New York, De gedroomde stad

Vind je het leuk om over het dagelijks leven in New York te lezen? Dan is Erik Mouthaans boek New York, De gedroomde stad echt een aanrader.

Ik heb het tenminste met heel veel plezier gelezen!

Hieronder mijn review van New York, de gedroomde stad van Erik Mouthaan!

New York, De Gedroomde stad

In zijn boek New York, De gedroomde stad vertelt Erik Mouthaan over zijn leven in New York. Wat ik daar zo leuk aan vindt, is het dat het echt gaat over dagelijks leven in New York. Zoals het hoge tempo waarin New Yorkers leven, de hoge huizenprijzen, maar ook over The Naked Cowboy op Times Square en de

https://youtube.com/shorts/ToBqX3livoI?si=gz25r3D6QIGVb0Z2

Hieronder een greep uit de leuke dingen die je leest in dit boek over het leven in New York met zijn bijna 9 miljoen inwoners..

1. Een appartement meteen zogenoemde 'floor through,' oftewel een appartement dat zich uitstrekt van de voor- tot de achtergevel is een ongehoorde luxe in New York. Erik Mouthaan betaalde er zo'n 3000 euro per maand voor.
2. Hoe hoger de verdieping waar je woont in New York hoe hoger de huur. 
3. Panden die oovr 2000 zijn gebouwd hebben geen wasmachine in het appartement. Er zijn dan gezamenlijke wasmachines in de kelder.
4. 40% van de New Yorkers woont in een gedeeld huishouden om de kosten te drukken.. Denk maar aan de serie Friends. In je eentje de huur betalen van een appartement in New York is voor veel mensen niet te doen.
5. De term stickershock staat voor de schok van de hoge prijskaartjes die dingen in New York hebben.
6. Slechts 42% van de bevolking in New York City is wit. Witte New Yorkers hebben een inkomen dat 2 x zo hoog is als van de gemiddelde zwarte New Yorker.
7. Er zijn officieel 10 talen waarin de stad New York communiceert.
8. Het leven in New York is gehaast: alles duurt te lang en moet sneller.
9. Zoiets als 'natafelen' kennen ze niet in New York. Als je nog verder wilt praten met elkaar, dan betaal je ga je nog een stukje wandelen.

Filmpjes uit New York, de gedroomde stad

Ik vond het leuk om sommige dingen waarover Erik Mouthaan schrijft op te zoeken op Youtube. Zoals The naked cowboy op Times Square.

New York, De gedroomde stad kopen

New York, De gedroomde stad is voor 21,99 te koop bij bol.com of je lokale boekhandel. Ik leende het boek uit de bibliotheek. Het is echt een leuk boek om te lezen, zeker als je New York leuk vindt. Erik besteedt ook aandacht aan 9/11 en de coronacrisis in New York.

Vond je dit een leuke post? Neem dan een gratis abonnement op Expat Mama's!

Enter your email address:


Delivered by FeedBurner

Polderjapanner: een Japanse in Nederland

Hoe ziet Nederland eruit in Japanse ogen? Fumiko Miura trouwde met een Nederlander en verhuisde meer dan twintig jaar geleden naar Nederland. In haar boek Polderjapanner geeft Fumiko ons een kijkje in haar ervaringen en belevingen van het leven in Nederland.

Hieronder een greep uit de ervaringen die Fumiko beschrijft in Polderjppanner.

Nederlanders fietsen hard

In Japan fietste Fumiko elke dat 8 kilometer heen en terug naar haar middelbare school. Zodra ze in Nederland was, kocht ze een fiets. Ze was onder de indruk van de mooie brede fietspaden in Nederland. Maar tot haar verbazing ontdekte Fumiko dat haar tempo van fietsen heel laag was voor Nederlandse begrippen.

'Als ik fietste in de stad, hoorde ik al snel het geluid van een fietsbel achter mij. Niet alleen de racefietsers, maar ook gewone stadfietsers, kinderen en zelf bejaarden fietsten mij voorbij.' 

Fumiko observeerde dat Nederlanders strak naar voren kijken en de pedalen snel rond trappen. Het lukte haar om ook sneller te fietsen, maar dat ging wel ten koste van het genieten van fietsen als ik Fumiko goed begrijp.

Nederlanders klussen graag en veel

Toen Fumiko net in Nederland was, verbaasde ze zich over de vele klusprogramma's op televisie. Niet voor niets vertrok Ikea in 1986 uit Japan. Japanners zijn blijkbaar niet zo van het doe het zelven. Toen Fumiko en haar man Hans tijdens de coronacrisis hun huis gingen verven, was ze onder de indruk van  zijn kennis van zaken, terwijl ze hem inschatte als 'onhandig'. Ze schrijft:

'Waar halen mensen dat soort kennis vandaan? Krijgen Nederlanders een klusles op de basisschool?' 

Nederlanders zijn heel goed in opruimen en schoonmaken

Ik was op mijn beurt verrast toen ik las dat het in veel Japanse huizen rommelig is. Zeker gezien de populariteit van Marie Kondo dacht ik dat Japanners heel goed zijn in opruimen. Maar Volgens Fumiko zijn Nederlandse vrouwen daar veel beter in. Ze was dan ook verbaasd toen Marie Kondo ook in Nederland een hype werd.

Japanners slapen heel weinig

Fumiko schrijft dat Japanners gemiddeld minder dan 6,5 uur slapen. Er zijn zelfs Japanners die daar trots op zijn en het gebrek aan nachtrust zien als bewijs van toewijding aan hun werk. Niet voor niets is er een heus Japans woord voor 'dood door overwerken:' karoushi. Ook Japanse kinderen gaan later naar bed dan Nederlandse kinderen. Fumiko vindt dat Japanners nog veel kunnen leren van de Nederlandse drie R's: Rust, Reinheid en Regelmaat.

Japanners hechten weinig aan verjaardagen

De Nederlandse gewoonte om elk jaar je verjaardag te vieren was nieuw voor Fumiko. Zo belt haar familie haar ook niet als ze jarig is. Ook verbaasde ze zich over het gebrek aan eten op een verjaardagsfeestje in Nederland.

Twee keer brood eten op een dag zuigt

Zelfs na twintig jaar in Nederland schrijft Fumiko dat ze niet kan wennen aan twee keer per dag brood eten. Niet omdat ze brood niet lekker vindt, maar omdat ze gewend is om drie keer per dag warm te eten. Fumiko vindt dat Nederlanders heel systematisch en efficiënt zijn op het gebied van eten.

Nederlanders werken veel efficiënter dan Japanners

Fumiko zet haar vraagtekens bij het beeld van de hardwerkende Japanner. Wel vindt ze dat lang op kantoor zijn. Maar volgens haar werken Nederlanders ook hard maar veel efficiënter. Ook heeft ze het idee dat Nederlanders beter en makkelijker hun grenzen aan durven te geven en dat een burn-out sneller wordt herkend.

De klant is God in Japan

Fumiko beschrijft een slechte ervaring met een onbeschofte gemeenteambtenaar. Dat zou in Japan nooit gebeuren, schrijft ze. In Japan is de klant God, ook als de klant fout zit. Volgens Fumiko is de machtsverhouding tussen klant en dienstverlener in Japan veel te scheef.

Japanse schriftelijke communicatie bevat veel regeltjes. Fumiko vertelt hoe de opbouw van een mailtje gaat:

• Formele begroetingen, het liefst met een seizoenverwijzing.
• Bedank de klant voor het onderhouden van de goede zakelijke relatie

Vanaf de tweede alinea begint het echte onderwerp:

• Inleiding stand van zaken
• Probleem dat opgelost moet worden
• Uitleg over de situatie

Derde alinea: voorstellen voor oplossingen. Tot slot woorden van verontschuldiging en 'beleefd verzoek voor hun barmhartige begrip'. Er is dus een groot verschil met de Nederlandse manier van schriftelijke correspondentie, die veel korter is.

