Posts tonen met het label Zweden. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Zweden. Alle posts tonen

Rare jongens, die Zweden


Rare jongens, die Zweden is het tweede boek van Lineke Breukel. Haar eerste boek heette Zweedse buren.

In Rare jongens, die Zweden geeft Lineke opnieuw een kijkje in haar leven op het Zweedse platteland. Ze woont daar sinds 2012.

Het boek is beslist de moeite waard, als je geïnteresseerd bent in de Zweedse cultuur. Of als je zelf plannen hebt om naar Zweden te emigreren.

10 dingen over het leven in Zweden


Hier onder enkele interessante dingen die Lineke over Zweden geleerd heeft

  • Als er gebarbecued wordt in Zweden, dan doet de man dat in zijn eentje buiten. De rest van het gezin zit aan tafel te wachten tot het eten klaar is!
  • Zweden zijn heel stipt als het om sociale afspraken gaat. Het wordt als onbeleefd gezien als je te laat komt. Helaas geldt dit niet voor vakmensen zoals loodgieters...
  • Als je ergens op bezoek bent geweest, moet je een week later een kaartje met een bedankje in de bus stoppen. Anders is het onbeleefd.
  • In de omgeving van Lineke wordt 's middags warm gegeten. Tussen vier en vijf uur gaat de deur op slot, en wordt er weer gegeten. Rond tien uur 's avonds wordt de avondmaaltijd genuttigd.
  • Het is moeilijk om te integreren met Zweden. Contact leggen is lastig, en al helemaal om een vriendschap op te bouwen.
  • In het Noorden van Zweden smelt de sneeuw niet, maar verdampt ze.
  • Het boek de Jantelagen heeft grote invloed op de Zweden en hoe ze zich gedragen. Er is daarin geen ruimte voor jezelf zijn, of jezelf profileren. Als je met je hoofd boven het maaiveld uitkomt, gaat je kop er af.
  • Zweden dragen massaal reflectievesten vanuit veiligheidsoverwegingen.
  • Zweden houden zich keurig aan de verkeersregels.
  • Alchohol is een beladen onderwerp in Zweden. Wat je meeneemt als je ergens op bezoek gaat in Zweden is redelijk vastgelegd in protocollen. Chocola is een veilige optie.

Conclusie over Rare jongens, die Zweden


Rare jongens, die Zweden is een leuk en gezellig boekje over het leven van een Nederlandse emigrante in Zweden.

Het feit dat Lineke Breukel op een geïsoleerde plek op het Zweede platteland leeft, kleurt natuurlijk wel haar ervaringen. Wellicht zou het heel anders zijn in de stad Stockholm.

Maar het is beslist leuk om zo een kijkje te krijgen in het leven in Zweden.


Praktische informatie over Rare jongens, die Zweden


Rare jongens, die Zweden is voor 16,95 te koop bij bol.com.



Vond je dit een leuke post? Neem dan een gratis abonnement op Expat Mama's!

Enter your email address:


Delivered by FeedBurner

Emigreren naar Zweden: Helena's verhaal


zweden emigreren

Helena (41) komt uit een dorpje in de achterhoek. Ze studeerde aan de Hogere Zeevaartschool in Amsterdam en volgde een masters ‘Onderhoud en veiligheid'. Daarna vaarde ze als derde stuurvrouw op een vrachtschip, en was ze operationeel planner bij de KPN. Daarna kwam ze terecht in de natuur en milieu educatieve sector.

Op haar negentiende kreeg ze een relatie met Flip. Eerst bewoonden ze samen een flatje in Amsterdam. Later werd het flatje een arbeidershuisje met een stukje grond en veel dieren in de kop van Noord-Holland.

Het werd nog drukker op het erf in 2003 en 2006 met de komst van twee zonen. In 2012 werd de familie nog aangevuld met een dochter.

Toen Flip en Helena begin twintig waren gingen ze graag naar Zweden op vakantie. Wildkamperen, zwemmen in de meren, canoeen en wandelen. Allemaal bezigheden waar ze echt van konden genieten. ze riepen dan regelmatig tegen elkaar:

'Hier gaan we later wonen!'  

Met de aanschaf van het bouwvallige arbeidershuisje, inclusief stukje grond in de kop van Noord-Holland en de komst van de kinderen, verdween de Zweedse droom naar de achtergrond.

Totdat ze in de zomer van 2014 voor het eerst naar Zweden op vakantie gingen met de kinderen.

Het voelde als thuiskomen. 

De natuur, ruimte en rust, heerlijk. Dit was wat ze altijd wilden. Alles wat ze probeerden na te bootsen met ons erf en leven in Nederland, was hiervan nature aanwezig. Alle puzzelstukjes vielen op hun plek.

Dit is het verhaal van een emigratie naar Zweden!

Vinden we het in de winter ook fijn in Zweden?


In de winter van 2014 gingen we nogmaals op vakantie in Zweden, om te ervaren of ons gevoel in de donkere wintermaanden nog zo positief zou zijn. Het was een geweldige ervaring, en we besloten om onze emigratie in gang te zetten.


Gebied verkennen in een oude camper


Ondertussen wisten we ook in welk gebied we wilden wonen. In mei 2015 vertrokken we met onze oude camper om dat gebied nog beter te leren kennen. In juli 2015 tijdens de zomervakantie vonden we een huurhuis.



Plan A, maar ook een plan B


Om diverse redenen besloten we dat ik eerst met de kinderen naar Zweden zou gaan. We hadden op onze rondreizen door Zweden ook Nederlanders ontmoet voor wie de emigratie niet goed verliep. Wij wilden als plan B achter de hand hebben, dat als de kinderen niet konden aarden, we terug naar Nederland zouden gaan in ons oude huis en Flip nog zijn baan zou hebben.

Ik ging eerst in mijn eentje met de kinderen


Half augustus vertrok ik dus alleen met de drie kinderen naar ons nieuwe huis in Zweden. Flip reisde heen en weer. Gelukkig vonden de kinderen snel hun draai en ook ik voelde me thuis in het plattelandsdorpje. We wilden voorlopig niet terug naar Nederland.

Verhuizen van het Zweedse platteland naar de Zweedse stad


Ondertussen kreeg Flip een aanbod van zijn werkgever om een vestiging in Zweden te gaan leiden. Natuurlijk waren we heel blij dat we nu de kans kregen om samen in Zweden verder te gaan. Helaas was het werk meer dan 400 km van de plek waar we woonden. Na veel wikken en wegen besloten we het er maar op te wagen en weer te verhuizen.

Sinds augustus 2016 wonen we in Oskarshamn in een huurwoning in de stad. Wel even andere koek dan het plattelandsdorpje, en onze draai hebben we (vooral ik) nog niet echt gevonden. Voorlopig zijn we blij met het vaste Zweedse inkomen, en zijn we op zoek naar een huis buiten de stad.

Overgang naar Zweden


De overgang naar Zweden was een beetje raar. Ik ging immers alleen met de kinderen, zonder dat we er iemand kenden.  En ik moest de meeste tijd niet alleen moederen maar ook vaderen. Het was een echte uitdaging, maar om eerlijk te zijn heb ik er van genoten en heel veel geleerd over mezelf. Ik ben super blij dat we het zo gedaan hebben.

emigratie zweden


En dag uit ons leven in Zweden


Echt een standaard dagindeling hebben we op dit moment niet, iedereen heeft zijn eigen tijden.

