Posts tonen met het label Shannah in Spanje. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Shannah in Spanje. Alle posts tonen

Sannah in Galicie (Spanje)

'We zien wel!' met die instelling vertrokken Sannah (43) en haar man met hun twee zonen (bijna drie en vier) in 2008 naar Galicie, de Noordwestelijke deelstaat van Spanje. Drie jaar later dénken ze niet aan een terugkeer naar Nederland.

Dit is haar verhaal!

Sannah: Voordat ik ging kijken waar we gingen wonen, was ik nog nooit in Spanje geweest! De mensen hier zijn vriendelijk, en hulpvaardig, maar het contact blijft wel wat oppervlakkig. Echte vriendschappen maak je hier niet zomaar. Misschien omdat familie heel belangrijk is, misschien is het de aard van het beestje.

Hoe we wonen

We wonen twaalf kilometer buiten de stad, ‘op het platteland’. Een auto is vanwege de bergen en afstanden onontbeerlijk. 'Even' een stukje lopen om iets te doen, 'even' de fiets pakken om iets te regelen, is er hier niet bij. Voor alles heb je de auto nodig.

We hebben een gemeubileerd huis gehuurd, met een enorme tuin vol fruit- en notenbomen en een groentetuin (‘huerta’) die we zelf onderhouden.

Emigreren met kinderen

Onze kids hebben we relatief kort van te voren actief betrokken bij de emigratie. We hebben een paar Spaanstalige dvd-s gekocht om ze aan de taal te laten wennen. We zijn ze dus niets gaan leren, maar wilden wel dat de klanken vertrouwd werden. Verder hebben we ze foto’s laten zien van het huis waar we zouden gaan wonen.

Voor de kinderen, hoe klein ook, is er natuurlijk best veel veranderd. Maar ik geloof dat zo lang de thuisbasis in de vorm van papa en mama stabiel is, kinderen veel veranderingen aan kunnen.

Wij hebben er zelf altijd heel relaxed in gestaan, we hadden er erg veel zin in, en zouden verder wel zien. Ik denk dat dit positief heeft doorgewerkt op de kinderen.

Arbeidsparticipatie in Spanje

Het is hier heel gewoon dat beide partners werken, hoewel niet alle moeders dat doen.
Parttime banen zijn zeldzaam, en de werktijden zijn heel anders.

De meeste mensen zijn tussen ongeveer 14.00 en 16.00 vrij, en pakken daarna de draad weer op. Veel mensen werken als zelfstandige en dat maakt het, met kinderen, misschien weer wat makkelijker in te plannen.

Kinderen eten overigens bijna allemaal (warm) tussen de middag op school, en zijn pas rond een uur of vijf/ half zes uit. Veel scholen bieden daarna nog de mogelijkheid tot opvang (= spelen) en soms activiteiten tot een uur of zeven / acht.

Je ziet dat grootouders veel ingeschakeld worden: familie is hier heel belangrijk, en er wordt veel tijd met elkaar doorgebracht. Ook de opvoeding wordt gemakkelijk gedeeld.

De rolverdeling is hier vrij traditioneel: mannen doen in de regel weinig in het huishouden. Dat mijn man de strijk doet, zonder problemen de stofzuiger pakt en uitgebreid kookt als er eters zijn, oogst zowel bewondering als verbazing.

Zwemles

Er zijn steeds meer ouders die hun kinderen naar zwemles laten gaan, maar van het fenomeen ‘zwemles’ zoals in Nederland, met duidelijk omschreven te beheersen vaardigheden of diploma’s is geen sprake. Met veel minder water in de omgeving wordt zwemmen meer ‘voor het leuk’ gezien dan ‘noodzakelijk’.

Wij hebben het geluk dat naast de school van onze kinderen een zwembad staat, en zo hebben ze iedere week drie kwartier zwemles in groepen van ongeveer tien kinderen. Dat gebeurt overigens al vanaf driejarige leeftijd. Onze kinderen gaan daarnaast één keer per week in de stad naar zwemles.

Kinderfeestjes: hele klas, buiten de deur met 'monitoren'

Kinderfeestjes worden veelal buitenshuis gevierd, en vanaf een jaar of vier gevierd. Meestal in een ‘ballenbak’. Denk niet aan Ballorig ofzo: het is veel kleinschaliger. Daar laat je de kinderen achter met 'monitoren' die het feestje verder regelen.

In sommige gelegenheden kunnen de ouders in een kantine wachten. Er wordt door de kinderen gespeeld in de ballenbak, en ze eten met z’n allen aan een grote tafel broodjes, chips en taart. En drinken cola of Fanta.

Fanta en cola vanaf vierde levensjaar

Heel opvallend: Fanta en cola worden hier al vanaf een jaar of vier voorgezet. Vruchtensappen worden veel minder gedronken, en aanmaaklimonade ben ik hier nog nooit tegengekomen en breng ik trouw uit Nederland mee.