Vrouwen hebben het lastiger op de werkvloer in Japan

Vrouwen trekken in Japan aan het kortste eind als het gaat om hun baan. Fumiko schrijft dat om die reden veel Japanse vrouwen naar het buitenland gaan!

'Leren moet leuk zijn in Nederland'

Het valt Fumiko op dat leren in Nederland vooral Leuk moet zijn. Als het niet leuk is, dan stop je er toch gewoon mee. Maar in Japan is of iets leuk is niet belangrijk. Je moet daar gewoon doorzetten, en minstens drie jaar volhouden als je iets nieuws wilt leren.

Tot slot

Fumiko schrijft dat ze volgens haar vrienden in Japan na zoveel tijd in Nederland 'informeler, directer en onbezorgder' is geworden. Ze wordt in Japan beschouwd als 'rebels en eigenzinnig.' Terwijl ze in Nederland iemand is die relatief geluidloos en bescheiden is.

Ik denk dat dit veel zegt over het verschil tussen Nederland en Japan.

Over het boek Polderjapanner

Polderjapanner is een heel leuk boek om te lezen en het geeft zowel een kijkje in de Nederlandse als in de Japanse cultuur. Je vindt het onder andere bij bol.com.

Emigreren naar IJsland: Winter IJsland en Flessenpost uit Reykjavik van Laura Broekhuysen

Schrijver en violist Laura Broekhuysen emigreerde voor de liefde naar IJsland, want haar man komt daar vandaan. In haar boek Winter IJsland schrijft ze over haar leven in IJsland.

Leven in IJsland

Winter IJsland gaat niet alleen over het leven in IJsland, maar heel specifiek over het leven in IJsland op een verlaten plek, waar verder vrijwel niemand woont. De ondertitel van haar boek is dan ook Mijn eerste jaar in een verlaten fjord. Laura Broekhuysen beschrijft haar leven daar in een poëtische stijl. Zo schrijft ze bijvoorbeeld:

'Ons uitzicht is een schilderij van een met sneeuw geverfde berg en stilstaand water. De suggestie van een rimpeling is er wel, maar het rimpelen zelf ontbreekt.'

Meer ruimte in je hoofd als je geïsoleerd woont

Wat mij het meest opviel is dat ze schrijft dat ze meer ruimte krijgt in haar hoofd doordat ze in een verlaten gebied woont.

'Een hoofd gaat synchroniseren met de plek waar het zich bevindt.In de stad stuit je voortdurend op muur, op mensen die je niet kunt zien en daarom niet niet kunt denken. (...)Goed, denken is een groot woord. Maar wat zich aan hersenactiviteit manifesteert krijgt in dit dunbevolkte, onbegroeide land de ruimte. '

Tegelijkertijd vraag ik me af of Laura daar wel gelukkig is. Zo krijg ik her en der de indruk dat door het gebrek aan andere mensen om zich heen ze zichzelf en het huishouden soms verwaarloosd. En dan niet op een manier waarop je daar gelukkiger van wordt.

Mijn conclusie over het boek Winter IJsland

Winter IJsland is poëtisch geschreven. Daar moet je van houden. Als je op zoek bent naar praktische informatie over emigreren naar IJsland is dit boek niet zo behulpzaam. Wel geeft het een kijkje in het leven op een geïsoleerde plek.

Flessenpost uit Reykjavik

Later schreef Laura Broekhuysen het boek Flessenpost uit Reykjavik. Daarin geeft ze meer een beeld over het dagelijks leven in IJsland. Of dat lijkt zo, omdat ze in dit boek ook deels in de stad Reykjavik wonen met hun inmiddels twee kinderen. Feitelijk geeft ze ook een beeld van het dagelijks leven in IJsland in Winter IJsland maar omdat ze dan heel geïsoleerd woont is dat veel meer beschrijvend over het landschap en zo.

In dit boek leer ik in ieder geval dat Laura het wel degelijk naar de zin heeft in IJsland. Weliswaar heeft ze heimwee, maar ze vindt het daar wel fijn.

Kinderen in IJsland

Heel interessant vond ik Laura's verhaal over het leven van kinderen in IJsland. Het is daar de norm dat kinderen tot hun zestiende na school meteen doorgaan naar de interne naschoolse opvang. Dat is ingesteld omdat kinderen van fulltime werkende ouders anders teveel aan hun lot werden overgelaten. Het aanbod is enorm: voetballen, knutselen, zwemles, schaakles, instrument bespelen. Het lukt Laura daarom ook niet goed om zelf een vioollespraktijk uit de grond te stampen. Daarin wordt eigenlijk al voorzien door de naschoolse opvang.

Afkomst en achtergrond spelen een marginale rol in IJsland. Buitenlandse kinderen integreren heel snel, en opvallend veel middelbare scholieren stroomt door naar de universiteit. 

Integreren in een ander land

Ook intrigerend vond ik Laura's stelling over integreren in een vreemd land. Zo schrijft Laura dat je verplicht meer interactie moet hebben als immigrant. Ook heb je als immigrant geen recht van spreken. Integreren in een vreemd land doet veel met je identiteit. Laura schrijft: 'Wie ben je nog?' 

Laura's observaties over wonen in IJsland

• Laura schrijft dat er in Reykjavik meer tolerantie is voor kindergedrag.
• In Reykjavik is het normaal om te zeggen dat je niet kunt komen, zonder te zeggen waarom je niet komt.
• Persoonlijke vragen stellen is ook niet de norm. Dan vindt men je al snel onbeleefd.

Winter IJsland van Laura Broekhuysen kopen?

Winters IJsland is te koop bij onder andere bol.com en je lokale boekhandel.

Emigreren naar Japan: Deze autist ging naar Japan van Bianca Toeps

Heb je  interesse in emigreren naar Japan?

Dan is het boek Deze autist ging naar Japan van Bianca Toeps interessant!

Emigreren naar Japan

Bianca Toeps beschrijft in haar boek Deze autist ging naar Japan uitgebreid het proces en de stappen die ze doorliep voor haar emigratie naar Japan.

Deze autist ging naar Japan

Daarbij benadrukt Bianca dat ze een autisme diagnose heeft. Overigens voldoet ze zeker niet aan het stereotype autist; denk aan Dustin Hoffman in Rainman en Sheldon Cooper uit The Big Bang Theory. Sterker nog, toen ik las wat ze allemaal onderneemt en doet, bekroop me de gedachte: 

'Zo wil ik ook wel autistisch zijn.'

Over emigreren naar Japan

Wat ik over emigreren naar Japan heb geleerd is dat je er naartoe kunt gaan voor een periode van 90 dagen. Als je langer wilt gaan heb je een visum nodig. Bianca Toeps was bezig met haar emigratieplannen toen de coronacrisis uitbrak, en dat vertraagde haar emigratieproces flink.

Van dit boek heb ik geleerd dat een vrij eenvoudige manier om in Japan te gaan wonen is daar een baan als leraar nemen. Maar Astrid Toeps wilde dat niet, en zij begon daarom een eigen bedrijf in Japan. Daarvoor moest ze aan een flink aantal voorwaarden voldoen, en bovendien heb je dan startkapitaal nodig.

Interessante weetjes over wonen in Japan

1. Japanners zijn bijgelovig. Als er iemand is overleden in een huis, dan willen Japanners daar liever niet wonen. Dat biedt kansen voor buitenlanders die niet in spoken geloven.
2. Huizen die na 1982 zijn gebouwd zijn aardbevingsbestendig.
3. Mensen zijn heel vriendelijk in Japan.
4. Mensen houden zich aan de regels in Japan.
5. Ook in Japan werd tijdens de coronacrisis toiletpapier gehamsterd.
6. Japan heeft volgens Bianca Toet een 'cadeautjescultuur'. Als je op reis gaat is het de bedoeling dat je een cadeautje meeneemt voor het thuisfront.
7. Japanners zijn heel goed in klein wonen. Een eenkamerappartement is daar letterlijk 1 kamer. Daarin zit bijvoorbeeld ook de douche.
8. In Japan is het heel gewoon om op de vloer te slapen. De klassieke Japanse slaapconstructie is een combinatie van lagen: de tatamivloer en een katoenen futon.