  • Doordeweeks gaat de wekker om 6 uur. 
  • Flip begint om 7 uur op zijn werk 
  • De oudste twee kinderen vertrekken rond 8 uur naar school. 
  • Als ik naar taalcursus ga, gaat jongste dochter van 4 naar de förskola. 
  • De oudste twee komen rond 14.30 uit school. 

Buiten de taalcursus om houd ik me voornamelijk bezig met het huishouden, eten koken, boodschappen en de dagelijkse gang van zaken met de kinderen, zoals de sportclubs, spelende vriendjes en huiswerk.

Tussen alles door probeer ik tijd vrij te maken om te bloggen en heel veel dingen zelf te maken. Dat is mijn grootste passie: prutsen en zelf maken.

Weekenden in Zweden


In de weekenden trekken we er op uit om te vissen, varen met ons bootje, zwemmen, mountainbiken en te wandelen. Ook is het heerlijk om in het voorjaar en zomer na het eten nog een duik te nemen in een van de meren in de buurt.

zweden emigreren

In de zomervakantie, van maar liefst 11 weken, kunnen we hier maar geen genoeg van krijgen. In de winter is er volop de mogelijkheid om te schaatsen, langlaufen, skiën en snowboarden. Zolang het niet te koud is is het buiten dan een grote speeltuin.

Huisvrouw in Nederland en opnieuw in Zweden


In Nederland was ik huisvrouw voordat we vertrokken naar Zweden en dat is nu nog zo. Het is heel erg fijn om de kinderen goed te kunnen begeleiden in een nieuw land. Ook kan ik op deze manier een talencursus volgen overdag. Het voelt als een luxe.

De norm zijn tweeverdieners


Wel is het normaal dat zowel mannen als vrouwen werken als ze kinderen krijgen. Ouders krijgen samen 12 maanden ouderschapsverlof, waarvan de vrouw maximaal 9 maanden mag opnemen. Het verlof wordt vol doorbetaald. Op de opvang zie je geen kinderen onder de 1 jaar.

Hoeveel uren er wordt gewerkt hangt echt af van de baan. In de stad zie je meer fulltime functies, terwijl op het platteland het werk meer verdeeld is in ' kleine uren banen'.

Kinderen gaan tussen hun eerste jaar en hun zesde naar de Daggis oftewel förskola als de ouders werken. Werkt een van de ouders niet dan kunnen kinderen vanaf drie jaar 15 uur per week naar de förskola, als een soort peuter\kleuterschool.

Zweedse schoolsysteem


In Zweden gaan kinderen pas vanaf 6 jaar naar school en zijn vanaf hun 7de tot hun 16de leerplichtig. Er is speciaal onderwijs, maar in het algemeen krijgen alle kinderen tot hun zestiende ongeveer hetzelfde basisonderwijs.

De eerste drie leerjaren zijn de schooltijden korter, maar de jaren daarna, tot en met leerjaar 6, loopt een schooldag ongeveer van 8:30 tot 14:30.

Vanaf leerjaar 7 verschilt het per dag. Dit kun je een beetje vergelijken met het voortgezet onderwijs in Nederland, maar dan zonder uitval. Er is altijd les. Hoe het zit met vervolg onderwijs weet ik niet, zover zijn we nog niet ;-)

Moederen in Zweden


Moederen in Zweden is voor mij gelijk aan moederen in Nederland. Er is in onze gezinssituatie niets veranderd.

Wel zie ik dat hier, doordat beide ouders volop deelnemen aan het arbeidsproces, mannen en vrouwen meer als gelijken behandeld worden in de maatschappij. 

De mannen nemen ongeveer evenveel zorgtaken op zich wat betreft de kinderen als de vrouwen. Dat is wat ik tot nu toe ervaren heb.

emigreren naar Zweden


Zwemles


Zwemles is geen standaard activiteit zoals in Nederland. Wel zijn er in de zomer door heel Zweden zwemscholen in meren. Daar kun je dan bijvoorbeeld twee weken lang elke dag les krijgen, vanaf 5 jaar.

Op hun vorige school kregen de kinderen elke veertien dagen schoolzwemmen in de stad, waar ze met de bus naartoe gingen. Op hun huidige school is er geen schoolzwemmen. Wel is er een zwembad in de stad waar we nu wonen en kun je er een soort van zwemlessen volgen, maar niet zoals we gewend zijn in Nederland. Veel ouders leren hun kinderen zelf zwemmen in de zomer. In de vakantie. Buiten in een meer.


Kinderfeestjes in Zweden


Het is heel divers hoe kinderfeestjes worden gevierd. Soms voor de hele klas in een buurthuis, en soms alleen voor een paar kinderen gewoon thuis of met een activiteit. Iedereen doet gewoon wat het beste past.

Schermpjes in Zweden


Ook in Zweden loopt iedereen met een mobiel aan zijn hand geplakt. Vooral in de stad. Er schijnen nogal veel Pokemons in onze straat te zijn en een gym!? Er komen hordes mobielplakkers voorbij. De meeste kinderen hebben een mobiel. Ze gaan allemaal zelfstandig naar school of met een bus vanaf ongeveer 7 jaar. Er is dus wel wat voor te zeggen om als werkende ouders je kind al vroeg een mobieltje te geven. Jongste zoon, bijna 10, klaagt er wel eens over dat hij de enige is in zijn klas zonder mobiel. (arme jongen)

Mijn opvoeding uitgangspunten


Ik wil de nieuwsgierigheid van de kinderen prikkelen en ze laten leren door dingen te doen. Praktische dingen leren als vissen, koken, houtbewerken, fikkie stoken, ed. Daarbij laat ik de kinderen ook fouten maken en mogen ze zich best een keer in de vinger snijden. Dat doe je vaak maar 1 keer, daarna weet je wel beter.

Verder vind ik het belangrijk dat een vader of moeder thuis is voor ze als ze thuiskomen van school.

En dat ze begrijpen waar eten vandaan komt en daar met respect mee om gaan en kunnen genieten van wat de natuur te bieden heeft.

De meeste van deze punten komen wel overeen met de manier van opvoeden om mij heen met uitzondering dat er een vader of moeder met thee en een koekje thuis, na school, op de kinderen zit te wachten ;-).

zweden

Nederland versus Zweden


Het grootste verschil tussen Nederland en Zweden is toch wel de taal. Verder gaat alles in een versnelling lager en is er nog echt de ruimte. Niet alles is volgebouwd. Er zijn minder mensen en er is meer natuur, schone lucht en water. Daar kunnen wij als gezin erg van genieten. Laat ik ook niet het ontbreken van files noemen, een verademing.

De gemiddelde Nederlander is vrij direct, op het botte af soms. Zweden zijn daarentegen heel erg beleefd, en zullen niet gauw het achterste van hun tong laten zien of rechtstreeks zeggen wat ze er van vinden.

In Nederland vind ik dat het wel wat beleefder mag, terwijl ik hier zo nu en dan denk, zeg toch gewoon wat je vindt en bedoelt. Doe niet zo moeilijk! Lijkt me heerlijk als we de boel een beetje zouden kunnen middelen.


Integreren in Zweden


De kinderen integreren volop. Die zaten er zo tussen. Voor mij is dat toch wat moeilijker. Vooral door de taal, en omdat ik niet buitenshuis werk. Hier en daar heb ik mijn praatjes, doen we mee aan de school activiteiten en daar blijft het wel bij.

