In augustus 016 emigreerden Zoë (3) met haar man Jan en hun twee kinderen Jules (8) en Lily (5) van België naar Kuala Lumpur in Maleisië.
Zoë werkte in België al tien jaar als leerkracht in het buitengewoon basisonderwijs. In Kaula Lumpur is ze thuisblijfmoeder.
Dit is haar verhaal!
Hoe ben je in je nieuwe vaderland terecht gekomen?
In augustus verhuisden wij naar Kuala Lumpur, Maleisië. Mijn man start hier een nieuw team op binnen zijn bedrijf. We wonen in een prachtige condo (appartement) met zwembad, fitness, squash en tennisveld, vlakbij de internationale school. Onze buurt staat bekend voor gezinnen met jonge kinderen, er wonen veel expats maar toch ook locals. Tot hiertoe bevalt het ons. Iedereen is heel vriendelijk, zowel de expats als de locals. Het is ook heerlijk om alles zo dichtbij te hebben, winkel, school enz.... alles op wandelafstand.
Hoe vond je de overgang van Nederland naar je nieuwe vaderland?
De overgang ging heel vlotjes. Bijna iedereen spreekt Engels, dus een taalbarrière is er niet. Onze dochter gaat heel graag naar school, ook al begrijpt ze nog geen Engels. Jules had het in het begin iets moeilijker, hij miste zijn vriendjes in België. Ondertussen heeft hij hier ook al wat vriendjes en het Engels spreken gaat alsmaar beter.
Hoe is het leven als vrouw/moeder in je nieuwe vaderland?
Het grote verschil met mijn leven in België is dat ik hier geen baan heb. Ik sta klaar als de kinderen uit school komen. De avonden verlopen rustiger en de dagen ook. Er is meer tijd voor mezelf en voor het gezin.
Hoe ziet een standaard-dag er uit bij jou in je nieuwe vaderland?
We staan om 6u30 op. De school van Jules start al om 7u40. Ik maak de schooltassen klaar, wek de kinderen, geef ze eten en maak ze klaar. Mijn man brengt ze weg. Jules vertrekt te voet om 7u15. Lily stapt op de bus om 8u. De kleuterschool ligt op een andere locatie, ook vlakbij maar té warm om te lopen.Daarna ga ik vaak naar de gym, en op woensdagochtend is er yoga op de condo. Ik neem een douche, drink rustig een koffie in mijn schommelstoel. Zalig! Daarna ga ik meestal naar de supermarkt, te voet. Ik durf nog niet met de auto rijden, aan de linkerkant. En het verkeer is hier... anders!
Lily komt om 13u30 alweer thuis, dus ik moet alles plannen tijdens de ochtend. Jules is normaal gezien klaar om 14u10, maar volgt van maandag tot donderdag CCA. Ik heb dan tijd voor Lily. We lezen boekjes, gaan zwemmen, kijken een filmpje of gaan ergens een sapje drinken.
Op woensdag gaat Jules naar De Bontekoe (Nederlandse school) van 15u 30 tot 18u15. Best een lange dag. Lily gaat op donderdag. Ze leren daar wat de kinderen in Nederland en België leren; (lezen, schrijven, spelling, woordenschat) Zo kunnen ze weer vlot mee als we terug naar België komen. 's Avonds is het huiswerk en op tijd naar bed.
Een constante factor is het weer: dat is altijd tropisch warm. Er zijn hier geen seizoenen, dus ik hoef veel minder na te denken over kleding.
Wat is de gewoonte in je nieuwe vaderland: fulltime moederen, fulltime baan, parttime werk etc?
De meeste expatvrouwen werken niet. Ze volgen cursussen, of zitten in verschillende clubs. Heel wat vrouwen doen wat voor het goede doel. Ik ben ook van plan om iets op te starten voor het goede doel.
Hoe regel je dan de opvang?
Ik heb geen opvang nodig omdat ik toch thuis ben. Anderen hebben bijvoorbeeld een live-in maid. Zij brengt en haalt kinderen van school, en zorgt dat het huis netjes blijft en het eten op tafel komt.
Naschoolse opvang kan in de bieb van de school, maar is beperkt tot 16u30.
Hoe zijn de werkgevers t.o.v. moeders?
Geen idee. Ik denk nog wel ok omdat hier heel veel Westerse bedrijven zitten. Parttime werken bestaat hier niet.
Hoe gaat het met zwemlessen in je nieuwe vaderland?
Iedereen volgt hier zwemles, vaak op school. In het zwembad van de condo wordt constant privéles gegeven. Jules kan al zwemmen, hij leerde het in België. Lily kan het ondertussen ook. Als je elke dag gaat zwemmen leer je het snel.
Hoe worden kinderfeestjes georganiseerd in je nieuwe vaderland?
Wij hebben toevallig net dat van Jules achter de rug. Hij wilde enkel drie Nederlandse jongens uitnodigen. Hier is het de gewoonte dat wanneer je een kind uitnodigt, de hele familie meekomt. Best grote feestjes dus als je de hele klas wil uitnodigen.
Hoe is het om daar op te voeden?
Wat ons opvalt is dat ze het onderste uit de kan willen halen wat betreft hun kinderen. We zien ook bijna nooit kinderen bij het zwembad. Ze moeten op zwemles, muziekles, Mandarin class, extra wiskundeles en noem maar op.
Wat kan België van je nieuwe vaderland leren, en andersom?
De CCA op de internationale school. Het is echt handig dat de kinderen hun hobby op school kunnen doen onmiddelijk na de schooluren. Geen heen en weer gerij. Ook kunnen wij als ouders op school komen lunchen met de kinderen. Dat is pas quality time.
Het verkeer is chaos, iedereen doet maar wat. Spookrijders, door het licht rijden, ze parkeren in het midden van de weg, soms zelfs driedubbel en de zwakke weggebruiker, dat begrip kennen ze hier duidelijk nog niet. 1
Is het moeilijk/makkelijk te integreren met de lokale bevolking? Wat doe je om te integreren?
- Als we uit eten gaan doen we dat vaak in een lokaal restaurant in plaats van in een Westers restaurant of een keten.
- We gaan ook naar de lokale kapper. Onze blonde dochter kreeg zelfs de kans om in zijn show deel te nemen. Blijkbaar een bekende kapper in KL.
- Mijn man leerde zichzelf Malay via een app. Hij kan de taal al behoorlijk.
Heb je last van heimwee?
Om eerlijk te zijn, niet nee. We skypen regelmatig met vrienden en familie. Wat ik mis: frisse, gezonde lucht en een pakje friet!
Heb je tips voor mensen die willen emigreren?
Doen! Als je de kans krijgt mag je niet twijfelen. Zowel jij als je kinderen worden een ervaring rijker. Wij hebben nog geen seconde spijt gehad
Meer lezen van Zoë?
Bezoek dan haar blog 6000 Miles from Home.