Deze autist ging naar Japan kopen?

Het boek Deze autist ging naar Japan is te koop bij onder andere bol.com en je lokale boekwinkel.

Leestip

Gelukkig hebben we skype

Wat vind jij van Japan om te wonen?

Leven op een eiland in Noorwegen

Irwan Droog (37) en zijn vriendin Kim gaan voor een proefperiode op het eiland Selvaer in Noorwegen wonen. Het eiland ligt in de poolcirkel. In zijn boek Het huis aan het einde doet Irwan verslag.

Waarom naar een eiland in Noorwegen?

Irwan heeft altijd een band gevoeld met Noorwegen, en liep al bijna twintig jaar rond met de wens om een tijd in Noorwegen te wonen. Samen met zijn vriendin Kim deelt hij een verlangen naar een leven buiten de stad in een kleine gemeenschap. 

Het eiland Selvaer waar ze neerstrijken is niet groot: het is zo klein dat je het in een halfuurtje helemaal rond kunt lopen schrijft Irwan. Even voor het contrast: Irwan woont driehoog in Amsterdam-Noord.

Hoe is het leven op Selvaer in Noorwegen?

Kim en Irwan krijgen een prachtig huis om te wonen op het eiland. Eén van de dingen die opvalt is dat niemand de deur op slot doet op het eiland. Ook is het de gewoonte om zomaar bij iemand binnen te lopen voor een kop koffie. Er is veel saamhorigheid en Kim en Irwan worden hartelijk ontvangen door de mensen die op het eiland wonen. Daardoor voelen ze zich heel welkom.

Selvaer

Op het eiland is een kleine supermarkt, en als je dingen mist kun je die bestellen. Maar je moet dus niet iets vergeten, want je kunt het niet even gaan kopen. Daarvoor is het leven op het eiland Selvaer te geïsoleerd. De supermarkt is vier dagen per week open tussen 11 en 13. Hij is niet groot: ongeveer zo groot als een flinke woonkamer.

Irwan beschrijft een eiland dat ooit bloeide met leven en activiteit, maar dat nu grotendeels verlaten is. Er wonen geen kinderen meer op het eiland, en de school staat leeg. Dat is ook één van de redenen dat de bewoners van Selvaer actief proberen om mensen naar het eiland te lokken in de hoop dat ze er dan blijven.

Irwan leest voor

In onderstaand filmpje leest Irwan een stukje voor uit zijn boek Het huis aan het einde.

Observaties van Irwan over het leven op Selvaer

• Hij voelt zich minder gestresst en gehaast. Er lijkt simpelweg meer tijd te zijn op het eiland.
• Hoewel er veel natuurgeluiden zijn op het eiland, is er toch veel rust. Het is stil zonder letterlijk stil te zijn.
• Het leven op Selvaer wordt bepaald door het weer.
• De natuur is de baas en legt haar beperkingen op. Soms kun je ineens niet van het eiland af, of duurt een reis van een uur ineens een dag.
• Het weer kan elke vijftien minuten compleet omslaan op Selvaer.

Voorgoed blijven of terug naar Nederland?

Irwan vraagt zich voortdurend af: 'ben ik weg, of ben ik thuis?' Hoewel hij het leven op het eiland heel fijn vindt, mist hij regelmatig zijn leven en de mensen in Nederland. Het voelt niet alsof hij definitief geëmigreerd is. Hij heeft nog niet echt afscheid genomen van Nederland.

Irwan schrijft dat de 'eilandwerkelijkheid' toch een beetje voelt als een bubbel. Daarom besluiten hij en Kim om na een half jaar weer terug te gaan Amsterdam. Irwan voelt zich toch een gast, en gasten vertrekken weer schrijft hij.

Over het boek Het huis aan het einde

Ik heb dit boek gereserveerd in de bibliotheek zo gauw ik erover hoorde en moest er best lang op wachten. Ik wilde het graag lezen omdat het me heerlijk lijkt om ergens helemaal alleen en geïsoleerd te wonen.

Ik had wel wat meer huis, tuin, en keuken gewild

Het huis van het einde geeft hiervan wel een impressie, maar ik miste de dagdagelijkse dingen. Irwan besteedt veel tijd aan de verhalen over de levens van de eilandbewoners en de natuur. Dat is zeker ook mooi, maar ik zat zelf niet persé zo te wachten op die levensverhalen. Ik wilde graag wat meer huis, tuin en keuken verhalen over hoe het nou is om op zo'n eiland te wonen.

Ook vind ik stiekem dat Irwan het niet lang heeft volgehouden. De keuze om terug te gaan naar Amsterdam is ook niet van ganser harte overigens. 

Hij twijfelt.

In januari 2022 zegt Irwan in een artikel in het Parool:

'Op dit moment zou ik me er niet definitief willen vestigen, het heeft veel praktische nadelen, zo afgelegen als het is. Aan de andere kant: ik dacht altijd dat ik een stadsmens was, maar wonen op het eiland heeft me wel de ogen geopend voor een leven buiten de stad.'

Halverwege het boek vind je mooie foto's van Irwans huis en het eiland. Maar in een artikel in Flair met een interview met zijn vriendin Kim vind je veel mooiere foto's.

Het huis aan het einde kopen

Het huis aan het einde is voor 23,99 te koop bij bol.com

Thuisblijfvader in Spanje

Tim Gouw was 5 jaar lang thuisblijfvader. In die tijd woonde hij in Canada en Spanje. Over deze periode schreef hij het boek De thuisblijfvader.

Daarin vertelt hij hoe ze in Spanje aankijken tegen zorgende vaders, en ook hoe het leven met kinderen daar is!

Thuisblijfvader zijn in Spanje

1. In Spanje vindt 13% van de bevolking dat mannen die voor hun kinderen zorgen daarmee hun mannelijkheid aantasten. In Nederland ligt dat percentage op 7%.
2. Spanje heeft geen speciale kinderestuarants, denk aan pannenkoekenhuizen, want kinderen zijn gewoon overal van harte welkom!
3. In Spanje wordt niet afgesproken op het schoolplein, waarna het ene kind bij het andere kind thuis gaat spelen. In plaats daarvan spreken kinderen af op een plein of in een park, en mogen andere kinderen aanhaken.
4. Voor kinderfeestjes wordt de hele klas uitgenodigd, en ouders zijn ook welkom.
5. Gezamenlijk even is een belangrijk onderdeel van de opvoeding. De kinderen krijgen een uitgebreide gekookte lunch op school.
6. Kinderen gaan vaak pas om 10 uur of nog later naar bed in Spanje.
7. Rond Kerst hebben ze in Spanje het Catalaanse kinderfeest 'met de poepende boomstam: 'Caga Tió.' De boomstam krijgt elke avond mandarijnenschillen en moet dan snoepjes poepen.
8. Kinderopvang is een stuk goedkoper in Spanje. Tim Gouw schrijft dat de publieke opvang gratis is: je betaalt alleen de warme middagmaaltijd. De private kinderdagverblijven kosten tussen de 300 en 400 euro per maand.
9. Opa's en oma's spelen een belangrijke rol bij de opvang van kinderen. Want de kinderopvang sluit doorgaans om 18 uur, maar Spaanse ouders moeten dan vaak nog werken. Er is een heus Instagram account dat Abueland heet, dat gaat over de rol van grootouders. Op dit account vind je prachtige tekeningen van Spaanse grootouders en hun rol als opvoeders en kinderopvang.