Op dit moment ga ik naar een taalcursus en hoop over een jaar een baan te kunnen vinden. Voor dit moment is het goed zoals het is.

emigratie zweden

Heimwee


Ik heb totaal geen last van heimwee. Wat overigens niet betekent dat ik sommige mensen niet mis. De kinderen missen zo nu en dan hun vrienden uit Nederland. Gelukkig gaan we regelmatig terug en is na een rondje vrienden, dat ook weer snel over.

Tip voor mensen met emigratieplannen


Als je echt graag wilt emigreren, ga dan. Wel met een gedegen plan A en een plan B. Want je weet nooit hoe het zal lopen. Ga alsjeblieft niet jaren zitten wachten op het juiste moment of tot alle beren van de weg zijn. Het perfecte moment komt vaak nooit. En zeker niet vanzelf, en problemen zijn er om opgelost te worden.

Meer weten over Helena in Zweden?


Bezoek dan haar blog Hollandse klei!

 Vond je dit een leuke post? Neem dan een gratis abonnement op Expat Mama's!

Enter your email address:


Delivered by FeedBurner

Emigreren naar Zweden


zweden
Het kriebelde bij Jojanneke van jongsaf aan om de wereld buiten Nederland te verkennen. Dankzij haar ouders kreeg ze daarvoor veel kansen:

  • Jojanneke studeerde in Frankrijk en Schotland. 
  • Ze werkte als camp counselor in de USA 
  • Ze werkte als resident rep voor een Engelse reisorganisatie op de Malediven
  • Ze werkte als domestic manager voor een Arabische sheik in Saudi Arabië en Japan
  • Ze ging naar school in Spanje

Het is dan ook niet verwonderlijk dat ze inmiddels met haar gezin in Zweden woont! Dat gezin bestaat uit Marco, een stoere blonde Noord-Hollander, en hun zevenjarige zoontje Mik.

In 2012  ging Jojanneke naar de huisarts omdat ze last had van haar rechterborst. Al snel werd duidelijk dat ze borstkanker had. Een tweezijdige borstamputatie en chemo volgden. Inmiddels is Jojanneke twee jaar verder. 'Stralen, dankbaar en gezond. En living our dream in Zweden,' zoals ze zelf zegt.

Door de kanker realiseerde ze zich, nog meer dan voorheen, dat ze van élke dag wil genieten. In 2014 emigreerde het hele gezin naar Zweden.

Dit is het verhaal van hun emigratie naar Zweden.

De keuze voor emigreren naar Zweden


Mijn ouders gingen vroeger vaak met mijn zes jaar oudere zus en mij op vakantie in Scandinavië. Van hut naar hut in Noorwegen. Stuga’s gehuurd, in Zuid-Zweden, en op zoek naar Pipi Langkous.

Gelukkig trof ik in Marco een kerel die van reizen houdt, en die zich ook niet een Nederlander voelt, maar een wereldburger. We wilden geen van beiden in hetzelfde leven blijven hangen in Nederland. We wilden uitdaging, ontdekken, samen iets nieuws opbouwen, in het diepe gegooid worden. Na wat omzwervingen via Noord-Spanje en Nieuw-Zeeland kwamen we uit op Zweden.

Natuurlijk zijn we ook een keer naar de Emigratiebeurs in Houten geweest. We namen zelfs wat folders van Jämtland mee. Maar eenmaal thuis vonden we dat toch wel wat té noordelijk. Totdat we er in een zomer naartoe reden.

emigreren naar Zweden
Het roze deel is Jämtland
Verliefd op Jämtland


We maakten een rondreis met de auto van Trondheim via de Lofoten naar Kiruna. Vervolgens zakten we naar beneden en reden Jämtland binnen. En toen waren we verliefd. De natuur, de ruimte, de wijdsheid, de geur, de luchten.

Met wat zoeken, en pro’s en cons afwegen, zijn we toen op dit plekje uitgekomen. Want ze hebben hier een goede school, en een appartement dat precies biedt wat we nodig hebben. Je bent snel in de stad, en even snel bij fantastische ski- en wandelgebieden.

Onze Zweedse woonomgeving


Op 1 augustus 2014 emigreerden we dus naar Rödön. Dat is een piepkleine, maar ook pittoreske vlek in Jämtland. Het ligt op ongeveer 15 km van Östersund en op 80 km van Åre. Rödön ligt op een schiereiland in het Storsjön.

Ik denk dat hier al met al zo’n 80 mensen wonen. Er is een kerk, twee plekken voor kinderopvang en een basisschool. Wij wonen in een huurappartement vlakbij de school. Nou woon je hier al gauw dichtbij de school, maar wij wonen écht heel dichtbij. Mik hoeft ‘s morgens nog geen minuut te lopen of hij staat binnen.

emigratie Zweden
De complete familie op de dag voor vertrek naar Rödön in een leeg huis in Amstelveen.

Eerst huren!


We kozen er bewust voor om eerst te huren. Want wij denken dat je pas kunt voelen en ruiken waar je je huis wilt kopen als je er een tijdje woont. Dan ken je mensen in de buurt, dan weet je de ins en outs, de do’s en don’ts. Ons appartement is klein, maar heel knus. En de locatie is ideaal.


Overgang Nederland - Zweden


Ik vond de overgang van Nederland naar Zweden spannend en leuk! We waren al zo lang met alle voorbereidingen bezig, en in die periode een paar heen en weer gereisd. Daardoor voelde het al  heel vertrouwd. Maar toen we op 1 augustus voor de eerste keer ons appartement binnenstapten, voelde het wel heel echt!

Tijdens onze voorbereidingen op de emigratie naar Zweden hoorden we voortdurend: 'Zweden zijn wel heel gesloten hoor,' en: 'Het duurt heel lang voordat iemand je uitnodigt!'

Maar we komen geregeld bij verschillende Zweedse kennissen over de vloer. En mensen komen ook bij ons.

Overigens kan ik alleen spreken voor het kleine stukje van Zweden dat we nu net leren kennen. Zweden is 9 x zo groot als Nederland en er wonen hier maar 9 miljoen mensen. Een groot deel van de bevolking woont in de grote steden in het zuiden.

We ervaren dat het leven hier een stuk relaxter is. Het gaat minder om de efficiency, en meer om het leven. Eigenlijk kan ik nu al wel zeggen dat ik me hier thuis voel.

emigreren naar Zweden
Hier zie je Mik bij het Storsjön. Dit plekje ligt op 10 minuten lopen van ons appartement. Toen we hier net waren in augustus hebben we vaak bij het meer vuurtjes gemaakt om brood te bakken (pinbröd heet dat hier) en worstjes te roosteren.

Het leven als vrouw en moeder in Zweden


Vrouwenrechten worden in Zweden misschien wel het meest gerespecteerd van de hele wereld. Sinds 2006 is er zelfs een vrouwenpartij in het Zweeds parlement, het Feministisch Initiatief. Veel praktische zaken heeft men hier goed op orde: ouderschapsverlof is evenredig verdeeld tussen papa’s en mama’s. Je ziet, ook hier in Jämtland, heel regelmatig papa’s op straat met de barnenwagen. Terwijl mama werkt, zijn zij met het kind thuis.

Overigens is het nog steeds zo dat er, zowel op nationaal niveau als op lokaal niveau in Jamtland, meer mannen in topposities in het bedrijfsleven zitten dan vrouwen. Dus er is nog voldoende om voor te strijden door het Feministisch Initiatief.

