Posts tonen met het label Zwitserland. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Zwitserland. Alle posts tonen

Emigrant in Zwitserland: Nancy Holten

nancy holten

Nancy Holten emigreerde naar Zwitserland.

Maar waar veel emigranten zich zoveel mogelijk aanpassen aan de gebruiken van hun nieuwe land, verzet Nancy Holten zich tegen een Zwitsers gebruik: de koebel.

Verzet tegen de gewoontes van je nieuwe land?


Zwiterse koeien lopen de hele dag met zo'n bel om hun hals. En Nancy vindt de herrie die de koeien daardoor de hele dag horen koe-onterend. Behalve de afschaffing van de koebel wil Nancy ook circusdieren afschaffen en (lokaal) het autoverkeer in de dorpskern van Gipf-Oberfrick verbieden. Ook protesteerde ze tegen de kerkklokken die om 6 uur 's ochtends worden geluid.

Het heeft haar niet geliefd gemaakt.

Maar omdat Nancy graag het Zwitserse paspoort wil hebben, houdt ze zich momenteel gedeisd. Op 27  november mogen de inwoners van Gipf-Oberfick stemmen of Nancy Zwitserse mag worden.

Nancy Holten maakt het zichzelf als emigrant op deze manier niet gemakkelijk.

Emigranten en expats: accepteer je nieuwe land


Op de website InterNations wordt expats geadviseerd te accepteren dat het in je nieuwe land anders toe gaat dan in het land dat je achter liet. Pogingen om te integreren en je aan te passen worden doorgaans erg gewaardeerd door de inwoners.

'Try to be respectful, patient, and humble. After all, you are a guest living in a foreign country, at least until you have made the transition from expat to compatriot.'

Vond je dit een leuke post? Neem dan een gratis abonnement op Expat Mama's!

Enter your email address:


Delivered by FeedBurner

Emigreren naar Zwitserland: Marlieke's verhaal

Tijdens een vakantie in Zweden zeiden Marlieke en haar man tegen elkaar: 'Hier zouden we best willen wonen.' Zweden is het niet geworden. Maar afgelopen zomer emigreerde het gezin naar Zwitserland.

Wij interviewden Marlieke over deze emigratie naar Zwitserland!

Over Marlieke

Marlieke is bijna vijftien jaar samen met haar man Floris. Samen hebben ze twee dochters: Eva van vier en baby Liza van 7 maanden. Voor ze kinderen kreeg werkte Marlieke als online marketeer bij een grote opleidingsinstantie. Maar omdat ze het belangrijk vonden dat er iemand voor de kinderen thuis is zegde ze haar baan op en werd thuisblijfmoeder.

Na een jaar begon Marlieke haar eigen bedrijf, omdat ze echt niet stil kon zitten. Tijdens de zwangerschap van Liza begon ze het online magazine Love that!

Wanneer had je emigratieplannen? 

Een paar jaar geleden gingen we naar Zweden. Daar concludeerden we dat we, als de kans zich zou voordoen, best in een ander land zouden willen wonen. Ik wilde wel graag in Europa blijven in verband met familie. Ik wil(de) de optie hebben om snel te terug te kunnen naar Nederland.

Hoe bereidde je je voor op de emigratie? 

We kregen niet veel tijd om ons voor te bereiden. Daarom kozen we ervoor om de taken op te splitsen. Floris regelde alles in Zwitserland, en ik regelde de dingen in Nederland. Samen werkten we stap voor stap ons lijstje af.

Hoeveel tijd zat er tussen het idee om te emigreren en het moment dat je vertrok uit Nederland? 

In juni kreeg Floris de vraag of hij interesse had in een andere baan in Zwitserland. Op dat moment waren we daar net op vakantie. 'Toeval bestaat niet!' denk ik dan. De vacature voelde goed. En na een gesprek daar, voelde de baan ook goed. Hij mocht komen! Dat was eind juli. Half september emigreerden we. Dus we hebben het uiteindelijk in 3,5 maand voor elkaar gebokst.

emigratie zwitserland

Hoe woon je in Zwitserland?

We huren een vrijstaand huis in een woonwijk. Het huis is het dubbele van ons mini huisje in Nederland, dat overigens ook te koop staat. De kinderen hebben hier allebei een eigen kamer en ook nog een speelkamer. We hebben zelfs een kamer over voor logees. Daarbij heeft het huis twee badkamers,. Dus we zijn van alle gemakken voorzien.

