Posts tonen met het label Sally in Dubai. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Sally in Dubai. Alle posts tonen

Sally in Dubai

In 2002 solliciteerde Sally's (40) man Rob (44) op een vacature voor een posting in Brazilië. Hij werd aangenomen en samen verhuisden ze naar Curitiba, Brazilië. Vier jaar later werd het gezin overgeplaatst naar de Verenigde Arabische Emiraten, Dubai. Sally en Rob hebben een dochter Michou (15) en een zoon Mats (12).

Wij vroegen Sally naar haar ervaringen als Nederlandse moeder in het buitenland!

Buitenlandkriebels

We hadden in Nederland een prima leventje, hoewel de buitenlandkriebels er altijd waren. Na wat functieveranderingen en verhuizingen door heel Nederland streken we voor Robs werkgever in Ede neer.

Ik werkte inmiddels als commercieel buitendienstmedewerker in de ‘krantenwereld’ en ging na de geboorte van de kinderen part-time in de binnendienst werken. Michou en Mats gingen naar de creche en BSO, en later kon ik mijn werktijden zo aanpassen dat ik onder schooltijd werkte. Een ideale situatie dus, en in geval van nood stond de familie paraat om bij te springen.

Toen zag Rob opeens een vacature voor een functie in Brazilië bij zijn werkgever. Hij trok zijn stoute schoenen aan en solliciteerde onder het motto: 'Wie niet waagt, wie niet wint.' En voila, bijna een jaar later zaten we met gezin en hond in Curitiba, Brazilië.

Overgang Nederland - Curitiba Brazilië

Vanaf de eerste dag werden we verliefd op dit land, zijn inwoners, natuur en cultuur. Brazilië bruist en leeft. De kinderen gingen naar de Intertnationale school in Curitiba, met Amerikaans curriculum, en voelden zich direct thuis.

Natuurlijk was het best spannend allemaal: een verplicht schooluniform, met een schoolbus naar school, lange dagen van 8 tot half 4 waarbij iedereen overbleef en waar er verplicht (warm) gelucht werd school. En vaak bleven ze nog langer na school in verband met naschoolse activiteiten. Ook moesten zij opeens Engels en Portugees leren.

Een enorme verandering dus na het relaxte basisschoolritme in Nederland. Maar kinderen zijn flexibel en de leraren op een internationale school zijn erg bekwaam. De opvang en begeleiding waren uitstekend en ondanks het vele huiswerk hebben Michou en Mats geen een dag heimwee naar Nederland of hun oude school gehad. Ons hele sociale leven draaide eigenlijk om de school van de kinderen.

Alleen nog 'moeder-en-vrouw-van'

Voor mij als vrouw was de overgang denk ik nog het grootst. Manlief was druk aan het werk, kids gingen naar school en daar zat ik dan opeens thuis. Want ‘officieel’ mag je als expat-vrouw, met een tijdelijk visum, niet in Brazilië werken. Bovendien sprak ik geen Portugees. Opeens was ik alleen ‘de moeder en vrouw van’....

Dat was wel even wennen. Ook het wonen in een condonimio, een gated community, was heel anders dan onze woonwijk in Nederland. Maar het gaf wel een veilig gevoel dat er toezicht en bewaking was, en de kinderen konden hierdoor vrij spelen. Ieder condominio heeft een speel- en sportterrein en een casa da festa. Dat is een partyruimte waar je verjaardagen kunt vieren. En we hadden een eigen zwembad in de tuin. Pure luxe dus.

In een land waar vrijwel alleen Portugees gesproken wordt, was mijn eerste prioriteit Portugees leren. Boodschappen doen, een doktersbezoek, of de kapper uitleggen welke kleur haarverf je wilt, uberhaupt je weg vinden en autorijden in een vreemd land.... Alles neemt veel meer tijd in beslag.

Je leeft niet meer op je Nederlandse routine. Ook hadden de kinderen aandacht nodig en veel hulp met hun huiswerk. De dagen vlogen om. Om toch mijn ei kwijt te kunnen en iets voor mezelf te doen, werd ik actief in de PTA, een soort ouderraad, en werd bovendien bestuurslid van de International Womensclub.

Doordat je ver weg woont van je familie ben je als gezin meer op elkaar aangewezen. In de weekenden ontdekten we Brazilië. De kinderen waren actief in de natuurclub van school en deze organiseerde veel familie uitjes in het weekend. Daarnaast waren er nog de vele verjaardagsfeestjes, sleepovers en bbq’s met expatvrienden. De contacten zijn in het expatwereldje frequenter, maar wel wat oppervlakkiger.