Moederen in Zweden


In mijn eerste 3 maanden hier ervaar ik het moederen niet heel anders dan in Nederland. Vooral in de eerste periode vinden wij het belangrijk om er extra veel te zijn voor Mik, zodat hij echt helemaal zijn draai vindt. En dat lijkt goed te lukken. Mik gaat graag naar school en heeft vrienden. En zijn eerste verjaardagsfeest was een succes. Ook hier klets ik op school met de moeders, en met de juf. Ik kan nog lang niet alles precies zeggen wat ik wil, maar dat komt wel.

Ouderparticipatie op school is niet nodig in Zweden!


Een verschil met Nederlandse scholen is dat ze hier geen extra hulp van ouders nodig hebben voor evenementen. In Nederland moest ik steeds vaker helpen op Miks school tijdens sportdagen, Sinterklaasfeesten ec. Hier hoeft dat allemaal niet omdat ze voldoende onderwijs- en ondersteunend personeel op school hebben.

Zwemles in Zweden: niet de norm


Gelukkig heeft Mik vlak voordat we hierheen gingen zijn zwemdiploma’s gehaald. Want hier is het zeker niet standaard om naar zwemles te gaan. Er worden hier in de Kommun in de zomervakantie wel zwemcursussen georganiseerd. Maar niet iedereen gaat daar heen

Er zitten in Miks klas (7 en 8 jarigen) kinderen die niet of nauwelijks kunnen zwemmen. We gaan zoveel mogelijk naar het grote zwembad in Östersund. Daar worden wel zwemlessen gegeven. Maar dat is meestal (althans, als wij er zijn) voor oudere kinderen.

Geen zwemdiploma's maar speldjes


Men haalt hier ook geen diploma’s maar speldjes voor iedere speciale verrichting. Dus als we Mik de vlinderslag  leren en hij kan het goed, dan vragen we een badmeester om even te kijken hoe het gaat. En als de badmeester tevreden is, dan krijgt Mik het vlinderslag speldje!

Kinderfeestjes in Zweden

Met Zweedse kinderfeestjes hebben we nog niet veel ervaring. Behalve met het eigen kinderfeestje. Er worden hier ook wel ‘kinderfeest pakketten’ aangeboden door de diverse attracties in Östersund. Dan ga je met de hele groep naar een speelparadijs of naar het puzzelhuis.

Wij hebben ervoor gekozen om Miks feestje thuis te doen. Als je de hele klas uitnodigt, mag je de uitnodigingen in de klas op school uitdelen. Als je niet iedereen uitnodigt, moet je een andere manier verzinnen. Mik heeft zijn hele klas (alle 7!) uitgenodigd. En ze waren er ook allemaal.

We hebben eerst natuurlijk gezongen en taart gegeten. Daarna deden we een speurtocht met allemaal opdrachten onderweg. Hoe leg je in goed Zweeds uit wat spijkerpoepen is? En de zelf gebakken pepernoten waren een grote hit! Na de speurtocht hebben we nog een film gekeken en een worstenbroodje gegeten en toen was het feest alweer klaar. Heel benieuwd hoe het is als Mik naar andere verjaarsfeestjes gaat.


Een dag uit mijn leven in Zweden


Eén van de belangrijkste redenen om te emigreren naar Zweden is dat we geen standaard dagen meer wilden. Maar eerlijk is eerlijk, er zit natuurlijk wel enige regelmaat ook in de dagen hier.


  • Op schooldagen, gaat de wekker om 6.50. Voor Mik (die zit in jaar 1) gelden dit jaar de volgende tijden: ma t/m do 08.00 - 14.10 en vrij 08.00 - 11.40. 
  • Even douchen, en dan maak ik het ontbijt klaar. 
  • Rond 7.15 zitten we aan het ontbijt. Uit ons raam zien we dan al mensen naar school gaan. De meeste juffen en meesters zijn er al rond een uur of 7. En op de dagopvang die naast ons zit, begint men nog vroeger.
  • Om 5 voor 8 is het schoenen aan, jas aan, tas mee en naar school. Meestal brengt 1één van ons Mik naar school. Soms wil Mik zelf gaan. Het is maar een minuutje lopen. Vaak sta ik nog even te kletsen op school, en om iets over achten ben ik dan weer thuis. 
  • 14.10 Haal ik Mik van school. Net als vroeger bij mij thuis drinken we dan eerst iets en kletsen over wat er die dag op school allemaal gebeurt is.
  • Afhankelijk van het weer, gaan we daarna meestal wel even naar buiten. Of binnen lezen. Soms ook even op de iPad, knutselen of met de nieuwe verjaarscadeaus spelen. 
zweden emigreren
Miks school in Zweden

Dinsdag, donderdag en vrijdag: Zweedse talencursus



Op dinsdag, donderdag en vrijdag gaan Marco en ik naar SFI. Dat is de Zweedse talencursus die alle nieuwe inwoners van Zweden gratis kunnen volgen. Voor vluchtelingen en asielzoekers ligt het anders dan voor luxe verhuizers, zoals wij. Voor ons is het een vrije keuze om deze cursus te doen. Voor de andere categorieën telt dat ze de cursus moeten doen om in aanmerking te blijven komen voor financiële steun en uiteindelijk een visum.

Maandag en woensdag: bedrijf opzetten



Op maandagen en woensdagen werken Marco en ik thuis aan de opzet van ons bedrijf, Hamperium Photography & Communication. Website, administratie opzetten, marketing uitwerken, afspraken met klanten etc.

Op vrijdags doen we de wekelijkse boodschappen in Östersund. Soms heb ik meetings waar ik in de middag nog naar toe moet. Dan is het heerlijk dat Marco samen met Mik thuis is.

Kinderopvang oftewel fritis


Tot nu toe gaat Mik nog niet naar de opvang. Die noemen ze hier fritis. Dat komt van fritidshem. Het leek ons verstandig om de eerste maanden Mik de kans te geven om na school lekker thuis te relaxen, en even op adem te komen. Nu Miks Zweeds steeds beter wordt en hij meer vrienden heeft, is de tijd gekomen voor Mik om naar de fritis te gaan. Vanaf volgende week gaat hij op dinsdag en donderdag na schooltijd naar de opvang.

Opvang geregeld via de Kommun


Opvang wordt hier via de Kommun geregeld. De Kommun is zoiets als de gemeente. Voor alle kinderen die naar de grundskola (basisschool) gaan is er in principe een plek op de opvang dichtbij school. Er zijn geen wachtlijsten. Wel moet je een hoop formulieren invullen bij het aanmelden. Ze zijn hier gek op administratie! We hebben voor Mik alle formulieren ingevuld in de herfstvakantie (dat was vorige week). En Miks eerste dag op de opvang is 11 november. Dus zo’n aanmelding kan heel snel gaan.

Op de fritis kunnen kinderen vanaf 7 uur ‘s morgens terecht. Dan wordt er eerst ontbeten met pap, muesli en een broodje. Meestal staat er ook rauwkost op tafel om van te snoepen. En nu het ‘s morgens nog best donker is als we naar school gaan, zijn er zelfs kaarsjes aan op de fritis. Deze fritis zit in hetzelfde schoolgebouw als waar Miks klas is. Op deze foto zie je de school (en Mik). De fritis heeft een grote huiskamer links van de ingang.