De thuisblijfvader kopen?

Het boek De thuisblijfvader gaat vooral over Tim Gouws ervaringen als thuisblijfvader. Maar her en der vertelt hij ook over zijn leven in het buitenland. Je kunt het boek kopen op bol.com of je lokale boekhandel.

Wankel Koninkrijk: Groot Brittanië na de Brexit

Tim de Wit was correspondent voor het Verenigd Koninkrijk voor de NOS en Trouw. Hij woonde destijds in een rustige wijk in Londen.

Hij maakte van dichtbij het rumoer rondom de Brexit mee.

In zijn boek Wankel Koninkrijk vertelt hij over die tijd in Engeland. Op de achterflap staat:

'In dit boek kijkt De Wit onder de motorkap van het Verenigd Koninkrijk. En wat blijkt: het piept en kraakt aan alle kanten.' 

Hieronder mijn review van Wankel Koninkrijk van Tim de Wit.

Wankel Koninkrijk van Tim de Wit

De reden dat ik dit boek wilde lezen is omdat ik het altijd erg leuk vind om te lezen over het dagelijks leven in een ander land. Die invalshoek is ook meteen de reden dat dit boek me een beetje tegenviel. Het gaat toch vooral over de politiek. Tim de Wit vertelt bijvoorbeeld niet hoe het is om in Engeland naar de supermarkt te gaan na de Brexit, om maar wat te noemen.

Wankel Koninkrijk: de onderwerpen

Hieronder de onderwerpen die Tim de Wit behandelt:

• Hoe Brexit mijn leven op zijn kop zette
• De corruptie bij de Conservatieven
• Russische invloed: Londongrad
• De gevolgen van het kapitalisme
• Macht en media
• Schotland
• Noord-Ierland
• Zes jaar na het referendum
• 
  

Tim de Wit schetst een zorgelijk beeld van Engeland. Hij schrijft dat de Britten tegenwoordig niet meer zozeer identificeren met een politieke partij als wel met de vraag of ze voor of tegen de Brexit waren. Het verbaasde mij om te lezen dat de meeste Britten die destijd voor de Brexit waren, dat nog steeds zijn. Maar dat zegt waarschijnlijk meer over mij dan over de Britten.

Engeland: kapitalisme gone wrong

Ik heb een dochter die in Engeland woont. Daardoor baarde het hoofdstuk over het kapitalisme in Engeland me zorgen. Als ik Tim de Wit zo lees, dan is Engeland het ultieme voorbeeld van 'kapitalisme gone wrong'. Er is een stinkend rijke bovenlaag, en de rest moet zich maar zien te redden. En dat dat valt beslist niet mee.

Highlights uit Wankel Koninkrijk

Mijn favoriete stuk uit Wankel Koninkrijk is Tim de Wits beschrijving van een diner bij Buckingham Palace. Eerst vertelt hij over zijn formele ontmoeting met koningin Elisabeth. Daarna hoe hij ineens een joviale stem hoort roepen: 'Hé een bekend gezicht! Moet je niet werken?' en dat blijkt dan onze koning  Willem Alexander te zijn ; )

Tim de Wit schrijft:

'Ik kan werkelijk geen twee betere, elkaar opvolgende scènes verzinnen waarin het verschil tussen Nederland en het Verenigd Koninkrijk zo duidelijk zichtbaar is.'

Een beetje schokkend vond ik Tims beschrijving van Boris Johnson, en hoe die snel zijn haar door de war doet voor foto's en pers. Want dat hoort bij zijn image.

Engelse pers is vreselijk

Opvallend vond ik Tims beschrijving van de Engelse pers als een machtige politieke kracht. En dat ze echt vreselijke methodes gebruiken. Tim de Wit bevestigt in zijn  boek Wankel Koninkrijk heel erg prins Harry's klachten!

Mijn conclusie over Wankel Koninkrijk

Wankel Koninkrijk van Tim de Wit viel mij een beetje tegen. Dat komt omdat het vooral een schets is van de politiek in Engeland. Tim de Wit gooit met veel namen, en die kon ik natuurlijk weer niet goed onthouden. In die zin had ik het gevoel dat het boek voor mij wat te hoog gegrepen was....

Maar voor wie zich interesseert in de Engelse politiek is dit boek echt een aanrader!

Wankel Koninkrijk kopen?

Wankel Koninkrijk is te koop bij bol.com en je lokale boekhandel.

Leestip: Wat is het verschil tussen Mrs, Miss en Ms?

Vond je dit een leuke post? Neem dan een gratis abonnement op Expat Mama's!

Enter your email address:


Delivered by FeedBurner

15x Emigreren naar Duitsland ervaringen van Tjarda Kanters

Zoek je emigreren naar Duitsland ervaringen?

Dan is het boekje Boeren, Burgers Duitselui van uitgeverij Grenzenloos leuke lektuur.

Emigreren naar Duitsland ervaringen

In het boekje Boeren, burgers, Duitselui vertelt Tjarda Kanters over de emigratie naar Duitsland met haar gezin dat bestaat uit zij, haar man en hun twee kinderen. Ze emigreren naar het Duitse Rheinland Pfalz om daar samen met Tjarda's broer en vrouw een kaasboerderij te beginnen.

Hobbyboerderijtje in de Achterhoek

Voor de emigratie woont het gezin met veel plezier in een hobbyboerderijtje in het kleine dorpje IJzerlo vlakbij het dorp Aalten in de Achterhoek. Door de emigratie van haar broer naar Duitsland, ontstaat de gedachte bij Tjarda en haar man om ook naar Duitsland te emigreren.

Het leven in Nederland was ook fijn

Wat ik bijzonder vind aan Tjarda's verhaal is dat ze beslist niet ontevreden waren over hun leven in Nederland. Sterker nog, de zomer voor hun emigratie zeiden ze nog hoe blij ze met hun leven waren. Daarnaast omschrijft Tjarda zich als NIET een 'stoere, onverschrokken avonturier'.

Emigreren naar Duitsland zorgverzekering: Krankenkasse

De Duitse zorgverzekering heet Krankenkasse.  Tjarda lijkt haar Krankenkasse zonder al teveel gedoe geregeld te hebben.

Familienkasse gedoe

Meer gedoe heeft ze met de Familienkasse. Vanuit de Familienkasse krijg je in Duitsland als ouders zogenoemd Kindergeld. In Nederland is dat de kinderbijslag. Tjarda's kinderbijslag in Nederland is al gestopt omdat ze 'recht heeft' op het Duitse kindergeld. 

Maar een bitse Duitse telefoniste zegt tegen Tjarda dat ze geen Kindergeld krijgen omdat ze geen belasting betalen in Duitsland. Dus hebben ze ook geen recht op toeslagen volgens deze dame.

Verbouw perikelen

Omdat ze de boerderij waar ze gaan wonen grondig willen verbouwen, woont het gezin tijdelijk in een caravan.Tjarda droomt van een knus, huiselijk en tikje Scandinavische huis met een gezellige woonkeuken met een mooie, robuuste tafel in het midden. Er staan helaas geen foto's in het boek, maar ik zie het gewoon voor me. 

Een knusse keuken met in het midden een mooie robuuste tafel waaraan het hele gezin verzamelt. Niet alleen voor maaltijden maar ook voor spelletjes. Kortom de keukentafel als een centrale plek in huis, waar alles samenkomt.

Robuuste tafel in de woonkeuken

Bij robuustetafels.be kun je tafels zelfs helemaal naar eigen wens laten maken. Dat vind ik ideaal, want niet elke keuken is geschikt voor de standaard formaten voor tafels. 

Zo hebben wij in onze keuken de tafel uit het ouderlijk huis van mijn vader. Die tafel is ruim 2 meter lang, maar slechts 80 centimeter breed! Dat formaat kun je nergens kant en klaar kopen. Maar voor ons zou een brede tafel niet passen in de keuken.