Ook als een feestje niet in een ballenbak is maar in bijv. een ruimte, worden er altijd monitoren ingehuurd die de kinderen vermaken. Je moet je ook voorstellen dat het heel normaal is om de hele klas uit te nodigen: denk aan zeker 20 kinderen. Het idee dat je voor je kind dat 6 wordt 6 vriendjes uitnodigt, is hier geheel onbekend.

Schoolsysteem

Kinderen gaan vanaf hun derde naar school, en gaan tot hun zesde naar de ‘infantil’ , kleuterschool. Maar ook de jaren daarvoor is het heel gebruikelijk ze naar de peuterschool of opvang te brengen (gewoon hup vijf dagen per week). Op de school van mijn kinderen wordt een uniform gedragen.

Schooldag van 9 tot 17.30

Een schooldag begint hier om negen uur en eindigt om half zes. Tussen de middag wordt door vrijwel alle kinderen (warm) op school gegeten. Elke school heeft een grote eetzaal, en eigen keuken. Er zijn twee grote pauzes.

Het laatste uur van de dag is bestemd voor een ‘aanvullende activiteit’, zo kunnen onze kinderen kiezen uit bijvoorbeeld piano-, gitaar- of vioolles, voetbal, karate, ritmische gymnastiek, knutselen of chinese les.

Huiswerk is de norm

Huiswerk is de norm. Al vanaf vijf jaar laten ze de kinderen wennen aan huiswerk. Vanaf de lagere school, als op zesjarige leeftijd de leerplicht ingaat, is het elke dag raak.

Wij hebben het geluk dat het onze inmiddels zevenjarige vrij vlot afgaat en in zijn geval is hij meestal met een half uur klaar, hoewel hij ook wel eens een uur nodig heeft.

Schoolritme

Het schooljaar is netjes in drie stukken verdeeld.
  1. 10 september tot vlak voor Kerstmis
  2. 6 januari tot 'Semana Santa' (week voor Pasen)
  3. Na Pasen tot 24 juni
NB. In juni en september is er alleen ’s ochtends school; tot half twee.

Geen studiedagen of lesuitval

De leerkrachten worden ongetwijfeld bijgeschoold, maar de kinderen hebben geen dag lesuitval. Ook als er een leerkracht ziek is, gaat de school gewoon door. Ze hebben per klas overigens wel een vaste tutor, maar voor de diverse vakken (Engels, gym, computerles, rekenen, taal, muziek, godsdienst, etc.) wordt een aantal leerkrachten ingeschakeld. Overigens wordt een aantal vakken ook in de officiële taal van Galicie – het Gallego – gegeven.

Leraren geven snoepjes als beloning

Heel opvallend, en iets waar ik helemaal niet blij mee ben, is het geven van snoepjes als beloning op school. Door de leerkrachten wel te verstaan. Zoet is hier sowieso erg in, maar dat het zelfs op school ingezet wordt verbaast me.

Leerkrachten worden, net als eigenlijk iedereen, aangesproken met ‘je’. Het usted (‘u’) wordt hier bijna niet gebruikt.

Speelafspraken

Na schooltijd nog bij andere kinderen spelen gebeurt niet zo vaak meer na de lange schooldag en het huiswerk, hoewel de ‘middag’ hier nog zeker tot acht uur doorgaat en de meeste kinderen pas tegen 21.00 uur eten, en daarna naar bed gaan.

Spanje in vergelijking met Nederland

Waar wij erg aan moesten wennen, is het verschil in dagindeling. In Spanje zijn er eigenlijk twee dagdelen: de ochtend tot een uur of twee, en daarna de middag die eigenlijk pas om een uur of vier echt van start gaat. Aan het eind van de middag eet je, en ga je naar bed.

We zijn nog steeds zoekende hoe we onze gewoonten kunnen inpassen in de Spaanse dagindeling. Een afspraak bij de dokter om half acht ’s avonds is bijvoorbeeld heel gewoon. Maar een winkel treffen die vóór tien uur geopend is weer niet.

Iets vieren? Eten!

Als er in Nederland wat te vieren valt, drink je samen een borrel. Hier wordt gegeten. Werkelijk iedere gelegenheid wordt aangegrepen om gezamenlijk te eten. En dan het liefst aan lange tafels, met een groot gezelschap en héél véél eten.

Weinig groente

Bij dat eten, overigens, opvallend weinig groente. Wat salade, soms een verdwaalde boon of wat kool, maar veel meer niet. En dat terwijl er in de supermarkten best veel groenten te verkrijgen zijn. Hoe ze die verwerken, is me nog niet helemaal duidelijk.

Galicië: dertig jaar terug in de tijd

De laatste jaren heeft Galicie een behoorlijke inhaalslag gemaakt, hoewel je met sommige dingen (zeker hier op het platteland) nog steeds het idee hebt dertig terug in de tijd te leven. Maar ook wat betreft bijvoorbeeld het vinden van informatie via het internet, of overzichtelijke websites lopen ze echt nog achter. Ook automatisering is soms ver te zoeken.

Meer weten?

Bezoek dan Sannah's blog
© all rights reserved
made with by templateszoo