Vrouwelijke arbeidsparticipatie in Zweden


Er is niet echt een rode draad.  Op school merk ik dat er zowel fulltime gemoederd wordt, er zijn moeders die een studie opgepakt hebben en er zijn moeders die parttime werken.

Ik kan me indenken dat in grote steden als Stockholm en Malmö dit enigszins anders ligt. Het prijspeil ligt daar een stuk hoger, waardoor twee fulltime inkomens hard nodig zijn. Een eigen bedrijf is voor mij ideaal. Zoveel mogelijk moederen, en daarnaast een succes maken van onze eigen onderneming. En omdat we vanuit huis werken, moet dat volgens mij goed kunnen.

Als je de verhalen mag geloven dan respecteert men hier de status van moeder meer dan in Nederland. Men lijkt over het algemeen flexibeler om te gaan met de onverwachte gebeurtenissen waar je als moeder soms voor komt te staan.

Solliciteren in Zweden


Solliciteren in Zweden is een verhaal apart. Waar ik in Nederland gewend was dat ik met een paar online sollicitaties en opvolgende telefoontjes een gesprek of vier geregeld had, is dat hier andere koek. Als je hier solliciteert, is het de bedoeling dat je het bedrijf waar je wilt werken continu in de peiling houdt. Contact opneemt, liefst ook nog langs gaat. En dan nog een keer opbelt om te vragen hoe het is. Ik moet daar nog erg aan wennen. We concentreren ons nu op het opzetten van ons eigen bedrijf. En wat we daarnaast aan extra klussen/jobs kunnen oppikken is mooi meegenomen.

Nederland en Zweden: een vergelijking


Wat me in Zweden aanspreekt is de ruimte en de rust. En niet te vergeten de relaxte sfeer. En de natuur. Met alle ruimte die men hier heeft, laat men de natuur de natuur zijn. En er wordt niet zoveel gereguleerd omdat het gewoon niet nodig is. De natuur, de manier van leven, het feit dat we hier helemaal opnieuw beginnen. Dat maakt dat ik me hier thuis voel.

Begrijp me goed: Nederland vind ik ook een heel mooi land. En een heleboel dingen zijn er heel goed geregeld. Wij konden vanuit een luxe positie de keuze maken om naar een land te verhuizen met meer ruimte, met een onderwijssysteem waarin Mik zich lekkerder voelt (kleine school, kleine klas, veel buiten etc).

 De efficiency en de klantgerichtheid die ik vaak in Nederland heb ervaren, is in dit deel van Zweden nog wel een een ver van hun bed show. Als ik dan toch iets zou moeten noemen wat we hier zouden kunnen introduceren dan is het dat wel.

Geen massa’s papieren facturen en deelbetalingen voorstellen voor bedragen van omgerekend 39 euro. Geen 24 formulieren invullen en terugsturen per reguliere post voor het aanmelden voor de kinderopvang.

Maar de Nederlandse Belastingdienst kan weer wat leren van de Zweden. Geen 100.000 verschillende aanslagen, miljoenen regeltjes in je aangifte en noem maar op. Recht toe recht aan.

Integreren in Zweden is makkelijk


Ik vind integreren in Zweden makkelijk. Het scheelt natuurlijk dat Mik hier naar school gaat, want daar komt zo ongeveer heel Rödön bij elkaar. Dus daar leer je vanzelf mensen kennen. En we gaan ook naar de lokale sportclub. Elke donderdagavond hebben die een kinderactiviteit, van voetbal tot bowlen, van atletiek tot orienteering. Soms doen ouders ook mee en andere keren zijn we gewoon publiek.

En ik ga sinds kort naar de gympa. Een heftig soort van aerobic hier. Mensenlief, da’s pittig hoor! Goed voor mijn Zweeds en dus ook voor het integreren. En we hebben hier vlakbij ook een lokaal ‘cafeetje’. Een mevrouw heeft haar schuur omgebouwd tot B&B en daarbij een klein cafeetje met de meest heerlijke baksels. Elke weekend is ze open van 13.00-16.00 en daar lopen we regelmatig even heen.

Heimwee


Ik heb helemaal geen last van heimwee. We genieten. Dankzij internet kunnen we makkelijk contact houden met alle familie en vrienden die niet dichtbij wonen. Ik ben heel benieuwd hoe het zal gaan als Miks beste (Nederlandse) vriend deze zomer op bezoek komt. De mannen hebben regelmatig skype contact, maar je merkt toch dat de werelden uit elkaar gaan lopen. Niels kan zich (nog) geen voorstelling maken van hoe het precies hier gaat. En Mik maakt hier zoveel nieuwe dingen mee.

Tips voor mensen die willen emigreren


Iedereen heeft zijn eigen redenen om te emigreren.

  1. Ga je samen emigreren? Praat dan veel over wat je/jullie willen gaan doen. En hoe jullie het willen gaan doen.
  2. Zorg dat je op dezelfde golflengte blijft. Ik ben bijvoorbeeld nogal een regelaar en wil dingen snel gedaan hebben. Als ik iets vraag, dan wil ik het liefst dat ik direct antwoord krijg of dat het direct gedaan wordt. Dat kan nog wel eens wrevel opleveren als wederhelft even iets meer tijd nodig heeft om mee te gaan in mijn sneltreinvaart. 
  3. Verdiep je in je nieuwe land, 
  4. Leer de taal, 
  5. Ga er op bezoek in verschillende jaargetijden.
  6. Stort je in het nieuwe avontuur. Go out and explore. Als je eenmaal in je nieuwe thuisland bent aangekomen, ga dan naar buiten, ga ontdekken. Praat met mensen. 

Vond je dit een leuke post? Neem dan een gratis abonnement op Expat Mama's!

Enter your email address:


Delivered by FeedBurner

Zweden: het verhaal van Marleen

Marleen en Robert Jan verruilden in november 2012 hun huis in Amersfoort voor een vrijstaand 'Pippi Langkous' huis in Zweden voor een periode van drie jaar. Robert Jan kon namelijk in Alby (midden in Zweden) aan de slag als Productiemanager bij zijn werkgever AkzoNobel. Marleen zegde haar baan als Communicatiemedewerker bij Diabetesvereniging Nederland op.


Overgang van Nederland naar Zweden

De overgang van Nederland naar Zweden was, ondanks het feit dat het een Noord-Europees land is, best groot. In eerste instantie was het vooral wennen aan een andere inrichting van het dagelijkse leven.

In Nederland werkten we allebei, en gingen de kinderen drie dagen naar de opvang. De weekenden waren altijd redelijk vol gepland. In Zweden was ik ineens fulltime thuis, en hadden we in de weekenden zeeën van tijd. En we verhuisden aan het begin van de winter en het klimaat is hier dan ook echt wel anders. In de eerste maanden hadden we al temperaturen van -20 tot -30 te pakken. En er lag al snel een flink pak sneeuw, wat overigens geweldig is hoor! Maar wel wennen natuurlijk en dat geldt ook voor de donkere dagen. Tijdens de kortste dag is het al rond 14:30 stikdonker.


Het leven als vrouw/moeder in Zweden


Het leven is hier een stuk rustiger dan wat ik in Nederland gewend ben. Maar dat komt vooral omdat ik geen vaste baan heb, en we geen vrienden en familie in de buurt hebben. Ik geloof dat de Zweden zelf het hier niet per se als rustiger ervaren.