Kloostertafel

Een prachtig voorbeeld van een tafel voor een woonkeuken vind ik een zogenoemde kloostertafel. Voordeel is dat niemand last heeft van tafelpoten. Hieronder een prachtige tafel die ik tegenkwam op Robuuste tafels:

Dankzij internet en bedrijven met vestigingen over de hele wereld kun je in het buitenland een thuisgevoel creëren met vertrouwde merken. Bijvoorbeeld met Venz hagelslag, of winkels als Ikea : )

Leidingen en riolering

Het eerste project zijn de leidingen en riolering. Daarna volgt de beton vloer. Maar in Duitsland mag je niet zelf leidingen en bedrading aanleggen, schrijft Tjarda. Dat moet een loodgieter en elektricien doen. Dat zorgt helaas voor vertraging van de renovatie.

Badkamer

Ook met de badkamer gaat het allemaal minder vlot dan gehoopt. Tjarda schrijft dat ze haar plannen voor de inrichting van de badkamer wel 99 keer heeft aangepast. Uiteindelijk kiest ze voor wandbekleding in de badkamer die makkelijk is schoon te maken en niet schimmelt.

15 emigreren naar Duitsland ervaringen van Tjarda

1. Tjarda mag niet in haar eentje hun auto 'Duits maken,' omdat de auto op naam van haar man Dave staat. Haar man moet dit zelf doen.
2. In Duitsland mag je een zogenoemd 'wensnummerbord' aan vragen en kun je zelf je letters op je nummerbord kiezen.
3. Hoewel de voorrangsregels in Duitsland hetzelfde zijn als in Nederland, en rechts voorrang heeft, observeert Tjarda dat iedereen stopt! Ook degene die voorrang heeft. Dat schiet niet op dus.
4. Sinterklaas heet in Duitsland Sankt Nikolaus, en lijkt volgens Tjarda op een 'bizar slecht verkleedde Kerstman'.
5. In Duitsland is amper kerstverlichting bij mensen in tuinen.
6. Kerstmis op school is veel ingetogener dan in Nederland. Kinderen dragen hun gewone kleding, en er zijn niet allerlei hapjes die ouders moeten maken maar 'kinderpunsch en lebkuchen'.
7. Duitse instanties willen overal bewijs van zien. Zelfs voor een prepaid telefoonkaartje van 10 euro moest Tjarda's broer eerst facetimen met een medewerker van het telefoonbedrijf voordat hij ermee kon bellen.
8. Duitse kinderen hebben vrijwel het hele jaar buiten een muts op!
9. Heeft je kind luizen? Dan moet je daar in Duitsland mee naar de dokter!
10. Een ziek kind mag pas weer naar school als het door de dokter gezond is verklaard.
11. Tot het zesde levensjaar zijn schoolse activiteiten waardoor het kind iets leert taboe! Zelfs een lijntje trekken als voorbereiding op schrijven mag niet. Maar is je kind eenmaal zes, dan krijgt het ook meteen huiswerk ook.
12. Zwemdiploma A heet in Duitsland Seepferdchen. Tjarda omschrijft het als een 'matig aftreksel van het zwemdiploma A'. Afzwemmen is trouwens heel simpel in Duitsland. Het kind wordt tijdens de les even apart genomen.  Het moet 1x in de volle lengte zwemmen, een ring van de bodem pakken en in het water springen. En voila! Het diploma. Een stuk makkelijker dan in Nederland dus. De meeste Duitse ouders stoppen hierna al met de zwemlessen.
13. Op de eerste schooldag krijgen kinderen een Schultüte gevuld met snoep.
14. Duitsers zijn minstens zo bureaucratisch als Nederlanders volgens Tjarda.
15. Duitsers zijn gek op gummibeertjes.
16. Bellen, facetimen en skypen komt er bij Tjarda en haar gezin amper van. Ze gaan zo op in hun nieuwe leven dat het er gewoon niet van komt schrijft ze. Bovendien worden haar kinderen er helemaal onrustig van.

Conclusie over Boeren, Burgers, Duitselui

Boeren,Burgers, Duitselui leest makkelijk weg, en ik vond het echt een huiselijk boekje. Als je plannen hebt voor een emigratie naar Duitsland is dit denk ik prima lektuur. 

Er staan een paar zwart-wit foto's in het boek. Omdat Tjarda veel schrijft over de verbouwing van haar keuken en badkamer, had ik het leuk gevonden om daar ook wat foto's van te zien.

Boeren, burgers, Duitselui kopen

Boeren, Burgers, Duitselui is voor 14,95 te koop bij bol.com. Die prijs vind ik wel vrij hoog voor dit boekje.

Leestip

Emigreren naar Duitsland het verhaal van Linnet

Frankrijk voorgoed: boek review

Wie genoot van het boek 'Ik mis alleen de Hema' zal ook Frankrijk voorgoed kunnen waarderen.

Frankrijk voorgoed: 6 portretten van Nederlandse emigranten

In beide boeken vind je portretten van Nederlanders in het buitenland, met dit verschil dat Voorgoed in Frankrijk alleen om emigranten naar Frankrijk gaat. Freelance journaliste Renate van der Bas beschrijft hierin zes portretten van Nederlanders in Frankrijk.

Leven als een Nederlander in Frankrijk

Zelf woont ze ook Frankrijk, en in dit boek wil ze laten zien hoe het de mensen die langdurig in Frankrijk wonen is vergaan. Mensen die de 'wittebroodsweken' in hun nieuwe vaderland al lang geleden achter zich hebben gelaten. Dat levert een realistisch beeld op, van worstelingen met de Franse bureaucratie, onbegrijpelijke regels, corrupte marktkoopmannen en dromen die niet uitkwamen. 

Frankrijk voorgoed: humoristisch en interessant

Maar dat wil beslist niet zeggen dat dit een negatief of somber boek is. Integendeel! Je krijgt echt een kijkje achter de schermen van het leven van een emigrant in Frankrijk. Voor iedereen met emigratieplannen naar Frankrijk lijkt me dit dan ook een onmisbaar boek. En voor iedereen die zelfs nooit op vakantie gaat naar Frankrijk, zoals ik, is het een heel interessant boek.

Ter illustratie van de humorvolle toon een citaat:

'Toen ik uitgever David van Iersel voor het eerst ontmoette om over dit boek te praten, zag ik het meteen. Hij was verliefd en jaloers. Verliefd op zijn eigen droom, jaloers op mijn leven. Ik had gedaan waar hij al vele jaren over mijmerde: de Nederlandse boel de boel laten en naar Frankrijk verkassen.

Ik vond hem een romantische dwaas. David was een sprekende ansichtkaartencarrousel. Het was alsof hij een overdosis lavendel had binnengekregen.'

Ook moest ik erg lachen om dit citaat van een vijftienjarige tiener:

'Alleen mijn leraren waren jaloers dat ik naar Frankrijk verhuisde.'

Conclusie over Frankrijk voorgoed

Frankrijk voorgoed is een echte aanrader. Het is uitstekend geschreven, en het gaat verder waar programma's zoals 'Ik vertrek' ophouden.

Praktische informatie over Frankrijk voorgoed

Frankrijk voorgoed is voor 31,50 te koop bij bol.com.

Emigreren voor beginners: een boekreview

Met zijn donkere haar, ringbaardje, en vorsende blik waarmee hij vanonder zijn zwarte wenkbrauwen de lezer aankijkt, doet journalist Henrico Prins mijn denken aan een magiër. Zijn boek gaat echter niet over magie, maar over emigreren. Naar Christchurch in Nieuw Zeeland om precies te zijn.

Emigreren voor beginners vertelt het verhaal van journalist Henrico Prins, zijn vrouw Eef, en hun twee kinderen. Ze verruilen hun koophuis in Utrecht voor een huurhuis in Nieuw Zeeland. Niet omdat ze al jaren van een emigratie dromen, maar gewoon, voor 'iets anders'.