Hoe was de overgang Nederland naar Zwitserland? 

Eigenlijk heel makkelijk. We werden hartelijk ontvangen. Natuurlijk mis ik wel het een en ander, maar de nieuwe dingen maken veel goed.

Was het moeilijk/makkelijk om te integreren? 

Appeltje, eitje. We wonen in een woonwijk met zo’n twintig huizen. Veel jonge gezinnen. Dochter Eva vond direct aansluiting, en ook ik werd op sleeptouw genomen door de buren. Ze praten met mij Hoog Duits, wat erg fijn is. Het Zwitsers begin ik wel te verstaan inmiddels, maar het gaat vaak nog te snel.

Hoe vind je het leven daar? 

Nu is alles nog nieuw. Maar buiten het feit dat ik geen auto heb is het leven niet veel anders dan in Nederland.

Hoe ziet een typische week in Zwitserland er uit?

Floris werkte in Nederland thuis, maar gaat nu naar zijn werk rond acht uur. Ik heb dan de hele dag met de kinderen. Eva gaat nog niet naar school en is dus ook de hele dag nog thuis. Ze gaat volgend jaar augustus met alle kinderen die dit jaar vier zijn geworden naar school.

Bij goed weer is Eva buiten te vinden op de fiets met haar vriendjes. Liza slaapt nog twee keer op een dag.

  • Op dinsdagavond sport ik een uurtje.
  • Op woensdagavond gymmen we met veel vrouwen. Daar word je niet echt moe van, maar is wel gezellig. Ook omdat we daarna nog ergens wat drinken. 
  • Op donderdag is er een moeder-kindochtend /
  • Op vrijdag gaan Eva en ik gymmen. Liza is dan bij een buurvrouw. 
  • In het weekend doen we boodschappen en proberen we dingen met elkaar te ondernemen en het land beter te kennen.


Zou je je emigratie achteraf anders aanpakken? Waarom wel of juist niet? 

Nee. Ik denk dat het goed hebben aangepakt.

Wat zou je mensen met emigratieplannen aanraden? 

Doe niet alles tegelijk, anders loopt je hoofd over. Zorg ervoor dat je niet in de middle of nowhere komt te zitten. Want dan leer je geen mensen kennen. En zorg ervoor dat je hele gezin op één lijn zit wat betreft verwachtingen.

Zou je ooit nog weer willen emigreren? 

Zweden trekt ons nog steeds, maar Zwitserland is echt een hele goede beslissing geweest! Voorlopig gaan wij nergens naar toe!

Wat kan Nederland leren van Zwitserland?

Ze houden hier Ruhezeit tussen 12 en 14 en dat is toch fijn!!! Andersom is het erg wennen da t de winkels hier niet op zondag open zijn.

Wat mis je van Nederland? En wat helemaal niet? 

Ik mis het gemak. In Nederland ken je alles, weet je hoe het werkt, praten mensen dezelfde taal. Het gezeur van Nederland mis ik niet. Ze zullen hier ook wel zeuren, maar dat zie ik nog niet.

Wat heb je geleerd van je emigratie? 

Dat we samen alles aan kunnen. Dat ik overal kan wennen en vooral dat mijn kinderen toch echt zo flexibel zijn als dat we ze willen opvoeden. Enne, ik leer Duits!

Vond je dit een leuke post? Neem dan een gratis abonnement op Expat Mama's!

Enter your email address:


Delivered by FeedBurner

Repatriëring: van Zwisterland terug naar Nederland

In april van dit jaar interviewden we Ingrid over haar leven als expat in Zwitserland. Inmiddels woont Ingrid weer met haar gezin in Nederland. Terugkeren of tewel repatriëring gaat gepaard met haar eigen uitdagingen!

Ingrid schreef een post over de neiging te vergelijken.

Na de repatriëring: Kijk en vergelijk


Door Ingrid Huibers

Eenmaal terug in Nederland begint het onvermijdelijke vergelijken. En dat zullen we voorlopig nog wel even blijven doen ook, vrees ik.

Gelukkig werkt de gehele kosmos voorlopig mee, om Nederland in een rooskleurig licht te laten baden. Zo is het al zeven dagen achter elkaar prachtig weer. Vijfentwintig graden, ochtend in, avond uit. Heerlijk. Verder zijn de meeste mensen hier met vakantie en is het dus heerlijk rustig rijden. Bovendien kun je overal parkeren.