Ik ben vrij snel iets voor mezelf gaan doen, omdat ik anders echt gillend gek zou worden. In het begin was dat een (gratis) cursus Zweeds. Na een paar maanden kon ik tijdelijk bij Akzo aan de slag om hun intranet op te zetten. Die opdracht zit er nu bijna op en dan wil ik hier een studie gaan oppakken: Bedrijfscommunicatie Engels. Vanaf het moment dat ik met mijn Zweedse lessen begon, gingen de kinderen drie dagen per week naar het kinderdagverblijf. Omdat kinderen hier pas vanaf 6 jaar naar school gaan, gaan onze kinderen naar het kinderdagverblijf en zijn ze twee dagen in de week thuis bij mij.


Wat voor mij een groot verschil is met Nederland is dat hier verder weinig te doen is. Op de dagen dat de kinderen thuis zijn, weet ik soms niet zo goed wat ik zal gaan doen. Natuurlijk kunnen ze gewoon lekker buiten spelen. Maar ik mis aanspraak in de buurt of met andere ouders. Wij hebben alleen een vrij oude buurman en buurvrouw, terwijl we in Nederland een hele buurt vol met kinderen hadden. Ze doen ook niet echt aan speeldates, omdat kinderen vaak elke dag naar 'dagis' (het kinderdagverblijf) gaan.

Moederen in Zweden


Moederen in Zweden is vergelijkbaar met moederen in Nederland. Het is natuurlijk gewoon een ontwikkeld westers land. Bovendien zijn Zweden ook wel vrij met hun kinderen, net als in Nederland.

Opvoeden met de Zweedse slag


De Zweedse opvoedstijl lijkt op de Nederlandse. Ik loop in ieder geval niet tegen problemen aan. Bijvoorbeeld omdat ze bij de opvang hele andere regels hebben dan thuis. Ik denk wel dat de kinderen hier iets meer vrijheid hebben. Er wordt meer buiten gespeeld en ze gaan ook regelmatig het bos in. Daarnaast zit er iets minder structuur in de dagindeling dan wij gewend waren van de Nederlandse opvang. Maar dat vind ik allemaal geen probleem. Ik ben juist blij dat ze hier leren om de natuur te waarderen.

Zwemles


Zwemlessen zoals we die in Nederland hebben, zijn hier bij mijn weten niet de norm. Ik heb er deze zomer eens naar gevraagd. Het blijkt dat er wel iets wordt georganiseerd in het meertje hier in het dorp als het weer het toelaat. Maar dat is niet elk jaar of op vaste tijden. Er zit hier dan ook niet echt een zwembad in de buurt. Het dichtstbijzijnde fatsoenlijke zwembad is in een stad hier ongeveer anderhalf uur vandaan. Volgens mij worden daar wel zwemlessen georganiseerd.


Omdat mijn dochter vier is en ik het fijn zou vinden als ze wel met zwemles begint in de periode dat we hier zijn, heb ik navraag gedaan bij een Nederlandse organisatie die zwemlessen voor expats organiseert. Dan heb je een week een soort spoedcursus. Ik denk dat het in Ã…nge lastig wordt. Want hier wonen verder geen Nederlandse kinderen. Maar misschien dat er iets te regelen valt in Göteborg, waar ook vrienden van ons met kleine kinderen wonen.


Kinderfeestjes



Onze dochter is afgelopen zomer vier geworden. Toen vonden we het nog niet nodig om dat met andere kinderen te vieren, omdat er familie op bezoek kwam. Ik weet eigenlijk ook nog niet zo goed hoe dat hier georganiseerd wordt. Komend jaar willen we voor haar wel een kinderfeestje organiseren. Inmiddels heeft ze wel wat vast vriendinnetjes gemaakt bij de opvang en spreekt ze de taal goed. Tegen de tijd dat het zover is, zal ik eens gaan rondvragen en misschien wordt zij voor die tijd ook wel een keer gevraagd. Even afwachten dus nog.

Een gemiddelde dag in Zweden


Op de dagen dat de kinderen naar de opvang gaan, breng ik ze al om 8:00 en dan eten zij daar. Ik ga dan aan het werk, of naar huis. Daar doe ik de huishoudelijke dingen zoals boodschappen, schoonmaken en eten koken. Maar ik heb ook tijd om lekker te schrijven en te lezen. Ik ervaar het als een grote luxe dat ik hier zoveel vrijheid en tijd voor mezelf heb. Dat is te danken aan de relatief goedkope kinderopvang.


Als de kinderen een dag thuis zijn, doen we 's ochtends meestal rustig aan en gaan we voor de lunch in ieder geval nog lekker naar buiten. In de zomer zijn we trouwens de hele dag buiten, we hebben een heerlijk grote tuin. Maar in de winter is het vrij koud en vroeg donker. Dus dan gaan we meestal in de ochtend lekker naar buiten, even een boodschapje doen, in de sneeuw spelen, lekker sleeën. 's Middags spelen de kinderen meestal binnen, kijken een filmpje of gaan knutselen of kleuren. In de weekenden gaan we zoveel mogelijk samen op stap om de omgeving te verkennen. In de winter met de sneeuwscooter, en in de zomer lekker wandelen.

Wat kun je vertellen over het Zweedse kinderopvang systeem?


Ze vinden het hier heel vreemd dat moeders in Nederland al na drie maanden weer gaan werken, en dat de vaders meestal helemaal niet vrij zijn. Hier zijn de kinderdagverblijven ook helemaal niet ingericht op baby's. Kinderen kunnen op een 'dagis' terecht vanaf één jaar. Bijna alle kinderen gaan er naar toe. Het is betaalbaar en goed geregeld.

Ouders samen anderhalf jaar verlof


Hier hebben de ouders bij elkaar ongeveer anderhalf jaar verlof. In de praktijk betekent dit dat eerst de moeder bijna een jaar vrij is, en daarna de vader nog een aantal maanden. Voor een werkgever niet altijd even makkelijk lijkt me. En als werknemer lijkt het me ook lastig om de draad na een jaar weer op te pakken. In Nederland mag er wat mij betreft best een maand of twee bij, en vaders zouden de kans moeten krijgen om wat langer thuis te zijn. Maar anderhalf jaar is wel weer erg lang.

De verhouding is zoek


Ik vind dat de verhouding een beetje zoek is. Ze zijn hier dus lang thuis als de kinderen klein zijn, maar zodra het verlof voorbij is, gaan ze allebei fulltime aan het werk . Parttime werken is veel minder geaccepteerd. Dat heeft te maken met de ver doorgevoerde gelijkheid tussen mannen en vrouwen. Er wordt als vrouw van je verwacht dat je ook fulltime werkt.


Ik vind dat een beetje kortzichtig. Emancipatie zit hem niet in het feit dat je beiden carrière maakt, maar in keuzevrijheid. Ik wil niet fulltime werken nu de kinderen zo klein zijn en ik ben blij dat dat in Nederland algemeen geaccepteerd is. In Nederland is het systeem zo slecht nog niet. Alleen moet het verlof iets langer worden, en de opvang moet wel echt goedkoper!