Het is het verhaal van twee succesvolle dertigers, die weliswaar tevreden zijn, maar tegelijkertijd een groeiend onbehagen voelen over de drukte, en routines van hun leven in Nederland. Henrico:

'Ik merkte dat gisteren leek op vorige maand, en dat vorige maand leek op vorig jaar, en dat de afgelopen jaren één klont van zichzelf voortdurend herhalende herinneringen waren geworden die zich alsmaar sneller leken te hebben voltrokken: fast forward van feest naar feest, van eerste schooldag naar laatste schooldag, van zomervakantie naar zomervakantie.'

Emigreren voor beginners: Aanleiding emigratieplannen

Directe aanleiding voor hun emigratieplannen is een verplicht bezoekje aan Nieuw Zeeland vanwege de trouwerij van Eefs broer met een Nieuw-Zeelandse. Henrico Prins probeert aanvankelijk zelfs onder de trip uit te komen, omdat hij geen zin heeft, maar blijkbaar maakt dit retourtje iets in hen wakker dat leidt tot een enkeltje.

Kijkje in het emigratieproces

Het is leuk om te lezen wat de beweegredenen zijn van iemand om huis en haard te verruilen voor een ander land. Ook interessant is het proces dat je dan moet doorlopen. Zo moet je bijvoorbeeld voldoende punten verzamelen om mee te mogen doen aan een lóting wie Nieuw Zeeland in mag!

Schets van het leven in Nieuw Zeeland

Ook de beschrijving van Nieuw Zeeland en haar bewoners is boeiend. Hoewel de Nieuw Zeelanders nou niet bijster pienter worden afgeschilderd. Ze kunnen niet organiseren, zijn uitermate traag, weinig klantgericht, en het is er vrij ouderwets. Tijdens het eerste bezoek lopen de Nieuw Zeelanders scheef vanwege het enorme gewicht van hun mobieltjes, aldus Henrico.

Kinderen dragen er schooluniformen, en de leraren zijn er nog echte autoriteiten, met overwicht. Nieuw Zeeland is geen goedkoop land, en zowel op de arbeidsmarkt als huizenmarkt is het erg moeilijk.

Emigreren voor beginners: Open einde

Aan het eind van het boek hebben Henrico en zijn gezin een grote aardbeving overleefd die hun woonplaats zwaar heeft geraakt. Als lezer blijf je achter met de vraag: 'Wat gaan ze nu doen?'

Gelukkig had ik in zijn boek gelezen, dat hij een blog was begonnen, en dus zocht ik daar naar het antwoord dat het boek niet gaf. Ik krijg de indruk dat het gezin nog steeds in Christtown woont.

Conclusie over Emigreren voor beginners

Emigreren voor beginners leest als een roman, waarin het (psychologische) proces van emigratie wordt geschilderd. Maar het blijft vrij oppervlakkig. In haar boek Ik verzin dit niet geeft Sylvia Witteman met haar columns een diepgaander beeld van de maatschappij die ze in de VS vindt.

Maar voor iedereen die vanaf zijn comfortabele bank in Nederland wil weten hoe het is om te emigreren, is het beslist een leuk boek om te lezen.

Praktische informatie over Emigreren voor beginners

Emigreren voor beginners is te koop voor 10,00 bij Bol.com.

Amerikanen lopen niet

Amerikanen lopen niet is de titel van de gebundelde columns van Arjen van Veelen. Hij woonde samen met met zijn vrouw van de zomer van 2014 tot de zomer van 2016 in St. Louis in de VS.

Voor De Correspondent schreef hij over zijn ervaringen en beschouwingen. Deze verhalen zijn voor het boek Amerikanen lopen niet bewerkt en aangevuld met nieuw onderzoek.

Amerikanen lopen niet: wat kun je verwachten?

Amerikanen lopen niet gaat vooral over het feit dat in Amerika niet iedereen gelijke kansen heeft. Arjen van Veelen ziet van heel dichtbij dat de donkere bevolking het veel moeilijker heeft dan de blanke bevolking. Ook is er veel aandacht voor politiek, afgewisseld met stukken geschiedenis.

Sylvia Witteman vond ik leuker

Omdat ik zelf vooral houd van verhalen over het dagelijkse leven in het buitenland moest ik eerst even wennen aan Amerikanen lopen niet. Het had een andere invalshoek dan ik had gehoopt. De beschrijvingen van Sylvia Witteman over haar leven in de VS sprak me wat dat betreft meer aan.

Arjen van Veelens beschrijvingen over het leven in de VS zijn veel politieker en minder huis, tuin en keuken.

Over de titel: Amerikanen lopen niet

Amerikanen lopen niet. Maar dat is niet per sé omdat ze te beroerd zijn om te lopen, of niet willen! Het is vaak simpelweg ook niet goed mogelijk. Door de infrastructuur en de hitte. Kijk, dat vond ik dan wel heel interessant om te lezen!

'Als je een Amerikaan ziet lopen, hoor je meestal binnen een paar seconden het bliepbliep van zijn autoslot.' 

en

'De mensen die het meest lopen in Amerika zijn niet per se de marathonfanaten, niet de wandel evangelisten van de car free movement of urban explorers die het zo avontuurlijk vinden om al instagrammend te lopen op plekken waar dat nauwelijks kan; nee, het zijn de mensen die lopen omdat ze domweg ergens naartoe moeten.' 

Het perspectief van een mannelijke expat

Ik mag het misschien niet zeggen, maar wat je vaak ziet is dat de vrouw haar man volgt naar het buitenland vanwege zijn baan. Maar in het geval van Arjen van Veelen is het andersom. Hij volgt zijn vrouw voor háár baan.

Hij was van plan om een roman te schrijven in de VS. Maar in plaats daarvan heeft hij dus columns geschreven over zijn leven in de VS en dit boek.

Conclusie over Amerikanen lopen niet

Amerikanen lopen niet schetst een onthutsend beeld van Amerika. Een beeld van onveilige wijken, verval, armoede rellen en discriminatie. Maar Arjen van Veelen schetst ook heel treffend zijn woonomgeving, en de plekken die hij bezoekt, waardoor je het gevoel hebt alsof je met hem meeloopt.

Praktische informatie over Amerikanen lopen niet

Amerikanen lopen niet is voor 18,- te koop bij bol.com.

Vond je dit een leuke post? Neem dan een gratis abonnement op Expat Mama's!

Enter your email address:


Delivered by FeedBurner

Dos bolas, por favor

In Dos bolas, por favor! schrijft de Belgische Sancho Vanherck over haar emigratie naar  Spanje. Ze begonnen daar een ijssalon en verkochten ook taarten.

Tien jaar wonen en werken ze in Ainsa, een stadje in de Spaanse Pyreneën.

Hoewel ze het er fijn hebben keren ze uiteindelijk terug naar België. De oorzaak was dat ze hun winkelruimte kwijt raakten, doordat zowel vader als zoon Carlos beweerden dat zij de verhuurder waren en dus de huur moesten ontvangen.

Over het boek

Dos bolas, por favor is een prettig leesbaar verslag van 10 jaar in Ainsa. Wel is het nogal van de hak op de tak geschreven. Verwacht dus geen chronologische opbouw, met emigratieplannen die worden omgezet in de daden, aankomst, settelen etc.

Conclusie over Dos bolas, por favor

Dos bolas, por favor biedt vooral een kijkje in het leven van Sancho Vanherck en hoe zij 10 jaar wonen in Spanje beleefde. Het geeft een blik in de Spaanse cultuur en leefwereld.

Maar verwacht geen praktische informatie over emigreren of emotionele processen rondom een emigratie.

Praktische informatie over Dos bolas, por favor

Dos bolas, por favor is voor 18,50 te koop bij bol.com.