Tot zover, prima dus. Een beetje weinig bergen wellicht en geen onbekende uithoeken die om verkenning vragen (alhoewel, Groningen, Limburg, Friesland en de nachtwacht wel weer (her)ontdekt kunnen worden), maar daar kan ik voor nu wel mee leven. Iets te weinig mensen om Engels mee te spreken, dat wel, maar daar moeten we te zijner tijd maar eens iets aan doen.

Vriendinnen dichterbij


Wel prettig: vriendin L. woont twintig minuten rijden ten noorden van m'n nieuwe huis. In de afgelopen zeven dagen, zag ik haar reeds drie keer. Ter vergelijk: in de afgelopen acht jaar zag ik haar denk ik een keer of twintig. Om vriendin W. te zien, hoef ik ook maar twintig minuten te rijden. Sinds eind vorige eeuw, woonden we niet meer zo dicht bij elkaar. Nog een bonus: vrienden A., W., P., en M. wonen op vijf minuten fietsen!

Fijn fietsen


Dat fietsen is trouwens ook fijn. Vooral omdat het alsmaar vijfentwintig graden is. In Zwitserland konden de kinderen ook wel een beetje door het dorp fietsen, maar hier kunnen ze naar het zembad fietsen. En straks naar school, muziekles en het hockeyveld. Of - als het mij goed uitkomt - naar de bakker, de slager en de visboer.

Fietshelmen raar in Nederland


Hun fietshelmen, die ze overal waar we woonden altijd braaf droegen, hebben ze alleen helaas al aan de wilgen gehangen. Daar fiets je mee voor gek in Nederland. Jammer want zo heel goed fietsen kunnen ze nog steeds niet en een ongeluk zit nog altijd in een klein hoekje. Toch heb ik de strijd om de helm - zeker met mijn bijna puber zoon - al verloren. Vooral ook omdat mijn eigen fietshelm 'gek' genoeg nooit uit de verhuisdozen tevoorschijn is gekomen.

Beter toezicht in het zwembad


De afgelopen dagen brachten de kinderen en ik in het zwembad door. Ik mis er vooral het uitzicht op besneeuwde pieken. Mijn dochter mist haar vriendinnetjes - want wie kan ze hier interesseren voor 'imaginative play'. Mijn zoon echter mist helemaal niets. Een duikplank blijft tenslotte een duikplank, en een salto een salto. Zolang hij deze twee zaken vrijuit kan combineren, is het leven wat hem betreft goed.

En wat een toffe badmeesters heb je hier. In Zwitserland zijn badmeesters vooral druk bezig om te kijken of je toch niet stiekem een propje op de grond hebt laten vallen, of een druivenpitje over het hoofd hebt gezien. In Nederland staan badmeesters alert rond het zwembad, klaar om er zonodig in te duiken. En ondertussen zijn de zwembadmeneren en -mevrouwen ook niet te beroerd om in de gaten te houden of een kind niet urenlang een van de schaarse opblaasbanden bezet houdt, of de hele middag op het in- en uitklimtrapje zit. Fijn! Kan ik lekker een boek lezen.

Nederland positief uit de vergelijking


Voorlopige conclusie: zolang het vijfentwintig graden en zomervakantie blijft, kan ik het best met Nederland vinden. Daarna zou de kijk-en-vergelijk-actie best wel eens een andere conclusie kunnen opleveren, maar dat zien we dan wel weer. Ga ik toch gewoon weer lekker zeuren.

Benieuwd hoe het Ingrid vergaat in Nederland?

Ingeborg in Zwitserland

Ik ben Ingeborg Oudmaijer-van Camp, getrouwd en moeder van een tweeling, jongens van bijna 11 en een dochter van 8. Voordat ik naar het buitenland vertrok werkte ik ruim tien jaar in de Farmaceutische industrie, in het geneesmiddelen onderzoek en daarna nog ruim 2 jaar bij de medische afdeling van KLM.