Kinderen vanaf 3 recht op gratis opvang


Kinderen vanaf 3 jaar hebben hier recht op een bepaald aantal uren per week gratis opvang. Voor jongere kinderen moet je wel gewoon betalen. Je kunt ook meer uren afnemen. Maar dan moet je bijbetalen ,en je moet dan wel werken of studeren. Het is lastig te begrijpen hoe de regels precies in elkaar zitten, maar voor ons komt het erop neer dat ze gewoon net als in Nederland drie dagen in de week naar de opvang gaan. Hiervoor betalen we ongeveer een vijfde van wat we in Nederland neertelden. Ze zitten samen in een groep met kinderen in de leeftijd van 1 tot 6 jaar en dat gaat prima. Er was ook binnen een maand een plekje voor ze beschikbaar. Als ik ze liever een keer op een andere dag breng, is dat nooit een probleem.

Arbeidsparticipatie in Zweden


Op de fabriek waar mijn man werkt, en waar ik nu ook een opdracht doe, wordt geen enkel onderscheid gemaakt tussen mannen en vrouwen. Er werken ook veel meer vrouwen in technische functies, bijvoorbeeld als operator, dan in Nederland. Is er iets met de kinderen en moet je daarom naar huis? Dan is dat voor zowel mannen als vrouwen geen probleem. Voor kinderen kan alles aan de kant gezet worden, maar dat geldt dus zowel voor moeders als voor vaders. Voor een werkgever is er wat verlof betreft ook geen verschil tussen mannen en vrouwen. Bij beiden loop je evenveel risico dat iemand voor langere tijd met verlof gaat. In Nederland is dat wel anders.

Parttime werken is niet gebruikelijk


Ik werk zelf parttime. Maar dat komt omdat ik een afgebakende opdracht had en aangaf dat drie dagen mijn maximum was. Ze kennen onze situatie en vonden dat prima. Ik heb geen vaste aanstelling en ik werk niet in een team. Ik vraag me af of het anders ook zo gemakkelijk was geweest! Zoals ik al zei: 'Parttime werken is hier niet gebruikelijk.'

Omdat mijn kinderen nog niet naar school gaan, weet ik niet precies wat de schooltijden zijn. Maar omdat wij naast een school wonen, denk ik dat ze rond 8:00 beginnen en rond 13:00 alweer vrij zijn. Veel kinderen zitten aansluitend op de naschoolse opvang. Maar veel ouders beginnen hier ook al om 6:00 of 7:00 's ochtends met werken, en zijn dus ook wel wat eerder vrij.

Zweden en Nederland: een vergelijking


Op het eerste gezicht is het grootste verschil de ruimte, natuur en weidsheid in Zweden, tegenover de enorme drukte in Nederland. Wij wonen in een dorp. De eerste fatsoenlijke stad is anderhalf uur rijden. We hebben voornamelijk bos en water om ons heen. Files? Die hebben ze hier niet! De natuur is prachtig en het is geweldig dat je overal leuke hutjes vindt waar je een vuurtje kunt stoken en lekker kunt grillen. Zowel in de zomer als de winter een favoriete bezigheid. De ruimte en de natuur spreken ons enorm aan. Maar toch missen we soms ook wel wat drukte en gezelligheid om ons heen. De Zweden zijn erg op zichzelf en vermaken zich volgens ons voornamelijk binnenshuis of alleen in de natuur. Je vindt hier dus niet zoveel gezellige restaurantjes of terrasjes.

Wat Nederland en Zweden van elkaar kunnen leren


Nederland kan van Zweden leren dat je ouders met kleine kinderen best iets meer tegemoet kunt komen, en hen kunt helpen een stevige basis te creëren. De Zweden kunnen wel wat van Nederlanders leren als het gaat om de handelsgeest. Ze willen graag toeristen naar dit gebied trekken. Maar het ontbreekt ze aan daadkracht om de voorzieningen te creëren die daarvoor nodig zijn. Winkeliers en restauranteigenaren lijken een weinig commerciële instelling te hebben. Soms heb je het idee dat ze eigenlijk liever niets willen verkopen. Ze kunnen ook wel wat van het sociale en open karakter van de Nederlanders leren. Voor mijn gevoel staan de Nederlanders meer open voor nieuwe contacten. We nodigen sneller mensen uit om eens een kopje koffie te komen drinken of een hapje te komen eten.

Integreren in Zweden is moeilijk


In het begin dachten we dat het allemaal wel meeviel. Iedereen was vriendelijk en behulpzaam, en we kregen allerlei tips van mensen. Maar na ruim een jaar kan ik wel zeggen dat echt helemaal integreren ons niet gaat lukken. Het is moeilijk om nieuwe contacten te leggen. Mensen zijn erg op zichzelf, en ze zullen je niet gauw uitnodigen om ergens mee naartoe te gaan. Wat dat betreft is het wel jammer dat we niet echt in een expatregio wonen, ik mis die sociale contacten wel.


In het begin heb ik van alles gedaan om te integreren. Er worden hier ochtenden georganiseerd voor ouders die met verlof zijn en dus veel thuis zijn met kleine kinderen. Ik ben daar een paar keer heen geweest, maar het bleef wat ongemakkelijk. Ook ben ik Innebandy gaan spelen, een soort indoor hockey. Dat was wel heel gezellig. Verder heb ik geprobeerd om zo snel mogelijk de taal te leren en dat gaat me nu redelijk goed af. Toch heb ik weinig contact met andere ouders of leeftijdgenoten.

Heimwee


Zo af en toe heb ik wel last van heimwee, daar ontkom je niet aan. Het heeft geen zin om dat te onderdrukken. Volgens mij moet je die fases maar gewoon ondergaan. Gewoon even lekker huilen en het vooral ook bespreken met elkaar. In het begin miste ik gewoon mijn oude leventje, onze plek in Amersfoort en natuurlijk vrienden en familie. Nu ben ik gewend aan ons leven hier en mis ik vooral de mensen. Ik vind het ook lastig dat ik het opgroeien van onze kinderen niet actief kan delen met bijvoorbeeld mijn ouders en andere familie. Ze zijn nog zo klein en er verandert zoveel. Via FaceTime is het toch anders dan wanneer je elkaar in levende lijve ziet. En we hebben ook veel kleine neefjes en nichtjes in Nederland. Daar missen wij dan weer veel van. Maar het scheelt dat het voor ons om een tijdelijk avontuur gaat. We weten dat we iedereen over ruim anderhalf jaar weer vaker gaan zien.

Tips voor mensen die willen emigreren


Leer zo snel mogelijk de taal en bereid je goed voor. Bij ons regelde het bedrijf veel. Maar we moesten zelf ook nog aardig wat doen.

  1. Begin op tijd met administratieve zaken in Nederland af te handelen.

  2. Zoek van tevoren goed uit hoe de dingen geregeld zijn in het land waar je naartoe gaat. Hier kun je bijvoorbeeld niet zonder een Zweeds persoonsnummer. Het is dan handig dat je weet wat je daarvoor moet doen.

  3. Denk er niet te lichtzinnig over, het lijkt allemaal een groot avontuur en veel mensen willen gewoon weg uit Nederland. Maar het is niet altijd even makkelijk om alles wat je hebt opgebouwd achter te laten en je in een nieuw land thuis te voelen. Dat wil niet zeggen dat je het dan maar niet moet doen trouwens. Wij hebben de kans gegrepen toen we die kregen en daar hebben we tot nu toe nog geen seconde spijt van gehad!

Emigreren naar Zweden

Emigreren naar Zweden, dat deed Wendy Schouten!