Vond je dit een leuke post? Neem dan een gratis abonnement op Expat Mama's!

Enter your email address:


Delivered by FeedBurner

Nederland: een objectief zelfportret in 51 voorwerpen

Wat is nou typisch Nederlands? Vaak worden dan hagelslag, drop en de Hema genoemd.

Maar in het boek Nederland: een objectief zelfportret in 51 voorwerpen worden maar liefst ruim 50 voorwerpen beschreven door bekende schrijvers. Volgens de samenstellers van dit boek zijn het typisch Nederlandse voorwerpen.

Voorwerp niet typisch Nederlands, maar wel hoe we er mee omgaan

Sommige voorwerpen zijn eigenlijk niet typisch Nederlands. Zo hebben ze bijvoorbeeld in Engeland en de VS ook een kruimeldief. Alleen heet hij daar 'dust buster'. In zo'n geval wordt beschreven wat er zo typisch Nederlands is aan hoe wij met zo'n voorwerp omgaan.

Neem nou de koektrommel. Die wordt opgevoerd als typisch Nederlands in de zin dat hij één keer rond gaat en je 1 koekje mag pakken, waarna de deksel er weer op gaat.

Over het boek Nederland: een objectief zelfportret  in 51 voorwerpen

Nederland een objectief zelfportret in 51 voorwerpen is leuk om te lezen. Maar de titel wordt niet waar gemaakt. Feitelijk is het gewoon een verzameling van korte verhalen/beschouwingen van bekende Nederlandse schrijvers over een aantal voorwerpen. En hoe zij die voorwerpen hebben ervaren en in sommige gevallen wat er typisch Nederlands aan is.

Conclusie over Nederland: een objectief zelfportret  in 51 voorwerpen

Verwacht van dit boek niet het beloofde 'objectieve zelfportret in 51 voorwerpen'. Als je die verwachting loslaat is dit best een gezellig boek om te lezen.

Praktische informatie

Nederland: een objectief zelfportret in 51 voorwerpen is voor 19,95 te koop bij bol.com. Het is denk ik een leuk cadeau voor een expat.

Vond je dit een leuke post? Neem dan een gratis abonnement op Expat Mama's!

Enter your email address:


Delivered by FeedBurner

Hygge: een kijkje in de Deense cultuur

In het boek Hygge, de Deense kunst van het leven geeft Meik Wiking een fascinerend kijkje in het dagelijks leven van de Denen. Meik Wiking is CEO van het Happines Research Institute in Kopenhangen.

Hygge staat centraal in dit boek, dat een echte must-have is voor Deense emigranten!

Een paar leuke weetjes over Denen uit Hygge

1. Ze branden heel veel kaarsen!
2. Ze snoepen meer dan gemiddeld.
3. Ze hebben 6-urige werkdagen.
4. Om 16 uur gaan Denen naar huis om bij hun gezin te zijn.
5. Overwerken wordt gezien als een signaal dat je inefficiënt werkt!

Deense Hygge

Hygge staat voor gezelligheid. Maar daarnaast nog veel meer. Hygge betekent ook:

• Bezinning
• Je losmaken van de dagelijkse sleur
• Tot jezelf komen
• Tijd doorbrengen met je familie en vrienden
• Warmte
• Natuur
• Zoetigheid
• Kaarsen branden
• Terug naar de basis
• Liefde

Korte reportage over Hygge

In onderstaand filmpje wordt hygge nader onderzocht door een Amerikaanse journaliste. Ze praat met Meik Wiking en bezoekt een Deense gezin in de VS.

Het filmpje duurt maar 4 minuten en is zeer de moeite waard.

Over het boek Hygge, de Deense kunst van het leven

Hygge, de Deense kunst van het leven is een echte aanrader. Niet alleen is het mooi vormgegeven, het biedt ook een blik in het Deense leven. Of je nou gewoon interesse hebt in de Deense cultuur, of emigratieplannen hebt, dit boek is super interessant.

Praktische informatie over Hygge, de Deense kunst van het leven

Hygge, de Deense kunst van het leven is voor 19,95 te koop bij bol.com.

Vond je dit een leuke post? Neem dan een gratis abonnement op Expat Mama's!

Enter your email address:


Delivered by FeedBurner

Met hartelijke groente, Nederlands door Koreaanse ogen

Met hartelijke groente, Nederlands door Koreaanse ogen vat dit boek goed samen. Want het gaat niet zozeer om Nederland door Koreaanse ogen, maar echt om de Nederlandse taal.

Vinnie Ko woonde tot zijn negentiende in Korea. Toen kwam hij naar Groningen voor zijn studie. Vinnie Ko is heel goed in wiskunde en houdt van logica. En het is diezelfde logica die hij gebruikt om zich de Nederlandse taal eigen te maken.

Maar dan blijkt de Nederlandse taal eigenlijk ontzettend onlogisch te zijn!

Dat was voor mij eerlijk gezegd echt een eye-opener, want ik had daar nooit zo bij nagedacht. Maar Vinnie heeft gelijk.

Nederlandse taal struikelblokken

Hier onder een aantal van de dingen waarover hij struikelt:

• Waarom zit een student op zijn kamer, maar niet op de kantine.
• Als je slasaus doet over de sla, waarom dan geen pindasaus over de pinda's.
• Hoe kan een fiets ergens staan als hij geen benen heeft?
• Hoe kunnen aardbeien in de yoghurt zitten als ze geen billen hebben?

Conclusie over Met hartelijke groente

Met hartelijke groente is een leuk boekje om te lezen. Het gaat vooral over Vinnie's problemen met de Nederlandse taal. Maar voor zo'n 10% geeft het ook wel een kijkje hoe Vinnie Nederland in het algemeen ervaart.

Praktische informatie over Met hartelijke groente

Met hartelijke groente is voor 15 euro te koop bij bol.com.

Vond je dit een leuke post? Neem dan een gratis abonnement op Expat Mama's!

Enter your email address:


Delivered by FeedBurner

Onze man in Teheran: over het leven in Iran

Onze man in Teheran is een boek van Thomas Erdbrink (1976).

Hij schrijft vanuit Iran voor de New New York Times en De Volkskrant.  Hij woont daar inmiddels 15 jaar met zijn Iraanse vrouw.

Onze man in Teheran: kijkje in het dagelijks leven in Iran

In Onze man in Teheran schrijft Thomas over het dagelijks leven in Iran. En dat levert een fascinerend kijkje op in een land dat bekend staat om zijn islamatische leiders en waar vrouwen minder rechten hebben dan mannen.

Fascinerende informatie over het leven in Iran

Hier onder noem ik de punten die mij erg troffen over het leven in Iran.

Enkele punten over het leven in Iran

• Sommige leiders in Iran vinden dat ze een imago hoog te houden hebben in Iran. Ze willen macht uitstralen naar de buitenwereld.
• Iran ligt in de woestijn, maar er zijn ook skigebieden.
• De Iraanse overheid wil het liefst dat mensen thuis zitten. Buiten op straat heerst de staat. Daarom is een fijn huis heel belangrijk.
• In Iran stellen ze slecht nieuws vaak uit. Ze doen dat om te voorkomen dat iemand zich ongelukkig of opgelaten voelt.
• Als je in Iran iemand belt zeg je alleen 'Hallo'. Je noemt niet je naam. En als je dan niet weet wie je aan de lijn hebt is dat onbeleefd.
• In Iran is het Nieuwjaarsdag als de lente begint.
• In Iran is enorme luchtvervuiling. In de winter is Teheran gehuld in een dikke laag ongezonde smog.
• Officieel is dansen, drinken, dj's verboden in Iran. Maar als je het anders noemt kan het stiekem toch binnenshuis. Dansen heet dan bijvoorbeeld 'harmonieuze bewegingen' maken.
• McDonalds is er verboden maar ze hebben er wel een Mas Donald's compleet met Ronald McDonald clown! Verder hebben ze een Pizza Hat, een Burger House, en een Kabooki Fried Chicken.
• Netflix is geblokkeerd in Iran en commerciële tv is verboden.
• Er zijn 6 zenders en de overheid bepaalt wat er wordt uitgezonden.
• Hoewel er overal strenge regels gelden, houdt niemand zich aan de verkeersregels in Iran.
• Veel Iraniërs denken dat IS een Amerikaanse uitvinding is met als doel om het Midden-Oosten te verdelen.