Van Nederland naar Zug in Zwitserland


In 2003 verhuisde ik, 10 maanden na de geboorte van de tweeling, vanwege het werk van mijn man naar Zug (Zwitserland). De eerste tijd in Zwitserland was niet makkelijk. Twee kleine kinderen, nog geen crèche en geen oma die even komt helpen. Na enige tijd gingen de jongens naar een Zwitserse Kinderkrippe een soort van crèche zodat ik af en toe vrij had om wat voor mijzelf of even iets alleen te doen. We waren lid van de Moms and Kids club en leerden zo andere, vooral buitenlandse families met kinderen kennen. Na twee jaar werd onze dochter geboren. We hebben aan deze eerste tijd in Zwitserland nog altijd een paar goede vrienden overgehouden die we ook nu nog zien.

Van Zwitserland naar Cascais (Portugal)


Na tweeëneen half jaar Zwitserland, verhuisde we naar Cascais. De jongens gingen naar een Engelse school, compleet met uniform, de kleine dame naar een Engelstalige crèche. Hoewel Portugal een prachtig land is met een heerlijk klimaat en fantastisch eten, vond ik de cultuurverschillen met Zwitserland waar ik inmiddels aardig aan gewend was geraakt best groot. Ook ervaarde ik de taal echt als een barrière.

Je moet toch met de kinderen naar de tandarts, de huisarts en zwemles etc. en dat is lastig als je de taal niet goed spreekt. Na een jaar lang intensief Portugese lessen te hebben gevolgd ging het mij redelijk goed af. Tegen het einde van ons verblijf daar was ik zelfs zover dat ik een sollicitatie gesprek kon voeren en een baan vond bij een biotechnologisch bedrijf. Het duurde echter maar kort want wij gingen weer verhuizen. In augustus 2009, na bijna 4 jaar, keerden we terug naar Zwitserland, dit keer naar Zürich

Van Portugal terug naar Zwitserland


In Zwitserland, en zeker in en rond Zurich, is ongeveer 40% van de bevolking niet-Zwitsers. Hier gaan de kinderen naar een internationale school. Ze hebben voornamelijk internationale vriendjes en vriendinnetjes, en ik heb ook een kring van vriendinnen om mij heen waarmee ik onder andere roei en tennis. In de wintermaanden staan wij bij mooi weer in het weekend op de ski’s en in de zomer kunnen we heerlijk wandelen en zwemen in de vele meren die Zwitserland rijk is.

Meeste Zwitserse vrouwen zijn fulltime thuis


Op Woensdagmiddag gaan de kinderen naar de `Oranje Koe` dit is een school voor Nederlands Taal en Cultuur onderwijs in de regio Zürich. In het eerste jaar na onze terugkomst in Zwitserland werkte ik als teaching assistant Duits, inmiddels ben ik weer als freelancer werkzaam binnen de medische/farmaceutische wereld. Het is moeilijk om een parttime job te vinden in Zwitserland. De meeste Zwitserse vrouwen werken niet buitenshuis. Zwitserse kinderen komen tussen de middag thuis om te lunchen. Daartoe staan de moeders vanaf half 12 allemaal achter het fornuis om een warme maaltijd voor te bereiden.

Mijn kennismaking met MEES Kinderkleding


In Portugal kwam ik voor het eerst in aanraking met MEES kinderkleding. Een vriendin van mij deed daar outlet sales voor MEES. Het eerste item dat ik kocht was het shortje Famke voor mijn dochter Famke!

Eenmaal terug in Zwitserland, nam ik contact op met MEES en vroeg of ik gastvrouw kon worden. Enige tijd later kreeg ik, terwijl ik op het vliegveld van Lissabon stond, een telefoontje van een Nederlandse die in het Franstalige deel van Zwitserland woont, zij had ook contact gezocht met MEES. Twee maanden later was MEES Zwitserland geboren! Sinds najaar 2010 hebben Fleur en ik 6 seizoenen MEES verkocht. Sinds het najaar van 2012 is ons team versterkt met Inge in Ticino, het Italiaanse deel van Zwitserland. En weet je wat nu zo leuk is, Inge was die vriendin in Portugal waarbij ik mijn eerste MEES artikel kocht!

Ik vind het erg leuk om naast alle andere bezigheden 2 keer per jaar een echt Nederlands product hier in Zwitserland te vertegenwoordigen. Ik organiseer meerdere verkopen bij verschillende gastvrouwen in Zürich en de aangrenzende kantons (provincies). Inmiddels heb wij gezamenlijk een vaste kring van klanten opgebouwd die uit zowel Nederlandse als Internationale moeders bestaat.

