Hieronder een greep uit de ervaringen die Fumiko beschrijft in Polderjppanner.
Nederlanders fietsen hard
In Japan fietste Fumiko elke dat 8 kilometer heen en terug naar haar middelbare school. Zodra ze in Nederland was, kocht ze een fiets. Ze was onder de indruk van de mooie brede fietspaden in Nederland. Maar tot haar verbazing ontdekte Fumiko dat haar tempo van fietsen heel laag was voor Nederlandse begrippen.
'Als ik fietste in de stad, hoorde ik al snel het geluid van een fietsbel achter mij. Niet alleen de racefietsers, maar ook gewone stadfietsers, kinderen en zelf bejaarden fietsten mij voorbij.'
Fumiko observeerde dat Nederlanders strak naar voren kijken en de pedalen snel rond trappen. Het lukte haar om ook sneller te fietsen, maar dat ging wel ten koste van het genieten van fietsen als ik Fumiko goed begrijp.
Nederlanders klussen graag en veel
Toen Fumiko net in Nederland was, verbaasde ze zich over de vele klusprogramma's op televisie. Niet voor niets vertrok Ikea in 1986 uit Japan. Japanners zijn blijkbaar niet zo van het doe het zelven. Toen Fumiko en haar man Hans tijdens de coronacrisis hun huis gingen verven, was ze onder de indruk van zijn kennis van zaken, terwijl ze hem inschatte als 'onhandig'. Ze schrijft:
'Waar halen mensen dat soort kennis vandaan? Krijgen Nederlanders een klusles op de basisschool?'
Nederlanders zijn heel goed in opruimen en schoonmaken
Ik was op mijn beurt verrast toen ik las dat het in veel Japanse huizen rommelig is. Zeker gezien de populariteit van Marie Kondo dacht ik dat Japanners heel goed zijn in opruimen. Maar Volgens Fumiko zijn Nederlandse vrouwen daar veel beter in. Ze was dan ook verbaasd toen Marie Kondo ook in Nederland een hype werd.
Japanners slapen heel weinig
Fumiko schrijft dat Japanners gemiddeld minder dan 6,5 uur slapen. Er zijn zelfs Japanners die daar trots op zijn en het gebrek aan nachtrust zien als bewijs van toewijding aan hun werk. Niet voor niets is er een heus Japans woord voor 'dood door overwerken:' karoushi. Ook Japanse kinderen gaan later naar bed dan Nederlandse kinderen. Fumiko vindt dat Japanners nog veel kunnen leren van de Nederlandse drie R's: Rust, Reinheid en Regelmaat.
Japanners hechten weinig aan verjaardagen
De Nederlandse gewoonte om elk jaar je verjaardag te vieren was nieuw voor Fumiko. Zo belt haar familie haar ook niet als ze jarig is. Ook verbaasde ze zich over het gebrek aan eten op een verjaardagsfeestje in Nederland.
Twee keer brood eten op een dag zuigt
Zelfs na twintig jaar in Nederland schrijft Fumiko dat ze niet kan wennen aan twee keer per dag brood eten. Niet omdat ze brood niet lekker vindt, maar omdat ze gewend is om drie keer per dag warm te eten. Fumiko vindt dat Nederlanders heel systematisch en efficiënt zijn op het gebied van eten.
Nederlanders werken veel efficiënter dan Japanners
Fumiko zet haar vraagtekens bij het beeld van de hardwerkende Japanner. Wel vindt ze dat lang op kantoor zijn. Maar volgens haar werken Nederlanders ook hard maar veel efficiënter. Ook heeft ze het idee dat Nederlanders beter en makkelijker hun grenzen aan durven te geven en dat een burn-out sneller wordt herkend.
De klant is God in Japan
Fumiko beschrijft een slechte ervaring met een onbeschofte gemeenteambtenaar. Dat zou in Japan nooit gebeuren, schrijft ze. In Japan is de klant God, ook als de klant fout zit. Volgens Fumiko is de machtsverhouding tussen klant en dienstverlener in Japan veel te scheef.
Japanse schriftelijke communicatie bevat veel regeltjes. Fumiko vertelt hoe de opbouw van een mailtje gaat:
- Formele begroetingen, het liefst met een seizoenverwijzing.
- Bedank de klant voor het onderhouden van de goede zakelijke relatie
Vanaf de tweede alinea begint het echte onderwerp:
- Inleiding stand van zaken
- Probleem dat opgelost moet worden
- Uitleg over de situatie
Derde alinea: voorstellen voor oplossingen. Tot slot woorden van verontschuldiging en 'beleefd verzoek voor hun barmhartige begrip'. Er is dus een groot verschil met de Nederlandse manier van schriftelijke correspondentie, die veel korter is.
Vrouwen hebben het lastiger op de werkvloer in Japan
Vrouwen trekken in Japan aan het kortste eind als het gaat om hun baan. Fumiko schrijft dat om die reden veel Japanse vrouwen naar het buitenland gaan!
'Leren moet leuk zijn in Nederland'
Het valt Fumiko op dat leren in Nederland vooral Leuk moet zijn. Als het niet leuk is, dan stop je er toch gewoon mee. Maar in Japan is of iets leuk is niet belangrijk. Je moet daar gewoon doorzetten, en minstens drie jaar volhouden als je iets nieuws wilt leren.
Tot slot
Fumiko schrijft dat ze volgens haar vrienden in Japan na zoveel tijd in Nederland 'informeler, directer en onbezorgder' is geworden. Ze wordt in Japan beschouwd als 'rebels en eigenzinnig.' Terwijl ze in Nederland iemand is die relatief geluidloos en bescheiden is.
Ik denk dat dit veel zegt over het verschil tussen Nederland en Japan.
Over het boek Polderjapanner
Polderjapanner is een heel leuk boek om te lezen en het geeft zowel een kijkje in de Nederlandse als in de Japanse cultuur. Je vindt het onder andere bij bol.com.
Geen opmerkingen
Een reactie posten