Na 4 jaar werden we overgeplaatst naar De verenigde Arabische Emiraten waar we sinds juni 2007 in Dubai wonen.

Overgang Curitiba - Dubai

Van Curitiba naar Dubai was een grote overgang. Vrij naïef dacht ik dat ik inmiddels een geroutineerde expatter was en dat een volgende posting ‘a piece of cake’ zou zijn. Toch viel de overgang van het groene en gastvrije Brazilië naar het zeer hete, kale en vooral onafgebouwde Dubai mij erg tegen.

Dubai bloeit en groeit en bestaat voor 80% uit expatters, maar iedereen leeft erg op zichzelf. Ook zou je verwachten dat in zo’n flitsende stad alles goed geregeld is, maar niets is minder waar. De ambtenarij is nog erger dan in Brazilië. De vele internationale scholen hebben allemaal wachtlijsten en de huurprijzen van de huizen zijn gigantisch. Bovendien betaal je een jaar huur vooruit. Het verkeer is dramatisch en vooral de vele bouwprojecten bezorgen mij een ‘jachtig’ gevoel.

Maar komt tijd komt raad. De kinderen werden uiteindelijk toch toegelaten op de school van hun keuze (zelfde Internationale/Amerikaanse curriculum als in Brazilië) en ook een huis werd gevonden.

We wonen opnieuw in een compound, al is de beveiliging hier aanzienlijk minder. En nu geen privé zwembad maar een gemeenschappelijk zwembad in het midden van ons wijkje. De gehele compound heeft veel weg van een vakantiepark. Zeker niet verkeerd.

Inmiddels zittten we nu in ons tweede jaar in Dubai en hebben we allemaal onze draai gevonden. Je leert leven met de hectiek van de stad. Over de school zijn wij nog steeds tevreden en Michou en Mats draaien moeiteloos in het programma mee. Er wordt veel aan sport gedaan en ook organiseert de school veel leuke andere activiteiten. Het niveau is hoog, zeker vergeleken met Nederland . Dit hoor ik van andere ouders want zelf hebben wij geen vergelijkingsmateriaal. Maar Michou en Mats weten niet beter. Hun sociale leventje bestaat vooral uit bezoeken aan de Mall, bioscoopbezoek en sleepovers bij vrienden. Ski dubai wordt ook regelmatig bezocht en nog steeds rijdt deze moeder heel wat af. Dat is een groot nadeel van Dubai, iedereen woont erg verspreid en het wegennetwerk is enorm.

Onderwijs in Dubai

De overgang van de school was wel enorm. Van een kleine gemoedelijke school met 400 leerlingen kwamen ze nu op een school met 1800 studenten. Maar ook hier pasten de kinderen zich prima aan. Deze moeder had eigenlijk weer de meeste moeite met wennen. Op zo’n grote school heb je weinig contact met andere ouders vooral als de kinds ook nog met de schoolbus naar school gaan. Ook het feit dat Michou en Mats nu in Middle en High school (zgn. middelbare school) zaten droeg hier aan bij. Dan is input van een moeder ‘not done’.

Kids staan vroeg op in Dubai (5.45 u) omdat de schoolbus om 6.25 u komt. Ik sta dan ook op en ga daarna, afhankelijk van mijn 'mood', nog even terug naar bed of hardlopen. De kids hebben school van 7.45 tot 15.00 uur. Soms blijven ze langer als ze een naschoolse activiteit hebben. Dan moet ik ze ophalen omdat de schoolbus niet meer rijdt

Het onderwijs op de internationale scholen is uitstekend. Onze kinderen gaan naar een internationale school met Amerikaans en IB curriculum* (International Baccaleareate). Je kunt het vergelijken met privéschool in Nederland. Het schoolgeld is dan ook enorm hoog en gelukkig betalen de meeste bedrijven het voor de kinderen van hun werknemers.

Qua niveau/kwaliteit kan ik het niet vergelijken met Nederland omdat we daar geen ervaring mee hebben. Maar het lesniveau is hier hoog en er wordt veel huiswerk gegeven. Zeker vergeleken met verhalen die ik hoor uit Nederland (van vrienden en familie) denk ik dat hier meer van de kinderen gevraagd word. Zeker in het Amerikaanse systeem.

Er is bovendien meer respect voor andere leerlingen en de leraren. Ik denk dat dit o.a. te maken heeft met het dragen van een schooluniform. Er wordt gewerkt met de nieuwste lesmaterialen en boeken, en ook op IT gebied is het prima geregeld. Omdat Dubai een relatieve jonge stad is zijn alle scholen ook nieuw, ruim en groot(s).