In Zwitserland is MEES iets unieks. Er is slechts één ander merk dat net als MEES via homesales verkoopt. Verder vind je hier weinig andere winkels met kinderkleding dan de grootwinkel bedrijven zoals H&M, ZARA en C&A dus met MEES heb je echt iets anders dan de anderen!

Lijkt het je leuk om een dag een homesale te organiseren? Neem dan voor alle informatie contact op met ons Mees-team op het nummer 0031-(0)73-6238300 of per mail: info@meesonline.nl.

www.meesonline.nl
www.meesunited.com
www.075today.com

MEES: Lekker werken in het ‘buitenland’ vanuit thuis


Al twaalf jaar is Mees kinderkleding een opvallende speler in de wereld van de kinderkleding. Mees is begonnen met kwaliteitskinderkleding voor jongens en meisjes van vier tot twaalf jaar. Nu voert het merk ook het label O75 Today voor de wat oudere, stoere jongens en sportieve mannen. Onlangs kwam daar nog het sportlabel Mees United bij. Inmiddels heeft Mees al diverse hockeyteams in de kleren gestoken. Mees Children’s Wear is hip, sportief, origineel en eigenwijs.

Eigenwijs is ook de distributiewijze van onze merken. Naast de verkoop via de Meesonline webshop wordt de kleding ook via homesales verkocht. Inmiddels zijn er ruim honderdtwintig homesales in Nederland en dit aantal blijft gestaag groeien. Ook buiten de grenzen is Mees actief, zoals in Singapore, Zwitserland, Duitsland, België , Luxemburg, Oostenrijk, Frankrijk, Spanje en Portugal.
Binnen de hockeywereld heeft Mees inmiddels bekendheid verworven door op vele clubs in zowel Nederland als België de lente- en herfstcollecties te presenteren.

Woon jij in het buitenland en wil je gastvrouw worden?

Mees is altijd op zoek naar nieuwe enthousiaste gastvrouwen zowel in Nederland als in het buitenland. Woon jij in het buitenland, zou je het leuk vinden om Mees te vertegenwoordigen én thuis een homesale te organiseren? Gastvrouwen die voor Mees een homesale organiseren in het buitenland, ontvangen hiervoor één collectie. De collectie dient als voorbeeld. Je mag zelf bepalen wanneer je mensen laat komen kijken. Dit kan op afspraak of op één of meerdere georganiseerde dagen.

Ongeveer 2 weken voor een verkoop ontvang je uitnodigingen voor je klanten met de exacte datum en openingstijden. Deze kun je uitdelen op scholen, sportverenigingen ed. Het persoonlijke contact voor deze uitnodiging is hiervoor erg belangrijk. Uiteraard staat hier een commissie tegenover!

Ingrid in Engeland, Italië en Zwitserland!

Ik ben Ingrid Schmoutziguer-Huibers, 44 jaar, getrouwd en moeder van een zoon van 11 en een dochter van 10. Voordat ik naar het buitenland vertrok werkte ik bijna tien jaar als journalist voor de Provinciaal Zeeuwse Courant. Ik schreef er nieuwsartikelen, maakte reportages, deed interviews en schreef  bijlage verhalen.

Van Nederland naar Manchester in Engeland


In 2005 verhuisde ik, vanwege het werk van mijn man naar Manchester (Engeland). De kinderen waren toen twee en vier jaar oud. Vanuit Engeland werkte ik als freelance journalist voor onder andere Ouders van Nu, Vriendin, Flair en Libelle.

In Engeland zijn we echt volledig geïntegreerd. De kinderen gingen er naar een buurtschool en wij hadden uitsluitend Engelse vrienden. De kinderen waren na drie jaar dan ook volledig verengelsd. In Engeland heb ik me het meest thuis gevoeld. We hebben er nog veel vrienden en gaan geregeld terug.

Van Engeland naar Bologna in Italië


Na drie jaar Engeland, verhuisde we naar Bologna (Italie). De kinderen gingen naar the International School of Bologna en al vrij snel kon ik daar op invalbasis aan de slag als teaching assistant. Ik vond het leuk om weer eens collega's te hebben, en vond dat fijner dan in mijn eentje thuis achter de computer zitten werken. Uiteindelijk heb ik op die school twee jaar fulltime gewerkt.