In de nieuwste Flow staat een artikel van haar, waarin ze haar leven in Zweden beschrijft. Wat er heel erg uitspringt is de rust die er in Zweden heerst. Het leven is daar veel kalmer dan in Nederland. Wendy's drukke kinderen veranderden in 'een soort Zen-boeddhisten' en Wendy had geen aromatherapie, yoga meditatie of vakantie meer nodig om tot rust te komen! En dat alleen maar door te emigreren naar Zweden!

Zweden: relax man!


Doordat Zweden vroeger erg arm was, nu nog dunbevolkt is, én een langdurige socialistische politiek heeft zijn de Zweden gericht op harmonie en samenwerking. De groep, en elkaar helpen, zijn belangrijk. Terwijl Zuidelijke culturen juist bekend staan om hun relaxte houding, en 'Dat kan 'manana' ook wel,' zijn ook de Zweden heel ontspannen! Over te laat komen doen de Zweden bijvoorbeeld niet moeilijk, en als er lange rijen staan voor de kassa schiet niemand in de stress. Rust zoeken kan dus een goede motivatie zijn om te emigreren naar Zweden.

Zweden: zesjescultuur


De laatste tijd lees je regelmatig sombere artikelen over de zesjescultuur in Nederland, maar Zweden kan er ook wat van! Wendy schrijft dat Zweden dingen het liefst 'lagom' doen wat betekent 'voldoende'. Ze hoeven niet het onderste uit de kan te halen. Kinderen hoeven ook pas vanaf hun zevende verplicht naar school, en dan beginnen de lessen vaak ook nog met een uur skieën en zijn er wel vijf pauzes op een dag!

Emigreren naar Zweden: de schaduwzijde


Als je leest over Wendy's idyllische bestaan dan krijg je de neiging om onmiddellijk je koffers te pakken, te emigreren naar Zweden, en het overbevolkte, kritische Nederland te verlaten. Maar er is ook een schaduwzijde aan de Zweedse idylle, en dat is dat niet het gezin de hoeksteen van de samenleving is, maar de staat.

De staat ontfermt zich over de kinderen in de vorm van kinderopvang en school, en daardoor is de band tussen ouders en kinderen minder sterk. Daarnaast is het feminisme vrij extreem in Zweden schrijft Wendy. Er is zelfs een sekseneutrale kleuterschool waar de woorden 'hij' en 'zij' zijn vervangen door het zelfverzonnen woord 'hen' dat sekseneutraal is. Eng gewoon.

En een andere schaduwkant, die niet met Zweden te maken heeft, maar alles met emigreren, is dat je als emigrant nergens meer helemaal thuis bent.

Wil je Wendy's artikel lezen? Dat kan!


Geen lid van de Flow? Geen nood! Wendy publiceerde een link naar het artikel 'Simpel leven op het platteland'

Wendy in Zweden

Emigreren is een grote stap, die je niet zo maar 1, 2, 3 neemt.

En als je dan eenmaal in dat andere land woont, dan blijf je daar toch minstens wel een paar jaar. Maar Wendy Schouten verhuisde na een jaar alweer terug naar Nederland, om vervolgens binnen zes maanden toch maar weer naar Zweden terug te gaan.

Emigreren is niet simpel


Zo kan het dus ook! Het laat zien dat emigreren niet per sé een gladjes verlopen proces is, maar dat het rommelig, en met scherpe kantjes kan zijn. Met twijfels en weifels, en zoeken naar wat je nu eigenlijk écht wilt.

Wel, niet, WEL!


Wat het verhaal van Wendy duidelijk maakt is dat je er soms even aan herinnerd moet worden waarom je ook alweer wilde emigreren. In Wendy's geval was dat een verlangen naar rust en ruimte. Die vond ze weliswaar in Zweden, maar ze miste daar het diepe contact met familie en vrienden. Bovendien waren Wendy en haar man niet helemaal tevreden over school van hun kinderen. Dus kwamen ze weer naar Nederland.

Maar eenmaal daar kreeg Wendy allerlei lichamelijke klachten, haar haren vielen met bossen tegelijk uit, en toen wist ze het zeker: ik wil tóch in Zweden wonen. De korte terugkeer naar Nederland verhelderde de zaken dus behoorlijk.

Hoe groot Wendy's verlangen was, blijkt wel uit het feit dat Wendy's man zijn baan in Nederland niet wilde opgeven, en dus alleen op vrijdag en in het weekend bij het gezin in Zweden is.

Kinderen moeten gewoon mee


Wat in Wendy's verhaal ook heel duidelijk naar voren komt is dat de emigratie, in dit geval, echt van de ouders uit gaat. Wendy geeft ruiterlijk toe dat als je het haar kinderen vraagt, ze zeggen dat ze terug willen naar Nederland. Niet alleen dat: ze missen ook het stadsleven.

De enige vraag die Wendy's verhaal nog oproept is of ze die rust en ruimte niet ergens in Nederland had kunnen vinden. Wendy woonde immers in de randstad, en je zou je kunnen voorstellen dat provincies als Groningen, of Gelderland ook rust en ruimte hadden kunnen bieden. Was een emigratie daarvoor noodzakelijk?

In de 'no-nonsense' glossy Jan staat in het septembernummer van 2012 vind je een uitgebreid artikel over Wendy Schouten met pittoreske foto's van haar leven in Zweden. Je kunt dit nummer telefonisch nabestellen via 0251 25 79 28.

Petra in Zweden

Petra en haar man Markoen emigreerden eerst naar de VS, maar die emigratie verliep niet naar wens en dus keerden ze terug naar Nederland. Maar na een tijdje begon het toch weer te kriebelen, en uiteindelijk emigreerden ze naar Zweden waar ze een Bed en Breakfast opzetten.

In haar boek Droom in uitvoering vertelt Petra over hun perikelen. Het boek kabbelt rustig voort, en leest genoeglijk maar soms is het door de voortkabbelende toon ook wat saai en algemeen. Ook springt Petra soms wat van de hak op de tak, en mist een rode draad. Liefhebbers van programma's als , zullen het boek niettemin best kunnen waarderen, hoewel het verhaal voor een aflevering van Ik Vertrek vrij vlak zou zijn.

Moederen in Zweden

Veel Nederlanders die emigreren doen dat vanuit een verlangen naar een rustiger levensstijl. Maar in de praktijk blijken ze vaak harder te moeten werken dan ooit tevoren. Dit geldt ook voor Petra en haar man Markoen, waardoor ze op een gegeven momenten klachten van hun twee kinderen krijgen. Uiteindelijk kiezen ze voor een andere aanpak van hun Bed en Breakfast, maar blijven wel in Zweden.

In Zweden gaan kinderen vanaf hun eerste verjaardag naar de dagis, een vorm van kinderdagverblijf. Petra: 'De dagis is een verblijf waar de kinderen in principe alles mogen doen, ze bepalen dus zelf hun spel. De rode draad door de dag heen zijn de maaltijden en het samen zingen en lezen. Tussendoor kan er gekozen worden uit duizend en één dingen om te doen (…) Ze lieten de kinderen bepalen wat ze wilden doen en de juffen (15 juffen op 74) kinderen begeleidden alleen.'

Conclusie

Droom in uitvoering is een gezellig voortkabbelend boekje dat mensen met emigratieplannen en liefhebbers van Ik Vertrek zal aanspreken.

Praktische informatie

Droom in uitvoering is bij Bol.com te koop voor 14,95.

© all rights reserved
made with by templateszoo