuwe woning hadden!

Daarom huurden ze noodgedwongen tijdelijk een bovenwoning in een drukke straat in Geldrop. Ondertussen zochten ze naar een huis met een tuin zodat hun dochter en de hond lekker buiten konden spelen. Ze vonden het in Nuenen, vijf kilometer vanaf Geldrop, en verhuisden tussen Kerst en Nieuwjaar in 2012. In plaats van aan een drukke weg, wonen ze nu tegen een bosrand.

Er verandert eigenlijk weinig


Omdat de bovenwoning een tijdelijke oplossing was, viel het afscheid Debby niet bepaald zwaar. Net als veel van de andere geïnterviewden had Debby last van luidruchtige buren, en de drukke weg voor hun huis mist ze ook niet. Bovendien is het nieuwe huis wat ze eigenlijk wilden, en binnen een week was Debby dan ook helemaal gewend. Hun woonomgeving veranderde eigenlijk weinig, omdat het nieuwe huis maar vijf kilometer verderop ligt. De mensen in hun nieuwe omgeving kenden ze al, en ze wonen nog steeds dichtbij hun vrienden. Wel viel hen de stilte op de eerste nacht: 'We waren de drukte en herrie gewend, en hier hoor je helemaal niets.' Debby's dochtertje mist alleen nog het bad van hun oude huis.

Debby praat makkelijk, en ze maakten bewust contact met hun nieuwe buren. Een vriendelijke buurvrouw nam zelf het initiatief en nodigde Debby's dochter uit om te komen spelen.

De verhuizing


Om de grote spullen over te huizen, schakelden ze een officieel verhuisbedrijf in. De verhuizers kwamen, en binnen een halve dag was alles klaar. Het kwam goed uit dat Debby twee weken vakantie had, en die periode gebruikte ze om alles op orde te brengen. Van te voren creëerde ze een speelkamer in hun nieuwe huis, maar verder hoefden ze weinig te doen. 'Er was pas recent geschilderd en we kennen de mensen van wie we dit huis hebben dus hebben dat niet meer opnieuw gedaan.'

Debby is voorlopig wel even klaar met verhuizen. De volgende verhuizing hoopt ze niet eerder te doen, dan als ze naar een bejaardentehuis moet.

Jantine's verhuizing: van Renswoude naar Rhenen

Jantine (28), studente en momenteel werkzoekende, verhuisde op 1 september van Renswoude naar Rhenen.

De reden om te verhuizen


De directe aanleiding voor haar verhuizing was de wens van Jantine en haar vriend om te gaan samenwonen. Daar kwam nog bij dat Jantine's tweekamerappartement in een verslechterende buurt stond: haar buurman was een drugsdealer en er was voortdurend geluidsoverlast. Dat was dan ook één van de redenen dat haar omgeving enthousiast reageerde op haar verhuisplannen. Daarnaast vond iedereen het een logische, volgende stap in haar relatie met haar vriend.

Van het idee tot de verhuisdag


Tussen het moment dat Jantine en haar vriend voor het eerst praatten over samenwonen tot de daadwerkelijke verhuizing zaten 7 maanden. Toen ze eenmaal gingen reageren op huizen die hen wel wat leken, hadden ze binnen anderhalve maand een mooie woning: een vierkamerappartement in een rustige omgeving en met een prachtig uitzicht.

Emoties rondom de verhuizing


Hoewel Jantine blij was dat ze veel beter ging wonen, vond ze de periode voor de verhuizing soms best zwaar. 'Mijn oude woning was toch mijn thuis geworden, net zoals de oude woning het thuis van mijn vriend was geworden.' Desondanks viel het afscheid uiteindelijk mee, omdat ze uit die 'rare buurt' weg was.

Door haar verhuizing liet Jantine niet alleen het dorp waar ze opgroeide achter, haar familie die daar nog steeds woont, en ook haar leven als single. Eén van de dingen die ze nog steeds mist is de mogelijkheid om even naar haar moeder te lopen voor een kopje koffie.

Jantine noemt de volgende emoties rondom de verhuizing:


  • Opluchting

  • Blijdschap

  • Frustratie om alles wat er geregeld moest worden

  • Soms irritatie

Praktische zaken


Jantine en haar vriend vervingen het lelijke, goedkope, slecht gelegde zeil, en wonderlijke kleuren als donkerpaars, felblauw en oranje werden overgeschilderd. Ook de deuren kregen een nieuw kleurtje. In de woonkamer werd het overgeschilderde behang gestript, waarna de muur gestuukt werd en opnieuw geschilderd.

De verhuizing regelden ze zelf, zonder officieel verhuisbedrijf. De verhuisdag ervaarde Jantine als enorm chaotisch: 'Mijn hoofd liep over.' De aankomst in het nieuwe huis vond ze spannend, maar doordat ze zo druk in de weer was met opruimen, schoonmaken, dozen uitpakken etc. drong het pas later allemaal tot haar door.

Uiteindelijk was de hele verhuizing in één weekend geregeld.

Wennen aan de nieuwe woonomgeving


De eerste nacht vond Jantine raar. 'Ik moest wennen aan de geluiden van mensen in het trappenhuis, en aan het delen van mijn bed!' Na de eerste onwennige nacht, kostte het Jantine ongeveer een maand om te wennen aan haar nieuwe woonplek. Ze maakte bewust wandelingen in de omgeving en het gewone leven nam al snel haar loop.

Daarnaast ging ze in haar nieuwe buurt naar de kerk, en maakte kennis met haar nieuwe buren. De onderburen namen zelf het initiatief, en nodigden hen  uit op de koffie. Jantine: 'Ik vind het best lastig om nieuwe mensen te leren kennen. Zonder de kerk zou ik niet zo snel weten hoe ik het zou moeten aanpakken. De kerk geeft me echt een voorsprong.'

Als je Jantine vraagt of ze nog weer terug zou willen naar haar voormalige huis, dan is haar antwoord een volmondig: 'Absoluut niet!'

De toekomst


Jantine sluit niet uit dat ze nog eens zal verhuizen: 'Als we kinderen krijgen is dat op een gegeven moment wel handiger. Ook zijn deze appartementen al wat ouder.'
© all rights reserved
made with by templateszoo