Hoewel Italië een prachtig land is met een heerlijk klimaat en fantastisch eten, vond ik de cultuurverschillen tussen mij en de Italianen best groot. Ook ervaarde ik de taal echt als een barrière die me verhinderde helemaal te integreren. Ondanks een jaar lang intensieve lessen Italiaans. Je moet toch met de kinderen naar de tandarts, de huisarts en zwemles etc. en dat is lastig als je de taal niet goed spreekt.

De kinderen konden zich op school wel goed redden, omdat de voertaal op de internationale school Engels was. De kinderen hadden overigens hoofdzakelijk Italiaanse vriendjes en vriendinnetjes, omdat de school hoewel Engels de voertaal was, hoofdzakelijk door Italiaanse kinderen werd bezocht.

In de zomer van 2011 zijn we naar Zurich (Zwitserland) verhuisd.

Van  Italië naar Zwitserland


In Zwitserland, en zeker in en rond Zurich, wonen duizenden expats. Ook hier gaan de kinderen naar een hele grote internationale school. Ze hebben hoofdzakelijk internationale vriendjes en vriendinnetjes, en ik heb ook een kring van expat vrouwen om me heen waarmee ik veel onderneem. Ik werk hier opnieuw als teaching asssistant. In Zwitserland is het leven zeer internationaal en comfortabel. Bovendien staan we de hele winter op de ski's!

Op dit moment werkt mijn man alweer in Nederland, maar wonen de kinderen en ik nog in Zwitserland. Ik vind het belangrijk dat ze daar het schooljaar kunnen afmaken. In de zomer gaan wij ook naar Nederland. Daarom zijn we druk bezig met het zoeken van een huis en hebben we een intensieve periode van scholen zoeken achter de rug.

Moederen in andere landen


Moederen is in elk land weer anders. Engelsen zijn vrij voorzichtig met hun kinderen en laten ze daardoor in onze Nederlandse ogen weinig vrij. Maar er wordt wel veel buitengespeeld, ook met slecht weer en vies worden is geen punt. Naschoolse opvang is er goed geregeld en vrouwen werken er net als in Nederland veel parttime.

Italianen zijn zo mogelijk nog voorzichtiger met hun kinderen. Het is er al snel te warm, of te koud, of te tochtig om ze naar buiten te laten gaan. In onze ogen kleden ze hun kinderen belachelijk warm aan. Ook hebben Italianen weinig kinderen. Gezinnen met maar één kind zijn er eerder regel dan uitzondering, waardoor er soms weinig te doen is voor kinderen. veel vrouwen werken fulltime; de grootouders zorgen voor hun kleinkinderen.

In Zwitserland werken maar weinig vrouwen buitenshuis. Zwitserse kinderen komen allemaal tussen de middag thuis eten; overblijven is er nauwelijks bij, dus werken is lastig. Wel kunnen kindren redelijk zelfstandig opereren en zie je veel kinderen alleen naar school lopen of fietsen. Dat lijkt wel een beetje op Nederland.

Terug naar Nederland


Ik denk dat het voor de kinderen leuk, en ook wel goed is om een tijd in Nederland te wonen. Zij hebben er geen herinneringen aan, en kennen Nederland alleen van vakanties. Ze voelen zich wel Nederlands, omdat mijn man en ik Nederlands zijn, maar tegelijkertijd hebben ze niet echt een moederland. Ik vraag me af hoe leuk het is om tot je achttiende in verschillende buitenlanden te wonen en dan in Nederland te gaan studeren? Ook weet ik niet, of elke drie, vier jaar verhuizen ook nog leuk is als de kindren straks vijftien, zestien zijn? Daarom hebben wij ervoor gekozen om terug te komen. Ik denk dat de kinderen zich nu nog goed kunnen aanpassen aan NL. Wat mezelf betreft ben ik daar minder zeker van, we zullen zien.

Ik heb het in het buitenland wonen altijd heel erg leuk gevonden. Het opstarten in een nieuw land was niet altijd even makkelijk, maar je krijgt er veel voor terug. Nieuwe ervaringen, prachtige plekken, internationale vrienden etc.

Wij zijn nu van plan om in Nederland te blijven tot de kinderen hun school hebben afgemaakt. Ik ben benieuwd!
© all rights reserved
made with by templateszoo