De school organiseert veel naschoolse activiteiten die vaak sportgerelateerd zijn. Er zijn wel voetbalclubs, tennislessen, paardrijden of golfles maar voor veel moet je (ver) rijden en zit je in de knoop met de tijden.

Michou en Mats doen veel via school en in het weekend gaan ze naar de mall, bioscoop of slapen bij een vriendje. Mats graag naar Ski Dubai om te Snowboarden.

Moederen en arbeidsparticipatie in Dubai

Voor een moeder/vrouw is het mogelijk om te werken maar de meeste banen zijn fulltime. Zelfs een zesdaagse werkweek is hier niet vreemd. Daarbij zijn het lange dagen. Geen ATV of extra vrije dagen Toch ken ik wel vrouwen die werken, gewoon vanwege de steeds hoger wordende kosten van levensonderhoud. Dit geldt zeker voor de mensen die hier op eigen initatief naar toe gekomen zijn en niet als expat via een bedrijf.

Er komen wel steeds meer parttime banen nu het sinds kort is toegestaan door de regering van Dubai. Zelf freelance ik als relocation consultant en help af en toe een vriendin met haar bedrijf. Veel expatvrouwen blijven overigens gewoon thuis en genieten van alle luxe wat Dubai te bieden heeft.

Er is een schreeuwend tekort aan kinderdagverblijven/créches. Veel mensen met kleine kinderen of baby's hebben dan ook een 'maid' die ook voor hun kind zorgt.

Kinderen in Dubai

Persoonlijk vind ik dat kinderen hier meer 'beschermd' zijn. Dat komt omdat ze met de schoolbus naar school gaan of door hun ouders gebracht worden. Minder zelfstandig dus dan in Nederland, waar je op je fiets of brommer gaat. Ook zijn de schooldagen lang en is er dus minder tijd voor rottigheid en spijbelen. Na school moet er veel huiswerk gemaakt worden. Op school wordt respect verwacht en ik vind over het algemeen de kinderen erg beleefd. Hoewel kinderen hier ook meer verwend worden/zijn. Ze hebben het met 'maids' in huis wel makkelijker en veel kinderen hebben de nieuwste snufjes (WII, Xbox, telefoon etc) in huis .

Integratie

Het is moeilijk om te integreren met de locals. Emiraties mengen zich niet met de westerse mensen. Daarbij is 80% van de bevolking in Dubai van buitenlandse afkomst. De verschillende nationaliteiten zoeken elkaar op en er is vrij weinig integratie. Hoewel je door werk en school wel met andere expats in contact komt en daar bevriend mee raakt. Maar er is hier een grote Nederlandse vereniging en in tegenstelling tot Brazilië ga ik hier meer met Nederlanders om. Eigenlijk wel jammer.

Nederland versus Dubai

Het weer in Dubai spreekt me vooral aan. Altijd mooi weer, zon en je kunt altijd iets plannen: het gaat altijd door of het nu een bbq is of een tuinfeestje!

De grootste verschillen zijn natuurlijk de luxe hier, en de positie van de (lokale) vrouw. Dubai is hectisch en altijd in beweging. dat maakt me wel eens onrustig, en ik mis toch ook de groene natuur. Mensen zijn hier vooral om (veel) geld te verdienen.

Wat betreft service en dienstverlening kan men in Dubai nog zéér veel leren van Nederland. Wat dat betreft is het echt een land in de begin van onwikkelingsfase. Ondanks al de flitsende bouwwerken, rijkdom en luxe is het vooral administratief nog slecht geregeld. Erg bureaucratisch met een vreselijk hautaine houding van de Emiraties die overheidsfuncties bekleden.

Meer weten?

Lees dan Sally's blog!

* IB-programma

De vakken binnen het IB-programma moeten de volgende zes disciplines vertegenwoordigen:

Discipline 1: de eerste taal (dit kan elke taal zijn)
Discipline 2: de tweede taal (in Nederland is dat
bijvoorbeeld Engels, Frans of Duits)
Discipline 3: individu en samenleving (vakken
als aardrijkskunde, geschiedenis en economie)
Discipline 4: experimentele wetenschappen
(natuurkunde, biologie, enzovoort)
Discipline 5: wiskunde (op drie niveaus)
Discipline 6: artistieke vakken naar keuze (hier
mag ook voor een derde taal gekozen worden).

Bron: OBN oktober 2005-11
© all rights reserved
made with by templateszoo