Mijn conclusie over Onze man in Teheran

Onze man in Teheran biedt een klein kijkje in het leven in Iran. Maar van mij had het nog wel wat meer mogen zijn, en nog wat meer over het echte dagelijks leven. Zoals boodschappen doen, opvoeding, gewoontes etc.

Desalniettemin klinkt Iran veel moderner en 'gewoner' dan ik had gedacht. Wat dat betreft ben ik erg blij met dit boek, want ik ben er beslist wijzer van geworden.

Praktische informatie over Onze man in Teheran

Onze man in Teheran is voor 9,95 te koop bij bol.com.

Vond je dit een leuke post? Neem dan een gratis abonnement op Expat Mama's!

Enter your email address:


Delivered by FeedBurner

Frankrijk. Een liefdesgeschiedenis

Hendrickje Spoor voelde zich vanaf haar kindertijd al onweerstaanbaar aangetrokken tot Frankrijk. Op een dag verlaat ze haar echtgenoot voor zowel Frankrijk als een andere man.

Hendrickje strijkt neer in Parijs. Maar aan het eind van het boek is ze gelukkig op het Franse platteland.

Frankrijk. Een liefdesgeschiedenis: wat kun je er van verwachten?

Frankrijk. Een liefdesgeschiedenis is een persoonlijk verhaal over Hendrickje en haar liefde voor Frankrijk. Het is geschreven met 'een aanstekelijke pen en rake, geestige observaties'. Wat ik er vooral leuk aan vond was het kijkje in het dagelijks leven in Frankrijk dat Hendrickje geeft. Een blik in de Franse cultuur en gewoontes.

17 Observaties over het Franse leven in Frankrijk. Een liefdesgeschiedenis

1. Franse vrouwen zijn zeer jaloers. Je kunt als vrouw maar beter de partner van je vriendinnen negeren.
2. De meesten Fransen schamen zich dat ze geen andere talen spreken. Ze verdoezelen dit door te doen alsof ze de Franse taal zo superieur vinden dat ze daarom geen andere taal lezen.
3. Fransen zijn erg wantrouwend naar anderen toe. Vreemden zijn eng en onbetrouwbaar. Een vriendschap sluiten duurt jaren.
4. Hoe verder de zomer vordert des te schaarser gaan de Parijzenaars gekleed. Soms lopen gespierde mannen zelfs in een string langs de kade van de Seine.
5. De Fransen zijn niet gezellig. Als je op bezoek gaat wordt er nauwelijks moeite gedaan om je een welkom gevoel te geven. Gezellige verlichting kennen ze niet, en kaarsen zijn een luxeartikel voor Kerstmis.
6. Franse vrouwen hebben nauwelijks een sociaal leven zonder hun man. Ze doen alles samen.
7. Er is weinig ruimte voor individueel initiatief. Er zijn veel regels en administratieve rompslomp.
8. 'Regarder les autres' is een geliefde bezigheid van Parijzenaars.
9. Familie neemt een centrale plaats in, in het sociale leven van Fransen. Ze hebben weinig vrienden.
10. De gemiddelde Fransman leeft volgens een ijzeren regelmaat.
11. In Frankrijk zeg je tegen iedereen u. Ook tegen kinderen vanaf 12 jaar en ouder. Tutoyeren wordt gezien als gebrek aan respect.
12. Er is een rangorde in iemand uitnodigen. Je kunt iemand niet meteen voor een etentje uitnodigen. Eerst moet je ze vragen voor de koffie om 2 uur 's middags.
13. Geld, politiek, religie en seksuele geaardheid bespreek je alleen met mensen die je heel goed kent.
14. Als je bij iemand op bezoek bent ga je daar niet naar de wc!
15. Na 20 uur 's avonds mag je niet meer bellen.
16. Helpen opruimen na een etentje is taboe.
17. Als je ziek bent wordt je gemeden als de pest. Niet vanuit onverschilligheid maar vanuit een obsessie met privacy.

Praktische informatie over Frankrijk. Een liefdesgeschiedenis

Frankrijk. Een liefdesgeschiedenis is voor 16,95 te koop bij bol.com.

Vond je dit een leuke post? Neem dan een gratis abonnement op Expat Mama's!

Enter your email address:


Delivered by FeedBurner

Mislukte emigraties in de Linda

In de Linda van augustus 2016 vind je 4 verhalen van emigraties die niet slaagden.

4 verhalen over een mislukte emigratie

Yvonne Nijman woonde acht jaar met haar mand en kinderen in Allicante. Uiteindelijk betekende Spanje het einde van haar huwelijk.

Renée Heijmans begon met haar een gezin een Bed en Breakfast aan de Costa Azahar, maar kwam na anderhalf jaar terug naar Nederland.

Nadia Shah woonde een jaar met man en baby in de middle of nowhere op Ibiza. En Ellen begon een Bed en Breakfast in Andalusië en kwam na ongeveer een jaar terug naar Nederland.

Linda Magazine kost 5,95.

Vond je dit een leuke post? Neem dan een gratis abonnement op Expat Mama's!

Enter your email address:


Delivered by FeedBurner

You run you die :-) Emigreren naar Botswana

Het is een enigszins dreigende titel: 'You run you die'. Het emoticion er achter haalt de dreiging gelukkig weg.

You run you die: emigreren naar Botswana

You run you die is een boek van Willem Bakhuys Roozeboom. Samen met zijn vriendin Nienke emigreerde hij van Nederland naar Botswana.

Ver weg van de bewoonde wereld

In dit boek doet hij verslag van hun tijd ver weg van de bewoonde wereld. Zonder telefoon, internet of ervaring werken Willem en Nienke in een exclusief safarikamp. Zo leren ze omgaan met de lokale bevolking en worden geconfronteerd met wilde dieren en de plaatselijke cultuur en gewoontes.

Ontsnappen uit de rat race

De reden dat Willem en Nienke vertrokken was om te voorkomen dat ze een standaard huisje, boompje, beestje leven zouden gaan leiden. Allebei hadden ze een goede baan, die veel tijd opslokte.

Hun verhuizing naar Botswana was een ontsnapping uit de Westerse rat race.

Het leven in Botswana is ook een hogedrukpan

Maar zoals je ook in Ik Vertrek vaak ziet, werkten ze zich ook daar in de jungle een slag in de rondte. Sterker nog Willem beschrijft hun leven in Botswana als een hogedrukpan.

Na anderhalf jaar keren ze, noodgedwongen door Nienke's lichamelijke conditie terug naar Nederland.

Ondanks de druk die ze in Botswana voelden, ervaart Willem terugkijkend het leven daar toch een stuk rustiger dan in Nederland. Hij vreest dat de heimwee naar de bush nooit meer zal wegtrekken.

Zijn boek eindigt met:

'God was mis ik de echte wereld.'

Praktische informatie over You run you die

You run you die is op een grappige manier vormgegeven. In plaats van de standaard boekvorm is het in de breedte gemaakt. Dat geeft een gevoel van een fotoalbum. Het boek staat dan ook vol foto's, maar daarnaast is er veel tekst met daarin het verslag van anderhalf jaar in Botswana.

You run, you die is voor 24,95 te koop bij bol.com.

Daarnaast is er een gelijknamige website: yourunyoudie.nl

Vond je dit een leuke post? Neem dan een gratis abonnement op Expat Mama's!

Enter your email address:


Delivered by FeedBurner